Naar inhoud springen

Gent-Wevelgem

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Gent-Wevelgem
Regio Vlaanderen, België
Periode Maart
Organisator Koninklijke Veloclub
Het Vliegend Wiel
Flanders Classics
Discipline weg
Type Eendagswedstrijd
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Gent-Wevelgem (in het verleden ook als Gent-Wevelgem-Gent georganiseerd) is sinds 1934 een eendaagse wielerwedstrijd voor mannen in België. Vanaf 2012 wordt er ook een editie voor elite vrouwen georganiseerd.

De wedstrijd startte sinds 2003, ondanks de naam, niet meer in Gent maar in het nabijgelegen Deinze. In 2020 werd dit Ieper, vanaf 2013 ook al de startplaats voor de vrouwenkoers. Gent-Wevelgem liep van 2003 tot 2007 het eerste wedstrijduur richting de Belgische kust, die een eind gevolgd moet worden. Nabij Veurne ("De Moeren") breekt de wedstrijd meestal open. Vanwege de vaak harde wind op de vlakke Vlaamse wegen ontstaan waaiers. Het belangrijkste obstakel is de Kemmelberg, een lastige klim met kasseien die twee keer beklommen moet worden, maar die minstens zo berucht is vanwege zijn gevaarlijke afdaling, waar al menig wielrenner gevallen is. Vaak vormt het tweeluik Monteberg-Kemmelberg het breekpunt van de wedstrijd. Verder is het parcours vrij vlak, waardoor de wedstrijd in Wevelgem toch vaak eindigt in een groepssprint.

Voor de edities van 2008 en 2009 is het parcours ingrijpend gewijzigd; de renners rijden niet meer tot aan de kust, maar rijden een ommetje langs de Steenstraat (Bovekerke-Werken) en benaderen daarna Veurne vanuit de polders in plaats vanuit de richting van de kust. Daarna volgt de Heuvelzone, met de Vidaigneberg, de Rodeberg, de Monteberg (tot op de top en dan linksaf), een ommetje en de Kemmelberg benaderd vanuit de dorpskern van Kemmel. De afdaling gebeurt langs een heraangelegd ommetje om de gevaarlijke afdaling en de mogelijke valpartijen te vermijden. Daarna wordt deze heuvelzone opnieuw aangedaan, in dezelfde volgorde om daarna richting Wevelgem te rijden. Het nieuwe parcours is door de meeste renners goedgekeurd: sommigen menen dat de aanloop naar de Kemmelberg zodoende nerveuzer kan verlopen, maar nervositeit hoort volgens koersdirecteur Hans De Clercq bij deze koers.

In 2010 is wederom een ingrijpende wijziging doorgevoerd. Niet alleen wordt de koers van de woensdag tussen de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix op de wielerkalender verzet naar de zondag voor de Ronde. Ook zijn er veel meer hellingen ingelast voorafgaand aan de Kemmelklim; Scherpenberg, Katsberg, Berthen, Zwarteberg, Baneberg, Rodeberg en dan Monteberg en Kemmelberg. Deze reeks hellingen beklimmen de renners tweemaal alvorens naar de finish in Wevelgem te fietsen.

Sedert 2011 behoort hij tot de UCI World Tour. Ook nu weer veel hellingen, Katsberg, Berthen, Schomminkelberg, Kemmelberg, Monteberg, Baneberg, Kemmelberg en Monteberg. Eigenlijk zouden Katsberg en Schomminkelberg tweemaal worden beklommen en zou er nog tweemaal een beklimming van de Zwarteberg[-Langendreef] zijn met een afdaling van de Vidaigneberg naar de voet van de Schomminkelberg, maar het aantal kilometers moest worden teruggebracht. Daarom werd na de eerste maal Kemmel-Monteberg gekozen voor een klim van de andere zijde via de Baneberg naar de top van de Rodeberg.

Sinds 2012 is de lus in Frankrijk uitgebreid en wordt ook de Kasselberg beklommen, deze wordt tweemaal opgenomen, eenmaal de kasseiklim en daarna via de andere zijde. In 2016 is de Kasselberg er vanwege carnaval in Cassel niet bij, wel wordt in 2016 de steilste klim van de Kemmelberg voor de eerste maal sinds 1976 weer opgenomen in de koers en wordt de Kemmelberg van beide kanten bedwongen.

