Naar inhoud springen

Eneco Tour 2008

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland Vlag van België Eneco Tour 2008
4e editie
Routekaart van de Eneco Tour 2008
Routekaart van de Eneco Tour 2008
Periode 2027 augustus
Startplaats Sittard
Finishplaats Mechelen
Totale afstand 1120,7 km
Gem. snelheid 42,367 km/h
Deelnemers (109 aangekomen)
Eindklassementen
Algemeen Vlag van Spanje José Iván Gutiérrez
Punten Vlag van België Jürgen Roelandts
Klimtrofee Vlag van Nederland Floris Goesinnen
Ploegen Vlag van Verenigde Staten Team Columbia
Navigatie
ENECO Tour 2007     Eneco Tour 2009
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Eneco Tour 2008 werd verreden van 20 tot en met 27 augustus. De start van de ronde vond plaats in Nederland in Sittard met een proloog. De gemeente Sittard-Geleen was in 2007 gastheer voor de afsluitende tijdrit.

Aangezien Landgraaf zich al eerder terugtrok als etappeplaats was er deze keer geen koninginnenrit door het heuvelland. De etappe van Beek naar Roermond is voor een deel door het heuvelland afgelegd maar de laatste 60 kilometer waren nagenoeg vlak en de etappe is dan ook gewonnen door de sprinter Tom Boonen.

Op 21 april 2008 heeft de gemeente Nieuwegein getekend voor het ontvangen van de Eneco Tour[1].

Etappe-overzicht

[bewerken | brontekst bewerken]
etappe datum start eindstreep afstand winnaar klassementsleider
P 20 augustus Vlag van Nederland Sittard-Geleen Vlag van Nederland Sittard-Geleen 4,4 km (proloog) José Iván Gutiérrez José Iván Gutiérrez
1e 21 augustus Vlag van Nederland Beek Vlag van Nederland Roermond 173,8 km Tom Boonen José Iván Gutiérrez
2e 22 augustus Vlag van Nederland Roermond Vlag van Nederland Nieuwegein 173,2 km André Greipel José Iván Gutiérrez
3e 23 augustus Vlag van Nederland Nieuwegein Vlag van Nederland Terneuzen 185,9 km Daniele Bennati Daniele Bennati
4e 24 augustus Vlag van Nederland Terneuzen Vlag van België Ardooie 213 km Tom Boonen André Greipel
5e 25 augustus Vlag van België Ardooie Vlag van België Oostende 167 km Carlo Westphal André Greipel
6e 26 augustus Vlag van België Maldegem Vlag van België Brussel 186 km Edvald Boasson Hagen André Greipel
7e 27 augustus Vlag van België Mechelen Vlag van België Mechelen 18,8 km (individuele tijdrit) Raivis Belohvoščiks José Iván Gutiérrez

Eindklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
rang renner land ploeg tijd
José Iván Gutiérrez Vlag van Spanje Spanje Caisse d'Epargne 26u 27'07"
2 Sébastien Rosseler Vlag van België België Quick-Step op 4"
3 Michael Rogers Vlag van Australië Australië Team Columbia op 7"
4 Stijn Devolder Vlag van België België Quick-Step op 13"
5 André Greipel Vlag van Duitsland Duitsland Team Columbia op 14"
6 Joost Posthuma Vlag van Nederland Nederland Rabobank op 39"
7 Servais Knaven Vlag van Nederland Nederland Team Columbia op 48"
8 Bram Tankink Vlag van Nederland Nederland Rabobank op 51"
9 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto op 54"
10 Piet Rooijakkers Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano op 1'02"

Nevenklassementen

[bewerken | brontekst bewerken]
Puntenklassement
rang renner land ploeg punten
Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto 113
2 André Greipel Vlag van Duitsland Duitsland Team Columbia 105
3 Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia 104
Klimmerstrofee
rang renner land ploeg
Floris Goesinnen Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano

In de proloog van 4,4 kilometer had de Fransman Cyril Lemoine lange tijd de beste tijd, omdat hij vrij vroeg — toen het parcours er nog droog bij lag — mocht starten. Later begon het te regenen en werden er minder risico's genomen. Hierdoor beten enkele tijdritspecialisten, zoals Stijn Devolder, Leif Hoste, Michael Rogers en Joost Posthuma, hun tanden stuk op Lemoines tijd. Hij leek heel lang op weg naar de dagzege, maar José Iván Gutiérrez, eindwinnaar van de vorige editie en dus als laatste gestart, kon zijn tijd nog verbeteren: hij deed een kleine seconde minder lang over het parcours dan Lemoine. Hij werd meteen ook de eerste leider. Voor België was het een geslaagde dag: met 3 Belgen bij de tien eersten waren ze het best vertegenwoordigd. Koen de Kort was de enige Nederlander bij de eerste tien.

