Staatspresident van de Oranje Vrijstaat

De Britten erkenden de onafhankelijkheid van de Oranje Vrijstaat op 17 februari 1854, en het land werd onafhankelijk op 23 februari 1854, met de ondertekening van het Contract van Bloemfontein.

Op 24 februari 1854 werd de macht door de Britten officieel overgedragen aan een provisioneel gouvernment waarvan Josias Philip Hoffman als president optrad. Het provisionele gouvernement riep de inwoners van de Vrijstaat op om vertegenwoordigers te verkiezen voor een op te richten Volksraad die op 28 maart 1854 voor het eerst bij elkaar kwam.^[1]

De Volksraad stelde op 18 april 1854 de constitutie vast. De eerste verkiezingen voor het staatspresidentschap zouden worden gehouden op 15 mei 1854. De Volksraad verzocht Hoffman om tot 4 september 1854, wanneer de nieuwe president zou worden geïnaugureerd, het ambt van staatspresident waar te nemen. Hoffman werd tijdens de verkiezingen niettemin gekozen, zodat hij president bleef.^[1] Zijn aanstelling als president was overigens van korte duur, want reeds in februari 1855 bood hij onder druk van de Volksraad zijn ontslag aan na een schandaal.

De Oranje Vrijstaat heeft in zijn 48-jarige bestaan slechts zes normaal verkozen staatspresidenten gehad. Tussen regeringen en gedurende afwezigheid van de staatspresidenten werd een waarnemend staatspresident door de Volksraad aangewezen. Gewoonlijk werd een minister (ook wel staatssecretaris genoemd), de voorzitter van de Volksraad of een prominent lid van de Volksraad benoemd tot waarnemend staatspresident. Daarnaast werd het presidentschap ook verscheidene keren waargenomen door een speciale commissie.