Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Spanje 1978

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Grand Prix-wegrace van Spanje 1978
Circuito Permanente del Jarama
Officiële naam Gran Premio de España 1978
Land Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje
Datum 16 april 1978
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Japan Takazumi Katayama
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Snelste ronde Vlag van Australië Gregg Hansford
Eerste Vlag van Australië Gregg Hansford
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Italië Franco Uncini
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Frankrijk Thierry Espié
Derde Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Plisson

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1978 was tweede race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1978. De races werden verreden op 16 april 1978 op het Circuito Permanente del Jarama in Madrid. Voor de 50cc-klasse was Jarama de openingsrace van het seizoen.

De Spaanse organisatoren kregen het bijna voor elkaar Gregg Hansford een start te weigeren. Hansford was ook een nieuweling in het wereldkampioenschap, maar had in Australië en in de 750cc-races zijn sporen verdiend en was niet voor niets opgenomen in het fabrieksteam van Kawasaki. De halstarrige Spanjaarden wilden er niets van weten en toen hij uiteindelijk toestemming kreeg was er nog maar één dag over om te trainen. De organisatie wist ook een wetsartikel op te duiken waardoor men de mobiele kliniek van Dr. Claudio Costa buiten het rennerskwartier kon houden. Deze kliniek was voor de coureurs belangrijk, omdat het al meerdere malen was voorgekomen dat de afvoer naar en behandeling in een plaatselijk ziekenhuis niet goed was geregeld.

Van de vernieuwde Yamaha YZR 500[1] werd veel verwacht, zeker nu in Spanje alle fabrieksrijders het Yamaha Power Valve System konden gebruiken. Kenny Roberts en Johnny Cecotto, die als snelsten getraind hadden, waren ook als eersten weg bij de start, maar Cecotto viel al vroeg terug in de derde groep, nog achter Pat Hennen en Marco Lucchinelli (beiden op een Suzuki). Roberts bouwde een voorsprong van tien seconden op ten opzichte van Pat Hennen, maar door klemmende gasschuiven (het gas bleef open staan) moest hij toestaan dat Hennen de race toch nog won. Roberts werd tweede en de derde plaats was voor Takazumi Katayama. Pat Hennen stond nu aan de leiding van het wereldkampioenschap.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen Suzuki 57' 45" 8 15
2 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha + 7" 3 12
3 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha + 8" 9 10
4 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha + 14" 3 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki + 14" 7 6
6 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Suzuki + 16" 5 5
7 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki + 1' 01" 5 4
8 Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki + 1' 10" 7 3
9 Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki + 1' 14" 9 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki + 1 ronde 1
11 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki + 1 ronde
12 Vlag van België Jean-Philippe Orban Suzuki + 1 ronde
13 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Suzuki + 1 ronde
14 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki + 2 ronden
15 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie van Breda Suzuki + 2 ronden
16 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Suzuki + 2 ronden
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Padgett Yamaha + 2 ronden
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki + 2 ronden
19 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Fernando González De Nicolás Suzuki + 3 ronden
DNF Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki
DNF Vlag van Japan Ikujiro Takai Yamaha ongeval
DNF Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki koppeling
DNF Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki motor
DNF Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki motor
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Suzuki motor
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha koppeling
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Suzuki ontsteking
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Suzuki motor
DNS Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Francisco Perez Suzuki
DNS Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Carlos de San Antonio Suzuki
DNS Vlag van Finland Seppo Ojala Yamaha
DNS Vlag van Italië Gianni Rolando Suzuki
DNS Vlag van Finland Kimmo Kopra Yamaha
DNS Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Víctor Palomo BUT
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Suzuki

De Spaanse organisatoren wilden Gregg Hansford (Kawasaki) niet eens een start geven, maar in de 250cc-race leek hij lang op de tweede plaats aan te sturen, achter Kenny Roberts (Yamaha). Die laatste begon echter grip van zijn achterband te verliezen en zo won Hansford de race zelfs. Roberts werd wel nog tweede en Franco Uncini (Yamaha) eindigde als derde. Een belangrijke overwinning voor Gregg Hansford, die door de problemen met de organisatie slechts één dag had kunnen trainen.