rang renner land ploeg tijd
José Iván Gutiérrez Vlag van Spanje Spanje Caisse d'Epargne 5'31"
2 Cyril Lemoine Vlag van Frankrijk Frankrijk Crédit Agricole z.t.
3 Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia op 1"
4 Sébastien Rosseler Vlag van België België Quick-Step op 3"
5 Michael Rogers Vlag van Australië Australië Team Columbia op 4"
6 Koen de Kort Vlag van Nederland Nederland Astana z.t.
7 Jurgen Van Goolen Vlag van België België Team CSC Saxo Bank op 5"
8 Jimmy Engoulvent Vlag van Frankrijk Frankrijk Crédit Agricole z.t.
9 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto op 6"
10 Marlon Pérez Vlag van Colombia Colombia Caisse d'Epargne z.t.

Eerste etappe

[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste rit in lijn waren het twee thuisrijders die zich toonden: Floris Goesinnen koos vroeg in de etappe het hazenpad, om later het gezelschap te krijgen van Bram Tankink. De premies onderweg werden netjes verdeeld: Tankink nam de tussensprints voor zijn rekening en Goesinnen kwam als eerste boven op drie kleine hellingen. Ze werden ingerekend op 11 kilometer van de streep en het kwam tot een massasprint. Quick-Step zette een treintje op en Tom Boonen af in de laatste rechte lijn. Die haalde het met gemak voor twee Italianen en Belgisch kampioen Jürgen Roelandts.

rang renner land ploeg tijd
Tom Boonen Vlag van België België Quick-Step 4u 16'17"
2 Daniele Bennati Vlag van Italië Italië Liquigas z.t.
3 Fabio Sabatini Vlag van Italië Italië Team Milram z.t.
4 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto z.t.
5 Heinrich Haussler Vlag van Duitsland Duitsland Gerolsteiner z.t.
6 Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia z.t.
7 Angelo Furlan Vlag van Italië Italië Crédit Agricole z.t.
8 Kenny van Hummel Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano z.t.
9 Elia Rigotto Vlag van Italië Italië Team Milram z.t.
10 Aurélien Clerc Vlag van Zwitserland Zwitserland Bouygues Télécom z.t.

Tweede etappe

[bewerken | brontekst bewerken]

Het eerste wedstrijduur van de tweede etappe werd gekenmerkt door een moordend tempo, waardoor niemand kon ontsnappen. Daarna ontstond er een vlucht van vijf renners: Matthé Pronk, Artur Gajek, Ermanno Capelli, Javier Lorente en David Deroo. Negen kilometer voor het einde werden ze ingerekend, en het kwam opnieuw tot een massasprint. Team Columbia nam het heft in handen in de laatste kilometers, André Greipel won, Juan José Haedo werd tweede. Een landgenoot van Greipel, Robert Förster, mocht nog mee op het podium. José Iván Gutiérrez mocht opnieuw de witte leiderstrui aantrekken.

rang renner land ploeg tijd
André Greipel Vlag van Duitsland Duitsland Team Columbia 3u 51'31"
2 Juan José Haedo Vlag van Argentinië Argentinië Team CSC Saxo Bank z.t.
3 Robert Förster Vlag van Duitsland Duitsland Gerolsteiner z.t.
4 Kenny van Hummel Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano z.t.
5 Tom Boonen Vlag van België België Quick-Step z.t.
6 Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia z.t.
7 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto z.t.
8 Francesco Chicchi Vlag van Italië Italië Liquigas z.t.
9 David Kopp Vlag van Duitsland Duitsland Cycle-Collstrop z.t.
10 Elia Rigotto Vlag van Italië Italië Team Milram z.t.