In 2017 wordt ter nagedachtenis van het Kerstbestand in 1914 nabij Ploegsteert een drietal halfverharde stroken rond deze plaats opgenomen in het parcours, de zogenaamde Plugstreets. Deze drie stroken zijn samen 5,2 km lang en worden ingepast tussen de eerste en tweede beklimming van de Kemmelberg.

Het parcours werd in 2020 opnieuw gewijzigd: de start verhuisde van Deinze naar Ieper. De renners fietsen eerst in oostelijke richting met een lus en gaan daarna westwaarts naar de kust. Vanaf "de Moeren" is de route weer dezelfde als de edities er voor.

De wedstrijd is een organisatie van Koninklijke Veloclub Het Vliegend Wiel vzw. Deze club wordt sinds 1982 voorgezeten door Luc Gheysen. Bernard Langedock doet de organisatie en sinds enkele jaren wordt hij bijgestaan door Griet Langedock. Hans De Clercq is verantwoordelijk voor de ploegen en Frank Hoste is vanaf 2011 de koersdirecteur.

De wedstrijd werd in 1934 voor het eerste gereden en toen reeds georganiseerd door Gerard Margodt en Georges Matthys. Deze beide heren bleven zeer lang actief betrokken bij deze koers. Zij zijn beiden ondertussen reeds overleden maar bereikten beiden een hoge leeftijd. Enkel de oorlog kon af een toe een stok tussen de wielen steken, waardoor er niet elk jaar gereden is.

In 1934 was Gent-Wevelgem nog een vlakke koers voor junioren. De tweede editie in 1935 (eveneens voor junioren) voert door de Vlaamse Ardennen met hellingen als de Kwaremont, Kluisberg en Tiegemberg.

Vanaf 1936 tot en met 1939 is de koers voor onafhankelijken. Het gaat rechtstreeks van Gent naar Kortrijk en vandaar volgen plaatselijke rondes met de gevreesde Lauwberg.

Na de Tweede Wereldoorlog in 1945 wordt Gent-Wevelgem een koers voor profs. Er komt een compleet nieuw parcours via de Vlaamse Ardennen naar Wevelgem en daarna een lus door het Vlaamse Heuvelland. Op de Edelareberg, Hoppeberg, Kwaremont, Zwarteberg en Rodeberg zijn bergprijzen te verdienen. In 1946 wordt hetzelfde parcours gevolgd, maar in 1947 wordt via de kust alleen het Heuvelland (Vidaigneberg, Rodeberg) aangedaan, evenals in 1948.

Vanaf 1949 tot en met 1954 zoekt men wederom de Vlaamse Ardennen op (Kruisberg, Kwaremont) gevolgd door het Heuvelland (Rodeberg, Vidaigeneberg, Helling van Mesen). In 1955 worden Kluisberg en Kemmelberg toegevoegd. De weg over de Kemmelberg is dan nog onverhard. In 1956 wordt ook nog de Eikenberg toegevoegd aan het parcours.

In 1957 richt men de Trofee van Vlaanderen op; Omloop Het Volk en Gent-Wevelgem vallen in één weekend en hebben een gezamenlijke prijzenpot. Omdat de Omloop reeds grotendeels plaatsvindt in de Vlaamse Ardennen gaat Gent-Wevelgem hier niet meer naartoe. Gent-Wevelgem voegt nu de hellingen in Frans-Vlaanderen toe aan zijn parcours (Zwarteberg, Katsberg, Wouwenberg, Kasselberg) als aanloop naar de Kemmelberg. In 1958 worden de Frans-Vlaamse hellingen niet meer opgenomen, de grens overschrijden betekende te veel administratieve rompslomp. Na de aanloop naar de kust volgen enkel de Rodeberg, Vidaigneberg en Kemmelberg in het Heuvelland.

In 1960 raakt de Omloop Het Volk-organisatie dusdanig in conflict met de BWB over de wielerkalender dat zij haar koers afgelast. Dit is tevens het einde van de Trofee van Vlaanderen. Gent-Wevelgem doet in 1960 de zwaartepunten aan van beide klassiekers ter compensatie. Naast Muur van Geraardsbergen, Kwaremont, Kluisberg en Tiegemberg in de Vlaamse Ardennen volgen de Vidaigneberg, Kemmelberg en Helling van Mesen in het Heuvelland.