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki 49' 27" 3 15
2 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha + 10" 3 12
3 Vlag van Italië Franco Uncini Yamaha + 45" 8 10
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki + 50" 2 8
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha + 1' 21" 9 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki + 1' 22" 6 5
7 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha + 1 ronde 4
8 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha + 1 ronde 3
9 Vlag van Australië Ray Quincey Yamaha + 1 ronde 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha + 1 ronde 1
11 Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki + 1 ronde
12 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha + 1 ronde
13 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha + 1 ronde
14 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie van Breda Yamaha + 1 ronde
15 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Yamaha + 1 ronde
16 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Carlos Morante Yamaha + 1 ronde
17 Vlag van Venezuela Eduardo Alemán Yamaha + 1 ronde
18 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha + 2 ronden
19 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha + 2 ronden
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Benjamin Grau Derbi
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha ongeval
DNF Vlag van België Etienne Geeraerdt Yamaha ongeval
DNF Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli ongeval
DNF Vlag van Venezuela Carlos Lavado Yamaha ongeval
DNF Vlag van Italië Mario Lega Morbidelli

In de 125cc-race probeerde Pier Paolo Bianchi (Minarelli) al in de eerste ronde Ángel Nieto (Bultaco) in te halen, maar hij ging te vroeg en te bruusk op het gas en viel. Zijn voet raakte beklemd tussen de spaken van een wiel en zijn race was over. Eugenio Lazzarini (MBA) was net als in de 50cc-race slecht gestart, maar haalde Nieto desondanks in. Nieto viel uiteindelijk zelfs uit door een brandstoflekkage. Thierry Espié, die in 1977 als coureur geen grote indruk had gemaakt, werd met de Motobécane tweede, voor Harald Bartol (Morbidelli).

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini MBA 47' 54" 8 15
2 Vlag van Frankrijk Thierry Espié Motobécane + 36" 7 12
3 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli + 1' 05" 9 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Horton Morbidelli + 1' 23" 5 8
5 Vlag van Italië Felice Agostini Morbidelli + 1' 35" 1 6
6 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Bender + 1' 43" 9 5
7 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Miguel Cortés Morbidelli + 1' 46" 9 4
8 Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse Morbidelli + 1' 47" 9 3
9 Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson Morbidelli + 1' 48" 3 2
10 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli + 1 ronde 1
11 Vlag van België Julien van Zeebroeck Morbidelli + 1 ronde
12 Vlag van Venezuela Iván Palazzese Morbidelli + 1 ronde
13 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Morbidelli + 1 ronde
14 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli + 1 ronde
15 Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli + 1 ronde
16 Vlag van Duitsland Walter Koschine Bender + 1 ronde
17 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Francisco Román Morbidelli + 1 ronde
18 Vlag van Italië Fabrizio Frollani Morbidelli + 2 ronden
DNF Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Minarelli val
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco brandstoflekkage
DNF Vlag van Italië Pierluigi Conforti MBA

De Spaanse GP was de openingsrace van de 50cc-klasse. Ricardo Tormo (Bultaco) startte als snelste, terwijl Eugenio Lazzarini met zijn Van Veen-Kreidler juist een slechte start had. Hij reed echter een geweldige race en passeerde Tormo enkele ronden voor het einde. Tormo werd tweede en Patrick Plisson met zijn ABF derde.

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler 35' 02" 5 15
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco + 4" 2 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF + 1' 05" 8 10
4 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler + 1' 14" 6 8
5 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler + 1' 46" 7 6
6 Vlag van Frankrijk Daniel Corvi Kreidler + 1' 56" 6 5
7 Vlag van Nederland Theo Timmer Kreidler + 2' 04" 6 4
8 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ramón Galí Bultaco + 1 ronde 3
9 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler + 1 ronde 2
10 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Javier Mira Derbi + 1 ronde 1
11 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Jorge Navarrete Bultaco + 1 ronde
12 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau Kreidler + 1 ronde
13 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler + 1 ronde
14 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler + 1 ronde
15 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Vicente Ferrer Derbi + 1 ronde
16 Vlag van Portugal Hermano Sande Kreidler + 4 ronden
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bultaco
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Venezuela 1978
FIM wereldkampioenschap wegrace
30e seizoen (1978)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1978

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1977
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1979