In de derde etappe was er opnieuw een lange ontsnapping, met Aitor Hernández, Raul Alarcon Garcia, Yohann Gène en opnieuw Matthé Pronk. Ruim 100 kilometer verder sloten Maarten Tjallingii en Laurent Mangel aan. De windrichting en -snelheid was echter ideaal om een waaier te trekken in het peloton, en Quick-Step deed dat ook, waardoor de voorsprong zienderogen slonk. Het peloton brak in twee stukken, maar alle renners uit de top-10 zaten in het eerste deel. De wedstrijd eindigde in een massasprint, een kolfje naar de hand van Daniele Bennati. België had twee renners op het podium, want Tom Boonen werd tweede en Jürgen Roelandts derde. Door de bonificatieseconden nam Bennati de leiderstrui over van José Iván Gutiérrez.

rang renner land ploeg tijd
Daniele Bennati Vlag van Italië Italië Lampre 4u 46'08"
2 Tom Boonen Vlag van België België Quick-Step z.t.
3 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto z.t.
4 Kenny van Hummel Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano z.t.
5 Borut Božič Vlag van Slovenië Slovenië Cycle-Collstrop z.t.
6 Tom Leezer Vlag van Nederland Nederland Rabobank z.t.
7 Alberto Curtolo Vlag van Italië Italië Liquigas z.t.
8 David Kopp Vlag van Duitsland Duitsland Cycle-Collstrop z.t.
9 Robert Förster Vlag van Duitsland Duitsland Gerolsteiner z.t.
10 Roger Hammond Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Team Columbia z.t.

Vierde etappe

[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede ontsnapping van de dag was de goede; ze bestond uit zes renners: Mirko Selvaggi, Lars Bak, Frank Høj, Maarten Wijnants, André Greipel en opnieuw Maarten Tjallingii. Greipel was het best geplaatst in het algemene klassement en nam onderweg zo veel mogelijk bonificatieseconden mee. Maar een massasprint was opnieuw onvermijdelijk, want op acht kilometer voor de finish waren de zes er aan voor de moeite. Tom Boonen zat ideaal in het wiel van Kenny van Hummel, plaatste zijn versnelling en won. Van Hummel finishte als tweede, Edvald Boasson Hagen werd derde en behaalde zo zijn vierde top-10-notering in vijf dagen. Het werk onderweg van Greipel loonde: hij werd de nieuwe leider.

rang renner land ploeg tijd
Tom Boonen Vlag van België België Quick-Step 5u 00'35"
2 Kenny van Hummel Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano z.t.
3 Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia z.t.
4 Borut Božič Vlag van Slovenië Slovenië Cycle-Collstrop z.t.
5 Matti Breschel Vlag van Denemarken Denemarken Team CSC Saxo Bank z.t.
6 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto z.t.
7 Aurélien Clerc Vlag van Zwitserland Zwitserland Bouygues Télécom z.t.
8 Francesco Chicchi Vlag van Italië Italië Liquigas z.t.
9 Elia Rigotto Vlag van Italië Italië Team Milram z.t.
10 Cyril Lemoine Vlag van Frankrijk Frankrijk Crédit Agricole z.t.

Vijfde etappe

[bewerken | brontekst bewerken]

De rit werd gekleurd door twee renners: Lars Bak sprong — net als gisteren — vroeg in de etappe weg. Samen met zijn compagnon Maciej Bodnar reed hij een mooie voorsprong bijeen. Maar Quick-Step had een plannetje: ze probeerden opnieuw een waaier te trekken. En het lukte: het peloton brak opnieuw in stukken en werd afgeslankt tot een groep van 38 renners waarin alle (!) renners van Quick-Step (afgezien van de opgegeven Tom Boonen) zaten. Door dit hoge tempo maakten de vluchters geen schijn van een kans en werden ze ingelopen. Op de plaatselijke ronde volgden er geen aanvallen; het kwam tot een sprint. Daarin liet iedereen zich verrassen door Carlo Westphal, die op een halve kilometer van de streep vanuit 20ste positie naar de kop ging en stand hield zonder uit het zadel te komen. De op papier vijf beste sprinters van de groep kwamen tekort en bezetten de vijf volgende plaatsen.

rang renner land ploeg tijd
Carlo Westphal Vlag van Duitsland Duitsland Gerolsteiner 3u 57'38"
2 Jawhen Hoetarovitsj Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland Française des Jeux z.t.
3 Borut Božič Vlag van Slovenië Slovenië Cycle-Collstrop z.t.
4 André Greipel Vlag van Duitsland Duitsland Team Columbia z.t.
5 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto z.t.
6 Gert Steegmans Vlag van België België Quick-Step z.t.
7 Sébastien Turgot Vlag van Frankrijk Frankrijk Bouygues Télécom z.t.
8 Mathew Hayman Vlag van Australië Australië Rabobank z.t.
9 Tom Leezer Vlag van Nederland Nederland Rabobank z.t.
10 Robert Wagner Vlag van Duitsland Duitsland Skil-Shimano z.t.