In 1961 wordt Gent-Wevelgem voor één jaar onderdeel van een tweedaagse koers. De eerste dag van Antwerpen naar Gent en de tweede dag Gent-Wevelgem met enkel hellingen in het Heuvelland (Rodeberg, Vidaigneberg, Kemmelberg, Helling van Mesen).

Vanaf 1962 tot en met 1976 gaat Gent-Wevelgem via de kust naar het Heuvelland, de Rodeberg, Vidaigneberg en Kemmelberg als vaste waarden, soms aangevuld met de Monteberg, Baneberg, Sulferberg, Goeberg, Suikerberg, Helling van Nieuwkerke, Helling van Geluveld, Kraaiberg of Scherpenberg. Dat geldt ook voor de jaren 1978 tot en met heden. In de periode 1993 tot en met 1995 worden de Frans-Vlaamse hellingen nogmaals ingelast, maar daar ziet men in 1996 weer vanaf omdat men het traditionele parcours wil behouden. De Vlaamse Ardennen worden niet meer aangedaan omdat men de roots van Gent-Wevelgem wilde behouden en omdat de renners toch pas in het Heuvelland voluit gingen koersen.

Enkel in 1977 wordt het parcours grondig gewijzigd en worden de Vlaamse Ardennen nog eenmaal aangedaan met 11 hellingen (waaronder Edelareberg, Kattenberg, Varent, Kluisberg en Tiegemberg). Ook de in 1976 in de Ronde van Vlaanderen ingelaste Koppenberg staat op het menu, hoewel deze in Gent-Wevelgem Steengat genoemd wordt. Daarna volgen nog 5 beklimmingen in het Heuvelland waaronder de dubbele klim van de Kemmelberg.

In 2003 schreef Rudy Neve een boek over de geschiedenis van de wedstrijd. In 2012 werd door Rik Vanwalleghem, Rudy Neve en Koen D'haene een fotoboek n.a.v. de 75e editie van Gent-Wevelgem gemaakt.[1]

De editie van 2016 kende een zeer zwarte rand vanwege het overlijden van wielrenner Antoine Demoitié na een val en een aanrijding met een motor.

