Amnat Ruenroeng
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1979 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||
| Wzrost |
163 cm | |||||||||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
musza | |||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||||||||
| Liczba walk |
25 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa |
21 | |||||||||||||||
| Przez nokauty |
6 | |||||||||||||||
| Porażki |
4 | |||||||||||||||
| Remisy |
0 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Amnat Ruenroeng (taj. อำนาจ รื่นเริง, ur. 18 grudnia 1979 w Si Racha[1]) – tajski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji IBF w kategorii muszej.
Kariera w boksie amatorskim
[edytuj | edytuj kod]Jako młody człowiek miał zatargi z prawem. W 2006 został skazany po raz trzeci na karę pozbawienia wolności, tym razem na 15 lat, za rozbój. W więzieniu zaczął trenować boks i zdobył mistrzostwo Tajlandii w następnym roku. Został zwolniony za dobre sprawowanie w 2007[2].
Zdobył brązowy medal w wadze papierowej (do 48 kg) na mistrzostwach świata w 2007 w Chicago. W półfinale przegrał z Harrym Tañamorem z Filipin[3].
Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 2008 w Pekinie, gdzie po dwóch wygranych walkach doszedł do ćwierćfinału wagi papierowej, w którym przegrał z Pürewdordżijnem Serdambą z Mongolii[1]. Zdobył brązowy medal w tej kategorii na igrzyskach azjatyckich w 2010 w Kantonie (w półfinale pokonał go Zou Shiming z Chin)[4]. Dwukrotnie zwyciężał na igrzyskach Azji Południowo-Wschodniej: w wadze papierowej w 2007[5] i w wadze muszej w 2009[6].
Kariera w boksie zawodowym
[edytuj | edytuj kod]Ruenroeng przeszedł na zawodowstwo w 2012. Po wygraniu 11 walk dostał szansę pojedynku o wakujący tytuł mistrza świata organizacji IBF w kategorii muszej. 22 stycznia 2014 w Nakhon Ratchasima jednogłośnie wygrał na punkty z Rockym Fuentesem z Filipin i został nowym mistrzem świata[7].
7 marca 2015 w Cotai Arena w Makau wygrał jednogłośnie na punkty z Chińczykiem Zou Shimingem (6-1, 1 KO). Sędziowie punktowali jednomyślnie 116:111 dla Taja, broniącego po raz trzeci tytułu federacji IBF w wadze muszej[8].
27 czerwca 2015 w Bangkoku po raz czwarty zdobył tytuł mistrza świata wagi muszej według federacji IBF, pokonując jednogłośnie na punkty Filipińczyka Johna Riela Casimero (21-3, 13 KO)[9], a 7 grudnia tego roku pokonał w Hua Hin Myunga Ho Lee z Japonii.
Utracił tytuł po porażce przez nokaut w 4. rundzie z Johnem Rielem Casimero 25 maja 2016 w Pekinie.
Walki w obronie tytułu mistrzowskiego:
| Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| 5 lipca 2014(dts) | Osaka | Kazuto Ioka | wygrana na punkty | [10] |
| 10 września 2014(dts) | Nakhon Ratchasima | McWilliams Arroyo | wygrana na punkty | [11] |
| 7 marca 2015(dts) | Makau | Zou Shiming | wygrana na punkty | [12] |
| 27 czerwca 2015(dts) | Bangkok | John Riel Casimero | wygrana na punkty | |
| 7 grudnia 2015(dts) | Hua Hin | Myung Ho Lee | wygrana na punkty | |
| 25 maja 2016(dts) | Pekin | John Riel Casimero | przegrana przez nokaut w 4. rundzie |
Późniejsza kariera
[edytuj | edytuj kod]Powrócił do boksu amatorskiego, by wziąć udział w igrzyskach olimpijskich w 2016 w Rio de Janeiro. Wystąpił w wadze lekkiej (do 60 kg). Wygrał jedną walkę, ale w następnej pokonał go Francuz Sofiane Oumiha[1]. Później kontynuował ze zmiennym szczęściem karierę w boksie zawodowym.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Amnat Ruenroeng [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-19] (ang.).
- ↑ Anson Wainwright, Amnat Ruenroeng: ‘I will make more money after I beat Zou Shiming’ [online], Ring.tv, 4 marca 2015 [dostęp 2021-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-11] (ang.).
- ↑ 14.World Championships – Chicago, USA – October 23 – November 3 2007 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ 16.Asian Games – Guangzhou, China – November 16-26 2010 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ 24.South-East Asian Games – Korat, Thailand – December 7-13 2007 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ 25.South-East Asian Games – Vientiane, Laos – December 11-17 2009 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 2014-01-22 Amnat Ruenroeng w pts 12 Rocky Fuentes, Liptapanlop Hall, Nakhon Ratchasima, Thailand – IBF [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-08] (ang.).
- ↑ Shiming nie sprostał oczekiwaniom milionów rodaków. Bokser.org, 26 stycznia 2014. [dostęp 2015-03-07]. (pol.).
- ↑ Ruenroeng obronił tytuł, udany debiut Boonjumnga. Bokser.org, 27 maja 2015. [dostęp 2015-05-27]. (pol.).
- ↑ Barry J. Hugman, 2014-05-07 Amnat Ruenroeng w pts 12 Kazuto Ioka, Bodymaker Coliseum, Osaka, Japan – IBF [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 2014-09-10 Amnat Ruenroeng w pts 12 McWilliams Arroyo, Liptapanlop Hall, Nakhon Ratchasima, Thailand – IBF [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 2015-03-07 Amnat Ruenroeng w pts 12 Zou Shiming, Cotai Arena, Venetian Resort, Macao, China – IBF [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-05] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wykaz walk zawodowych Ruenroenga [online], boxrec.com [dostęp 2021-01-20] (ang.).