Tijdens een razendsnel eerste wedstrijduur ontstond een kopgroep van 19 met drie renners uit de top-10: Sébastien Rosseler (vierde), Michael Rogers (vijfde) en Bram Tankink (negende). Het peloton liet daarom niet begaan en het kwam bijna tot een hergroepering: de helft liet zich inlopen, maar negen renners — zonder belangrijke kanshebbers voor de eindzege — zetten door: Mauro Da Dalto, Marco Marcato, Jimmy Engoulvent, Frank Høj, Anders Lund, Leif Hoste (de enige Belg), en de twee Nederlanders Bram de Groot en Floris Goesinnen. Die laatste kwam op de drie bergsprints als eerste boven en verzekerde zich zo van de klimmerstrofee. Heel lang leek het alsof ze het zouden gaan halen, maar net voor de slotkilometer kwam alles samen. Maar Engoulvent legde zich nog niet neer bij de hergroepering: in een wanhoopspoging stormde hij richting aankomst. Edvald Boasson Hagen poogde zijn ploegmaat en klassementsleider André Greipel veilig over de streep te brengen, maar hij maakte heel snel terrein goed op Engoulvent en ging er in de laatste hectometer over. Greipel behield zijn witte leiderstrui.

rang renner land ploeg tijd
Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia 4u 07'20"
2 Jimmy Engoulvent Vlag van Frankrijk Frankrijk Crédit Agricole z.t.
3 Sergej Ivanov Vlag van Rusland Rusland Astana z.t.
4 André Greipel Vlag van Duitsland Duitsland Team Columbia z.t.
5 Jürgen Roelandts Vlag van België België Silence-Lotto z.t.
6 Elia Rigotto Vlag van Italië Italië Team Milram z.t.
7 Francesco Chicchi Vlag van Italië Italië Liquigas z.t.
8 Matthew Goss Vlag van Australië Australië Team CSC Saxo Bank z.t.
9 Roger Hammond Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Team Columbia z.t.
10 Kenny van Hummel Vlag van Nederland Nederland Skil-Shimano z.t.

Zevende etappe

[bewerken | brontekst bewerken]

De slottijdrit zou beslissen wie de eindlaureaat zou worden van deze Eneco Tour: André Greipel moest proberen stand te houden tegen enkele kanonnen zoals José Iván Gutiérrez en Michael Rogers. Ook twee Belgen werden bij de kanshebbers gerekend: Sébastien Rosseler en Stijn Devolder. Maar voor de etappewinst kwamen ze merkwaardig genoeg allemaal te kort. Het parcours — zo goed als geen bochten en lange rechte stukken in de open vlakte — was op het lijf geschreven van de rouleurs, zoals de Let Raivis Belohvoščiks. Ook Devolder, Rogers en Rosseler deden het uitstekend, maar Gutiérrez was de beste van alle specialisten: ondanks het feit dat hij in de slotkilometer zijn zadel verloor en dus lange tijd op de trappers moest blijven lopen, verloor hij maar 8 seconden op Belohvoščiks. André Greipel werd negende — wel knap voor zijn beperkte tijdrijderscapaciteiten, maar 14 seconden te traag voor de eindwinst. Die ging voor de tweede opeenvolgende keer naar José Iván Gutiérrez, die een handvol seconden overhield op Sébastien Rosseler, ook vorige editie tweede. Greipel viel uiteindelijk nog naast het podium en werd vijfde.

rang renner land ploeg tijd
Raivis Belohvoščiks Vlag van Letland Letland Scott-American Beef 22'05"
2 José Iván Gutiérrez Vlag van Spanje Spanje Caisse d'Epargne op 8"
3 Sébastien Rosseler Vlag van België België Quick-Step z.t.
4 Michael Rogers Vlag van Australië Australië Team Columbia z.t.
5 Stijn Devolder Vlag van België België Quick-Step op 10"
6 Edvald Boasson Hagen Vlag van Noorwegen Noorwegen Team Columbia op 19"
7 Servais Knaven Vlag van Nederland Nederland Team Columbia op 21"
8 Rein Taaramäe Vlag van Estland Estland Cofidis op 28"
9 André Greipel Vlag van Duitsland Duitsland Team Columbia op 33"
10 Rubens Bertogliati Vlag van Zwitserland Zwitserland Scott-American Beef op 35"
  • (fr) (nl) Officiële website