Gent-Wevelgem
Classificatie
Internationale kalender UCI World Tour
Categorie 1.UWT
Geschiedenis
Eerste editie 1934
Aantal edities 86 (2024)
Eerste winnaar Vlag van België Gustave Van Bell
Laatste winnaar Vlag van Denemarken Mads Pedersen
Laatste Bel. winnaar
Wout van Aert (2021)
Laatste Ned. winnaar Gerrit Solleveld (1989)
Meeste zeges
Vlag van België Robert Van Eenaeme
Vlag van België Rik Van Looy
Vlag van België Eddy Merckx
Vlag van Italië Mario Cipollini
Vlag van België Tom Boonen
Vlag van Slowakije Peter Sagan
(3 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Jaar Winnaar Tweede Derde
1934 Vlag van België Gustave Van Belle Vlag van België Maurice Vandenberghe Vlag van België Jérôme Dufromont
1935 Vlag van België Albert Depreitere Vlag van België Jérôme Dufromont Vlag van België Karel Catrysse
1936 Vlag van België Robert Van Eenaeme Vlag van België Joseph Somers Vlag van België Gaston Denys
1937 Vlag van België Robert Van Eenaeme Vlag van België Albert Ritserveldt Vlag van België Andé Hallaert
1938 Vlag van België Hubert Godaert Vlag van België Edmond Delathouwer Vlag van België Gustave Van Cauwenberghe
1939 Vlag van België André Declerck Vlag van België Frans Van Hellemont Vlag van België Albert Van Laecke
1940-1944 niet verreden
1945 Vlag van België Robert Van Eenaeme Vlag van België Maurice Van Herzele Vlag van België André Declerck
1946 Vlag van België Ernest Sterckx Vlag van België Maurice Desimpelaere Vlag van België Michel Remue
1947 Vlag van België Maurice Desimpelaere Vlag van België René Beyens Vlag van België Lucien Vlaemynck
1948 Vlag van België Valère Ollivier Vlag van België Albert Ramon Vlag van België Hilaire Couvreur
1949 Vlag van België Marcel Kint Vlag van België André Declerck Vlag van België Albert Decin
1950 Vlag van België Briek Schotte Vlag van België Albert Decin Vlag van België André Declerck
1951 Vlag van België André Rosseel Vlag van België Raphaël Jonckheere Vlag van België Lionel Van Brabant
1952 Vlag van België Raymond Impanis Vlag van België Maurice Blomme Vlag van België Alois De Hertog
1953 Vlag van België Raymond Impanis Vlag van Nederland Wim van Est Vlag van België Germain Derijcke
1954 Vlag van Zwitserland Rolf Graf Vlag van Zwitserland Ferdy Kübler Vlag van België Ernest Sterckx
1955 Vlag van België Briek Schotte Vlag van België Désiré Keteleer Vlag van België Raymond Impanis
1956 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Richard Van Genechten Vlag van België Désiré Keteleer
1957 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België André Noyelle Vlag van België Lucien Mathys
1958 Vlag van België Noël Foré Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Fred De Bruyne
1959 Vlag van België Leon Vandaele Vlag van België Jos Hoevenaars Vlag van Frankrijk Jacques Anquetil
1960 Vlag van België Frans Aerenhouts Vlag van België Frans De Mulder Vlag van België Joseph Planckaert
1961 Vlag van België Frans Aerenhouts Vlag van België Raymond Impanis Vlag van België Yvo Molenaers
1962 Vlag van België Rik Van Looy Vlag van België Frans Schoubben Vlag van België Armand Desmet
1963 Vlag van België Benoni Beheyt Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simpson Vlag van België Michel Van Aerde
1964 Vlag van Frankrijk Jacques Anquetil Vlag van België Yvo Molenaers Vlag van België Rik Van Looy
1965 Vlag van België Noël De Pauw Vlag van België Bernard Van De Kerckhove Vlag van België Gustaaf De Smet
1966 Vlag van België Herman Vanspringel Vlag van België Noël Vanclooster Vlag van Denemarken Palle Lykke
1967 Vlag van België Eddy Merckx Vlag van Nederland Jan Janssen Vlag van België Edward Sels
1968 Vlag van België Walter Godefroot Vlag van België Willy Van Neste Vlag van Italië Felice Gimondi
1969 Vlag van België Willy Vekemans Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van België Erik De Vlaeminck
1970 Vlag van België Eddy Merckx Vlag van België Willy Vekemans Vlag van België Walter Godefroot
1971 Vlag van België Georges Pintens Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van Nederland Gerben Karstens
1972 Vlag van België Roger Swerts Vlag van Italië Felice Gimondi Vlag van België Eddy Merckx
1973 Vlag van België Eddy Merckx Vlag van België Frans Verbeeck Vlag van België Walter Planckaert
1974 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Hoban Vlag van België Eddy Merckx Vlag van België Roger De Vlaeminck
1975 Vlag van België Freddy Maertens Vlag van België Frans Verbeeck Vlag van België Rik Van Linden
1976 Vlag van België Freddy Maertens Vlag van België Rik Van Linden Vlag van België Frans Verbeeck
1977 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Vlag van Italië Vittorio Algeri Vlag van Nederland Piet van Katwijk
1978 Vlag van België Ferdi Van Den Haute Vlag van België Walter Planckaert Vlag van Italië Francesco Moser
1979 Vlag van Italië Francesco Moser Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van Nederland Jan Raas
