Andrea Tafi
Andrea Tafi | ||||
---|---|---|---|---|
Andrea Tafi in Parijs-Tours 1997
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 7 mei 1966 | |||
Geboorteplaats | Fucecchio, Italië | |||
Sportieve informatie | ||||
Discipline(s) | Weg | |||
Ploegen | ||||
1989 1990 - 1991 1992 1993 1994 1995 - 1997 1998 - 1999 2000 - 2002 2003 2004 2005 |
Eurocar Selle Italia Carrera-Tassoni Carrera-Tassoni Mapei-Clas Mapei-GB Mapei-Bricobi Mapei-Quick·Step CSC-Tiscali Alessio-Bianchi Saunier Duval-Prodir | |||
Beste prestaties | ||||
Gent-Wevelgem | 20e (1998) | |||
Ronde van Vlaanderen | 1e (2002) | |||
Parijs-Roubaix | 1e (1999) | |||
Amstel Gold Race | 2e (1997) | |||
Ronde van Lombardije | 1e (1996) | |||
WK op de weg | 6e (1996) | |||
|
Andrea Tafi (Fucecchio, 7 mei 1966) is een voormalig Italiaans wielrenner.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Tafi werd beroepswielrenner in 1989, maar zou pas voor het eerst echt van zich laten spreken vanaf 1992: bij de Carrera Jeans-ploeg van Davide Boifava. In zijn debuutjaar won Tafi wel reeds etappes in de wielerrondes van Murcia en Luxemburg. Twee jaar later won hij de prestigieuze Ronde van Lazio. Tafi bleek echter vooral iemand die een enorm hard tempo kon rijden, wat hem een geschikte knecht maakte; zoals die van de Leeuw van Vlaanderen Johan Museeuw bij de Mapei onder begeleiding van Patrick Lefevere. Hier zou Tafi voor rijden van 1994 tot 2002. Zo nu en dan won hij een wedstrijd.
In 1996 brak hij echter definitief door bij Mapei als specialist in de klassiekers: hij won nogmaals de Ronde van Lazio, Parijs-Brussel en met de Ronde van Lombardije de eerste wereldbekerwedstrijd. Zijn tweede zege in de wereldbeker boekte hij een jaar later, in de inmiddels opgeheven Rochester Classic. 1998 was met zes zeges zijn succesvolste jaar. Zo werd hij onder meer Italiaans kampioen en won opnieuw de Ronde van Lazio. Het jaar erop boekte hij zijn, naar eigen zeggen, grootste zege: Parijs-Roubaix.
Ook twee andere vlakke klassiekers mochten Tafi's naam op hun winnaarslijst bijschrijven: Parijs-Tours (2000) en de Ronde van Vlaanderen (2002). Tafi probeerde hierna nog tevergeefs een klassieker te winnen. Na Parijs-Roubaix van 2005, waarin hij reed in een speciale kasseientrui maar geen enkele rol van betekenis kon spelen, zette hij een punt achter zijn loopbaan.
In oktober 2018 maakte de Italiaan bekend dat hij een comeback wilde maken door te starten in Parijs-Roubaix van 2019, 20 jaar na zijn zege. Op 14 april 2019 wilde hij aan de start staan van de Hel van het Noorden als oudste deelnemer ooit.[1] Later brak hij zijn sleutelbeen tijdens een Gran Fondo (zie Gran Fondo op de Engelstalige Wikipedia), en hij had te weinig tijd om te revalideren. Hierdoor ging zijn plan niet door.[2]
Belangrijkste overwinningen
[bewerken | brontekst bewerken]1989
- etappe Murcia
- 6e etappe Ronde van Luxemburg
- 1990
- 2e etappe Kellogg's Tour of Britain
1991
1994
1996
- Parijs-Brussel
- Ronde van Lazio
- Ronde van Lombardije
- Trofeo Melinda
- Coppa Placci
1997
- Rochester Classic
- GP Fourmies
- Coppa Sabatini
1998
- Italiaans kampioen op de weg, Elite
- GP Città di Camaiore
- Ronde van Lazio
- Coppa Agostoni
- tijdrit in de Ronde van Maleisië
1999
2000
2001
- etappe in de Ronde van Burgos
2002
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Profiel van Andrea Tafi op ProCyclingStats
- (it) Officiële website (archief)
- ↑ 52-jarige Andrea Tafi heeft ploeg om Parijs-Roubaix te rijden: “Niemand heeft dit in de geschiedenis van het wielrennen al gedaan”, HLN.be, 8 november 2018. Gearchiveerd op 19 april 2019.
- ↑ Andrea Tafi breekt sleutelbeen: adieu Parijs-Roubaix, nieuwsblad.be, 17 maart 2019. Gearchiveerd op 11 september 2019.