Dennis Priestley

Dennis Priestley
Persoonlijke informatie
Bijnaam	The Menace
Geboortedatum	16 juli 1950
Geboorteplaats	Mexborough, Engeland
Sport	Darts
Dartsinformatie
Speelt sinds	1975
Pijlen	17g Winmau
Lateraliteit	Rechtshandig
Opkomstnummer	Hell Raiser - The Sweet
Organisatie
BDO	1990 - 1993
PDC	1993 - 2014
BDO-hoofdtoernooien – Beste prestaties
World Ch'ship	Winnaar: 1991
World Masters	Winnaar: 1992
World Darts Trophy	Laatste 16: 2007
Int. Darts League	Laatste 32: 2007
PDC-hoofdtoernooien – Beste prestaties
World Ch'ship	Winnaar: 1994
World Matchplay	Runner-up: 1994, 1995, 1996
World Grand Prix	Halve finale: 2000, 2005, 2006
Grand Slam	Groepsfase: 2007
Premier League	Halve finale: 2007
Championship League	7e in winnaarsgroep: 2011
European Ch'ship	Laatste 16: 2008
UK Open	Laatste 16: 2003, 2004, 2007, 2009, 2012
US Open	Winnaar: 2009
Players Ch'Finals	Kwartfinale: 2009
Desert Classic	Kwartfinale: 2006
Andere gewonnen toernooien
Toernooi	Jaren
Gold Cup Champions Challenge Dallas Open Antwerp Open BDO Gold Cup British Matchplay Isle of Man Open Welsh Open Witch City Open Pacific Masters British Pentathlon Los Angeles Open WDC UK Matchplay British Open Canadian Open WDC Samson Darts Classic PDC World Pairs Golden Harvest North American Cup Gem City Open (Daytona) BDO British Classic Nations Cup (Eng capt.) Le Skratch-Sarantos Memorial Stan James Players Championship JR & Vauxhall 128 Plus Classic UK Open SW Regional Bristol TC Players Champ'ship	1991,1992 1991 1994, 1995 1991, 1992 1992 1992 1988, 1989 1994 1992 1992 1992 1992 1993, 1994 1993 1993, 1994 1994 1995 1996 1996 1997 2001, 2002 2005 2006 2006 2007 2008
Andere prestaties
WDC World #1 (november 1994-april 1995)
Portaal    Darten

Dennis Priestley (Mexborough, 16 juli 1950) is een voormalig Engels darter en een van de grootsten aller tijden. Hij staat bekend om zijn trage speelstijl, mentale sterkte en het rood-zwartgestreepte T-shirt waarin hij bijna altijd speelt. Zijn bijnaam luidt The Menace.

In een glansrijke carrière heeft Priestley praktisch de finale van ieder groot darttoernooi gehaald, met als hoogtepunten de door hem gewonnen BDO Embassy-finale in 1991 (6-0, tegen Eric Bristow) en de PDC WK-finale in 1994 (6-1, tegen Phil Taylor). Met deze laatste prestatie werd hij de allereerste wereldkampioen darts van de in 1992 opgerichte Professional Darts Corporation. Daarnaast heeft Priestley drie World Matchplay-finales op rij gehaald (die hij overigens alle verloor) en na zijn gewonnen finale in 1994 nog vier Ladbrokes World Darts Championship (WK)-finales (1996, 1997, 1998 en 2000) verloren van inmiddels zestienvoudig wereldkampioen Phil Taylor.

Na een reeks van goede prestaties leek er begin 2006 sprake van te zijn dat de 55-jarige Priestley als zevende speler zijn opwachting zou gaan maken in de tweede editie van de Holsten Premier League Darts, maar de plotselinge overstap van de Nederlandse dartcoryfee Raymond van Barneveld gooide roet in het eten. In de Premier League in 2007 mocht The Menace op basis van zijn klassering in de PDC-ranking (derde) wel deelnemen. Na vijf ongeslagen speelronden finishte de Engelsman uiteindelijk als vierde en kwalificeerde hij zich als debutant voor de play-offs, waarin hij verloor van Phil Taylor 11-6 (legs).