1980 Vlag van Nederland Henk Lubberding Vlag van België Alfons De Wolf Vlag van Nederland Piet van Katwijk
1981 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Roger De Vlaeminck Vlag van België Alfons De Wolf
1982 Vlag van België Frank Hoste Vlag van België Eddy Vanhaerens Vlag van België Alfons De Wolf
1983 Vlag van Nederland Leo van Vliet Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Frank Hoste
1984 Vlag van Italië Guido Bontempi Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Italië Pierino Gavazzi
1985 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Australië Phil Anderson Vlag van België Rudy Dhaenens
1986 Vlag van Italië Guido Bontempi Vlag van Nederland Twan Poels Vlag van België Jean-Marie Wampers
1987 Vlag van Nederland Teun van Vliet Vlag van België Etienne De Wilde Vlag van België Herman Frison
1988 Vlag van Ierland Sean Kelly Vlag van Italië Gianni Bugno Vlag van Verenigde Staten Ron Kiefel
1989 Vlag van Nederland Gerrit Solleveld Vlag van Verenigd Koninkrijk Sean Yates Vlag van Denemarken Rolf Sørensen
1990 Vlag van België Herman Frison Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Italië Franco Ballerini
1991 Vlag van Oezbekistan Djamolidin Abdoezjaparov Vlag van Italië Mario Cipollini Vlag van Duitsland Olaf Ludwig
1992 Vlag van Italië Mario Cipollini Vlag van België Johan Capiot Vlag van Italië Adriano Baffi
1993 Vlag van Italië Mario Cipollini Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Oezbekistan Djamolidin Abdoezjaparov
1994 Vlag van België Wilfried Peeters Vlag van Italië Franco Ballerini Vlag van België Johan Museeuw
1995 Vlag van Denemarken Lars Michaelsen Vlag van Italië Maurizio Fondriest Vlag van België Luc Roosen
1996 Vlag van België Tom Steels Vlag van Italië Giovanni Lombardi Vlag van België Johan Museeuw
1997 Vlag van Frankrijk Philippe Gaumont Vlag van Oekraïne Andreï Tchmil Vlag van België Johan Capiot
1998 Vlag van België Frank Vandenbroucke Vlag van Denemarken Lars Michaelsen Vlag van België Nico Mattan
1999 Vlag van België Tom Steels Vlag van Polen Zbigniew Spruch Vlag van Nederland Tristan Hoffman
2000 Vlag van België Geert Van Bondt Vlag van België Peter Van Petegem Vlag van België Johan Museeuw
2001 Vlag van Verenigde Staten George Hincapie Vlag van Nederland Léon van Bon Vlag van Duitsland Steffen Wesemann
2002 Vlag van Italië Mario Cipollini Vlag van Verenigde Staten Fred Rodriguez Vlag van Verenigde Staten George Hincapie
2003 Vlag van Duitsland Andreas Klier Vlag van Australië Henk Vogels Vlag van België Tom Boonen
2004 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Zweden Magnus Bäckstedt Vlag van Estland Jaan Kirsipuu
2005 Vlag van België Nico Mattan Vlag van Spanje Juan Antonio Flecha Vlag van Italië Daniele Bennati
2006 Vlag van Noorwegen Thor Hushovd Vlag van Duitsland David Kopp Vlag van Italië Alessandro Petacchi
2007 Vlag van Duitsland Marcus Burghardt Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Hammond Vlag van Spanje Óscar Freire
2008 Vlag van Spanje Óscar Freire Vlag van Zwitserland Aurélien Clerc Vlag van België Wouter Weylandt
2009 Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen Vlag van Wit-Rusland Aljaksandr Koetsjynski Vlag van Australië Matthew Goss
2010 Vlag van Oostenrijk Bernhard Eisel Vlag van België Sep Vanmarcke Vlag van België Philippe Gilbert
2011 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Italië Daniele Bennati Vlag van Verenigde Staten Tyler Farrar
2012 Vlag van België Tom Boonen Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Denemarken Matti Breschel
2013 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Slovenië Borut Božič Vlag van België Greg Van Avermaet
2014 Vlag van Duitsland John Degenkolb Vlag van Frankrijk Arnaud Démare Vlag van Slowakije Peter Sagan
2015 Vlag van Italië Luca Paolini Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas
2016 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van België Sep Vanmarcke Vlag van Rusland Vjatsjeslav Koeznetsov
2017 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van België Jens Keukeleire Vlag van Slowakije Peter Sagan
2018 Vlag van Slowakije Peter Sagan Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Frankrijk Arnaud Démare
2019 Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Duitsland John Degenkolb Vlag van België Oliver Naesen
2020 Vlag van Denemarken Mads Pedersen Vlag van Frankrijk Florian Sénéchal Vlag van Italië Matteo Trentin
2021 Vlag van België Wout van Aert Vlag van Italië Giacomo Nizzolo Vlag van Italië Matteo Trentin
2022 Vlag van Eritrea Biniam Girmay Vlag van Frankrijk Christophe Laporte Vlag van België Dries Van Gestel
2023 Vlag van Frankrijk Christophe Laporte Vlag van België Wout van Aert Vlag van België Sep Vanmarcke
2024 Vlag van Denemarken Mads Pedersen Vlag van Nederland Mathieu van der Poel Vlag van België Jordi Meeus

