Chaucinac

Vilatge d'Occitània

Chaucinac
Chaussenac

Gleisa de Sant Estève (nom supausat) de Chaucinac.

Geografia fisica

Coordenadas

45° 10′ 43″ N, 2° 16′ 45″ E

Superfícia

16,13 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

723 m
680 m
360 m

Geografia politica

País

Auvèrnhe

Estat

França

Region
84

Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe

Mauriac

de Mauriac, ancianament de Canton de Pleus

Intercom
241501139

Comunautat de comunas del País de Salèrn

Cònsol

Jacques Klem
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

219 ab.

Evolucion de la populacion

222 ab.

Densitat

14,2 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

15700

Còde INSEE

15046

Chaucinac [suwʃi'na] ?, [tʃusi'na], [suʃi'na] (Chaussenac en francés) z-es 'na comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas vesinas

Chaucinac

Ali (2,8km)

Brajac (3,1km)

Ascoralha (4,0km)

Barriac (4,1km)

Mauriac (6,2km)

Pleus (6,3km)

Rilhac de Sentria (6,5km)

Chalvinhac (7,5km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Chaucinac**
	Brajac
Tornhac (comuna de Pleus)		Ali
	Barriac

Toponimia

Chaucinac. Las fòrmas ancianas son Caucenacus, en latin, al sègle XII, Caussenacum, en latin, sense data, Chausenac, en 1464, Parrochia Chaussenacus, en latin, en 1502, Chossenat, en 1628, Chaussenat, en 1694, Chaussenac, en 1769 ^[1]. Chaucinac vendriá d'un nom latin d'òme, Calcinus, amel sufixe -acum ^[2], latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Chaucinac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica que aviá per mèstre Calcinus. La prononciacion es [tʃusi'na] o [suʃi'na] e l'evolucion au- pretonic en [u-] es regulara en auvernhàs (çò pus mens, en auvernhàs cantalon) : chal donc escriure Chau- e pas Cho-. L'etime es Calcinus (+ -āco(n)) e pas *Calsinus : chal donc escriure Chauc- e pas *Chauss-. La prononciacion relevada dins tres comunas de l'ancian canton es en -i- : tot ben que i siá versemblablament posterior a l'Edat Mejana, val mai escriure Chaucinac per que lo nom siá legit coma es.
Cuçac (vialatge e chastèl destrut). Las fòrmas ancianas son Villa Cuciac,al sègle XII, Cussa, en 1466, Cussacum, latinizacion de 1503, Cussac, en 1649, Cussach, en 1673, Cussat, en 1769, Cuszac, en 1780 ^[3]. L'origina es probablament la meima que per Cuçac, près de Sant Flor. Dauzat laissa a chausir entre un nom latin d'òme Cūcius e Cussius, mas los autres toponimistas o lingüistas son per de noms en -ti- o en -tti-, çò que justifica la grafia Cuçac : Xavier Delamarre chausís lo nom gallés d'òme Cūtios ^[4], los Féniés Cuttius jos Cutius (dins un estil que fai supausar l'influéncia de Negre) e, per Cuçac (Gironda), Bénédicte Boyrie-Fénié òpta fèrmament per Cutius. Çò que dona mai de pes a l'ipotèsi d'un nom gallés es la localizacion dels Cuçacs dins las regions de fòrt substrat celtic : departaments de Cantal, Dordonha, Gironda, Naut Léger, Nauta Vinhana, pueis de Cucet (Alèir), atestat in Cuciaco en 886, La Baraque de Cuçan en Avairon, e l'abséncia aparenta de tot nom aparentat mai al sud, o de tot *Cuçà en Catalonha. Lo sufixe es -acum,^[5]^,^[6]^,^[7] latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Cuçac èra doncas probablament una anciana granda proprietat antica que aviá per mèstre Cūtios/Cūtius/Cuttius (noms d'origina gallesa), Cūcius o Cussius (noms latins). Per la proposicion Cutios/Cutius, chal pasmens remarcar que *Cūtiacon donariá regularament *Cusac e pas Cuçac.
Ostenac. Las fòrmas ancianas son Ostenacum, en 1502, Estrenacum, en 1505, Oustenac, en 1647, Austenac, en 1650, Ossenac, en 1674, Ostrenac, en 1683, Obstenac, en 1769, Ostenac, en 1780 ^[8]. Lo nom es format d'un nom de persona amel sufixe gallés -āco(n). Pel nom d'òme, òm pòt pensar a un nom germanic (Austindus conven mal), mas tanben a un nom latin, coma lo cognomen Augustanus, derivat d' Augustus, o a Augustinus, que donèt Sant Agustin. *Augustinācon menariá a *Austenac e coma au- se manten mal darrèir una consonanta dins la meima sillaba, l'evolucion normala es Ostenac. Chal senhalar qu'un derivat d'Augustus es excepcional.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2001	2020	Jacques Klem	PS	retirat foncion publica
	2001
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Pleus; es ara del canton de Mauriac.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 229, totala: 232

878

645

1 031

923

970

972

950

996

808

831

840

822

758

770

790

777

816

851

778

804

847

842

861

930

812

810

540

466

438

405

340

259

232

246

243

238
242

2009

2010

234
239

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496855H1s2S7
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 183
↑ http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496856fQ1Iib
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 132, 295 e 343
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 234, a Cuissai
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 148
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 132
↑ http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496860yufD1S

Portal d'Auvèrnhe

[1] ttp://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496855H1s2S7

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 183

[3] ttp://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496856fQ1Iib

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 132, 295 e 343

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 234, a Cuissai

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 148

[7] Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 132

[8] ttp://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496860yufD1S

[1]