In november 2007 werd bij Priestley prostaatkanker vastgesteld, en was hij door hevige pijn gedwongen zich terug te trekken tijdens de John McEvoy Darts Classic in Ierland. Hoewel de Engelsman begin januari 2008 werd behandeld aan zijn aandoening, speelde hij 'gewoon' de Grand Slam of Darts en het PDC Wereldkampioenschap.

Nadat hij in maart genezen was verklaren door de doktoren, keerde hij terug in het PDC-circuit. Tijdens de US Open 2008 sneuvelde Priestley pas door toedoen van Phil Taylor in de halve finale. Een kleine maand later, op 15 juni 2008, schreef de Engelsman het Bristol TC Players Championship op zijn naam, zijn eerste toernooizege in ruim één jaar tijd, na overwinningen tegen onder meer James Wade en Kevin Painter.

• 1991 Dennis Priestley - Eric Bristow 6 - 0 ('best of 11 sets')
• 1994 Dennis Priestley - Phil Taylor 6 - 1 ('best of 11 sets')
• 1996 Phil Taylor - Dennis Priestley 6 - 4 ('best of 11 sets')
• 1997 Phil Taylor - Dennis Priestley 6 - 3 ('best of 11 sets')
• 1998 Phil Taylor - Dennis Priestley 6 - 0 ('best of 11 sets')
• 2000 Phil Taylor - Dennis Priestley 7 - 3 ('best of 13 sets')

• 1991: Winnaar (gewonnen in de finale van Eric Bristow met 6-0)
• 1992: Laatste 16 (verloren van Alan Warriner-Little met 2-3)
• 1993: Laatste 16 (verloren van Steve Beaton met 1-3)

• 1994: Winnaar (gewonnen in de finale van Phil Taylor met 6-1)
• 1995: Laatste 24 (groepsfase)
• 1996: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 4-6)
• 1997: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 3-6)
• 1998: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 0-6)
• 1999: Laatste 32 (verloren van John Ferrell met 0-3)
• 2000: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 3-7)
• 2001: Laatste 32 (verloren van Keith Deller met 2-3)
• 2002: Kwartfinale (verloren van Dave Askew met 2-6)
• 2003: Laatste 32 (verloren van Dennis Smith met 1-4)
• 2004: Laatste 16 (verloren van Phil Taylor met 1-4)
• 2005: Laatste 16 (verloren van Phil Taylor met 0-4)
• 2006: Laatste 32 (verloren van Adrian Lewis met 2-4)
• 2007: Laatste 16 (verloren van Andy Hamilton met 1-4)
• 2008: Laatste 64 (verloren van Steve Maish met 1-3)
• 2009: Laatste 16 (verloren van Paul Nicholson met 2-4)
• 2010: Laatste 64 (verloren van Kevin McDine met 2-3)
• 2011: Laatste 32 (verloren van Gary Anderson met 2-4)
• 2013: Laatste 64 (verloren van Ronnie Baxter met 1-3

• 1994: Runner-up (verloren van Larry Butler met 12-16)
• 1995: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 11-16)
• 1996: Runner-up (verloren van Peter Evison met 14-16)
• 1997: Kwartfinale (verloren van Alan Warriner-Little met 7-11)
• 1998: Laatste 32 (verloren van John Ferrell met 7-9)
• 1999: Halve finale (verloren van Rod Harrington met 10-17)
• 2000: Laatste 16 (verloren van Richie Burnett met 12-14)
• 2001: Laatste 16 (verloren van Richie Burnett met 13-15)
• 2002: Laatste 32 (verloren van Kevin Painter met 4-10)
• 2003: Laatste 32 (verloren van John Part met 8-10)
• 2004: Laatste 16 (verloren van Peter Manley met 9-13)
• 2005: Laatste 16 (verloren van Phil Taylor met 13-15)
• 2006: Kwartfinale (verloren van Phil Taylor met 13-16)
• 2007: Laatste 16 (verloren van James Wade met 14-16)
• 2008: Halve finale (verloren van Phil Taylor met 8-17)
• 2009: Laatste 32 (verloren van Denis Ovens met 5-10)
• 2010: Laatste 32 (verloren van Vincent van der Voort met 6-10)