Teleoceras
| Teleoceras Status: Uitgestorven (Mioceen - Plioceen) | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Teleoceras Hatcher, 1894 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Teleoceras major | |||||||||||
| |||||||||||
| Skelet van Teleoceras fossiger | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Teleoceras op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
Teleoceras[1][2] is een geslacht van uitgestorven neushoorns. Het geslacht omvat meerdere soorten die van het Vroeg-Mioceen tot Vroeg-Plioceen leefden.
Uiterlijk en leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Teleoceras was een vier meter lange neushoorn met een nijlpaardachtige vorm: een lang, zwaar lichaam met korte, stompe poten. Dit dier was mogelijk meer toegelegd op het voortbewegen in het water dan op het land, hoewel uit de tanden blijkt dat Teleoceras zich wel voedde met landplanten. Teleoceras had een korte, kegelvormige hoorn op de snuit. Daarnaast had deze neushoorn scherpe, verlengde snijtanden die waarschijnlijk een rol speelden in de zelfverdediging.
Fossielen
[bewerken | brontekst bewerken]Fossielen van Teleoceras zijn gevonden op een groot aantal locaties in Noord-Amerika en verder ook in Honduras, Egypte en Oekraïne. Het grote aantal fossielen van Teleoceras dat op sommige locaties is gevonden suggereert dat het een zeer algemeen dier moet zijn geweest dat in kuddes leefde.
Literatuur
- J. B. Hatcher. 1894. A Median Horned Rhinoceros From the Loup Fork Beds of Nebraska. The American Geologist 8(3):149-150
- H. J. Cook. 1927. A new rhinoceros of the genus Teleoceras from Colorado. Proceedings of the Colorado Museum of Natural History 7(1)
- L. G. Tanner. 1975. Stratigraphic occurrences of Teleoceras with a new Kimballian species from Nebraska. Bulletin of the University of Nebraska State Museum 10(1):23-33
- D. R. Prothero. 1998. Rhinocerotidae. In C. M. Janis, K. M. Scott, and L. L. Jacobs (eds.), Evolution of Tertiary mammals of North America 595-605
- D. R. Prothero. 2005. The Evolution of North American Rhinoceroses. 1-218
- S. D. Webb, R. C. Hulbert, G. S. Morgan and H.F. Evans. 2008. Terrestrial mammals of the Palmetto Fauna (early Pliocene, latest Hemphillian) from the Central Florida Phosphate District. In X. Wang and L. G. Barnes (eds.), Geology and Vertebrate Paleontology of Western and Southern North America: Contributions in Honor of David P. Whistler (41)293-312
- E. P. Gustafson. 2012. New records of rhinoceroses from the Ringold Formation of central Washington and the Hemphillian-Blancan boundary. Journal of Vertebrate Paleontology 32(3):727-731
- Rachel A. Short; Steven C. Wallace; Laura G. Emmert (2019). "A new species of Teleoceras (Mammalia, Rhinocerotidae) from the late Hemphillian of Tennessee" (PDF). Bulletin of the Florida Museum of Natural History. 56 (5): 183–2 60.
- Bian Wang; Ross Secord (2019). "Paleoecology of Aphelops and Teleoceras (Rhinocerotidae) through an interval of changing climate and vegetation in the Neogene of the Great Plains, central United States". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. in press: Article 109411. doi:10.1016/j.palaeo.2019.109411.
Noten
- ↑ Teleoceras. prehistoric-fauna.com. Geraadpleegd op 23-05-2023.
- ↑ Fossilworks: Teleoceras. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 23-05-2023.