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renner Jaren
3 Vlag van België Robert Van Eenaeme 1936, 1937, 1945
Vlag van België Rik Van Looy 1956, 1957, 1962
Vlag van België Eddy Merckx 1967, 1970, 1973
Vlag van Italië Mario Cipollini 1992, 1993, 2002
Vlag van België Tom Boonen 2004, 2011, 2012
Vlag van Slowakije Peter Sagan 2013, 2016, 2018
2 Vlag van België Raymond Impanis 1952, 1953
Vlag van België Briek Schotte 1950, 1955
Vlag van België Frans Aerenhouts 1960, 1961
Vlag van België Freddy Maertens 1975, 1976
Vlag van Italië Guido Bontempi 1984, 1986
Vlag van België Tom Steels 1996, 1999
Vlag van Denemarken Mads Pedersen 2019, 2024

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
50 Vlag van België België
7 Vlag van Italië Italië
5 Vlag van Nederland Nederland
4 Vlag van Frankrijk Frankrijk
3 Vlag van Denemarken Denemarken, Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Noorwegen Noorwegen, Vlag van Slowakije Slowakije
1 Vlag van Eritrea Eritrea, Vlag van Ierland Ierland, Vlag van Oezbekistan Oezbekistan, Vlag van Oostenrijk Oostenrijk, Vlag van Spanje Spanje, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten, Vlag van Zwitserland Zwitserland
Gent-Wevelgem
Classificatie
Internationale kalender UCI Women's World Tour
Categorie 1.WWT
Geschiedenis
Eerste editie 2012
Aantal edities 13 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Armitstead
Laatste winnaar Vlag van Nederland Lorena Wiebes
Laatste Bel. winnaar
Jolien D'hoore (2020)
Laatste Ned. winnaar Lorena Wiebes (2024)
Meeste zeges
Vlag van Nederland Kirsten Wild
(2 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De eerste twee jaren was de koers een wedstrijd op nationaal niveau, vervolgens twee jaar op UCI-niveau 1.2 en vanaf 2016 maakt de wedstrijd deel uit van de UCI Women's World Tour. Ieper fungeert als startplaats van de wedstrijd, uitzondering was de eerste editie in 2012 toen Middelkerke dit was.

Jaar Afstand Winnaar Tweede Derde
2012 113,7 km Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Armitstead Vlag van Nederland Iris Slappendel Vlag van België Jessie Daams
2013 112,0 km Vlag van Nederland Kirsten Wild Vlag van Nederland Sanne van Paassen Vlag van België Kelly Druyts
2014 115,2 km Vlag van Verenigde Staten Lauren Hall Vlag van Nederland Janneke Ensing Vlag van Nederland Vera Koedooder
2015 117,0 km Vlag van Nederland Floortje Mackaij Vlag van Nederland Janneke Ensing Vlag van Australië Chloe Hosking
2016 115,0 km Vlag van Nederland Chantal Blaak Vlag van Duitsland Lisa Brennauer Vlag van Nederland Lucinda Brand
2017 146,2 km Vlag van Finland Lotta Lepistö Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van Verenigde Staten Coryn Rivera
2018 142,6 km Vlag van Italië Marta Bastianelli Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van Duitsland Lisa Klein
2019 136,8 km Vlag van Nederland Kirsten Wild Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van Italië Letizia Paternoster
2020 141,4 km Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van België Lotte Kopecky Vlag van Duitsland Lisa Brennauer
2021 141,7 km Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van België Lotte Kopecky Vlag van Duitsland Lisa Brennauer
2022 159,0 km Vlag van Italië Elisa Balsamo Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Italië Maria Giulia Confalonieri
2023 162,5 km Vlag van Zwitserland Marlen Reusser Vlag van Verenigde Staten Megan Jastrab Vlag van Nederland Maike van der Duin
2024 171,2 km Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van Italië Elisa Balsamo Vlag van Italië Chiara Consonni

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renster Jaren
2 Vlag van Nederland Kirsten Wild 2013, 2019

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
6 Vlag van Nederland Nederland
2 Vlag van Italië Italië
1 Vlag van België België, Vlag van Finland Finland, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten, Vlag van Zwitserland Zwitserland