Naar inhoud springen

The St. Valentine's Day Massacre

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
The St. Valentine's Day Massacre
Slachting in Chicago
Regie Roger Corman
Producent Roger Corman
Paul Rapp
Scenario Howard Browne
Hoofdrollen Jason Robards
George Segal
Ralph Meeker
Muziek Lionel Newman
Fred Steiner
Montage William B. Murphy
Cinematografie Milton Krasner
Distributie 20th Century Fox
Première 30 juni 1967
Genre Misdaad
Speelduur 100 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $ 2.175.000
Opbrengst $ 1.700.000
Kijkwijzer
Bewerk dit op Wikidata
Bewerk dit op Wikidata
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

The St. Valentine's Day Massacre is een Amerikaanse misdaadfilm uit 1967 onder regie van Roger Corman. De film bespreekt de gebeurtenissen rond het Valentijnsdagbloedbad uit 1929.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Misdaadbaas Al Capone neemt de macht over in Chicago. Hij geeft enkele huurmoordenaars de opdracht om rivaal Bugs Moran uit te schakelen. De mannen bedenken een plan waarbij ze vermomd als agenten proberen om Moran te doden. De moord staat gepland voor 14 februari 1929: Valentijnsdag. Want op die dag verwachten ze dat Moran aanwezig zal zijn in de garage van zijn misdaadbende.

Capone trekt zich ondertussen terug op zijn landgoed in Florida. Op 14 februari dringen enkele mannen, vermomd als agenten, de garage van Moran binnen. Door een foute samenloop van omstandigheden is Moran niet aanwezig, maar daar zijn de zogenaamde agenten niet van op de hoogte. Alle mannen die wel aanwezig zijn, worden tegen een muur geplaatst en als het ware gefusilleerd. Moran verneemt even later dat hij op het nippertje aan de dood is ontsnapt.

Acteur Personage
Robards, Jason Jason Robards Al Capone
Segal, George George Segal Peter Gusenberg
Meeker, Ralph Ralph Meeker Bugs Moran
Hale, Jean Jean Hale Myrtle
Ritchie, Clint Clint Ritchie Jack McGurn
Silvera, Frank Frank Silvera Nick Sorello
Campanella, Joseph Joseph Campanella Albert Wienshank
Bakalyan, Richard Richard Bakalyan John Scalise
Canary, David David Canary Frank Gusenberg
Dern, Bruce Bruce Dern Johnny May
Stone, Harold J. Harold J. Stone Frank Nitti
Kreuger, Kurt Kurt Kreuger James Clark
Richards, Paul Paul Richards Charles Fischetti
Turkel, Joe Joe Turkel Jake Guzik
Frome, Milton Milton Frome Adam Heyer

Roger Corman begon niet aan zijn eerste misdaadfilm. Eerder had de regisseur gewerkt aan films als I Mobster (1958) en Machine-Gun Kelly (1958) met Charles Bronson in de hoofdrol. Maar ditmaal wilde Corman een misdaadfilm die zo dicht mogelijk bij de waarheid aanleunde. Daarvoor riep hij de hulp in van Howard Browne.

Browne was in 1929 actief als journalist in Chicago toen de bloederige moordpartij plaatsvond. In die dagen had hij artikels geschreven over de moorden. In de jaren 60 gaf Corman hem de opdracht om een historisch correct scenario te schrijven over diezelfde gebeurtenissen. Ondertussen ging de regisseur op zoek naar acteurs. Jason Robards werd aan boord gehaald als Bugs Moran, terwijl Orson Welles werd gevraagd voor het spelen van de bekende Al Capone. Maar Welles was door zijn eigenzinnig gedrag niet langer graag gezien in Hollywood. Filmstudio 20th Century Fox weigerde Welles en gaf de rol aan Robards, terwijl Ralph Meeker zijn rivaal Bugs Moran mocht vertolken.

Voor de opnamen maakte Corman gebruik van oude decors, die eerder al in andere films te zien waren. Zo is het huis van Al Capone ook het bekende landgoed uit The Sound of Music (1965). En de beelden van Chicago zijn eigenlijk het decor van de film Hello, Dolly! (1969), die pas later uitkwam. Ondanks een laag budget beschikte Corman zo dus toch over een grote filmset.

Door het gedetailleerde scenario van Browne en de informatieve vertelstem in de film vertoont The St. Valentine's Day Massacre bijna de kenmerken van een documentaire. De film wordt dan ook voornamelijk om die reden geprezen. Verder is ook de vertolking van Jason Robards opmerkelijk. Robards deelde, in tegenstelling tot Welles, weinig lichamelijk kenmerken met Capone. Toch werd zijn vertolking door de filmcritici goed onthaald.