Andrea Gardini

Andrea Gardini

Andrea Gardini w 2018 roku
Data i miejsce urodzenia	1 października 1965 Bagnacavallo
Wzrost	202 cm
Pozycja	Środkowy
Kariera juniorska
Lata Klub 1980–1982 Self Bagnacavallo 1982–1983 Cassa Risparmio Rawenna
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. 1983–1984 Golfari Bagnacavallo 1984–1986 Bistefani Torino 1986–1988 Tartarini Bologna 1988–1990 Sisley Treviso 1990–1993 Messaggero Rawenna 1993–1999 Sisley Treviso 1999–2001 Piaggio Roma 2001–2003 Kerakoll Modena 2003–2004 Coprasystel Ventaglio Piacenza
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.  Włochy 418
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2011–2013 Polska (asystent) 2014–2017 Indykpol AZS Olsztyn 2017–2019 ZAKSA Kędzierzyn-Koźle 2019–22.09.2020 Gas Sales Piacenza 22.01.2021–14.04.2022 Jastrzębski Węgiel 01.02.2023–2024 PGE GiEK Skra Bełchatów 2024– Olympiakos Pireus[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 piłka siatkowa brąz Sydney 2000 piłka siatkowa Mistrzostwa świata złoto Brazylia 1990 złoto Grecja 1994 złoto Japonia 1998 Mistrzostwa Europy złoto Szwecja 1989 srebro Niemcy 1991 złoto Finlandia 1993 złoto Grecja 1995 brąz Holandia 1997 złoto Austria 1999 Uniwersjada brąz Zagrzeb 1987 piłka siatkowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrea Gardini (ur. 1 października 1965 w Bagnacavallo) – włoski siatkarz, dwukrotny medalista olimpijski^[2], wielokrotny medalista mistrzostw świata i mistrzostw Europy. Grał na pozycji środkowego. Jest 418–krotnym reprezentantem Włoch^[3].

Gardini to jeden z najbardziej utytułowanych graczy włoskiej siatkówki. Zdobywca 7 tytułów mistrza kraju z 4 różnymi klubami. Jest członkiem amerykańskiej galerii sław siatkarskich – Volleyball Hall of Fame^[4].

Jego syn Davide i córka Beatrice uprawiają zawodowo siatkówkę^[5].

„Il Gardo” swoje pierwsze trofeum – Puchar Zdobywców Pucharu – wywalczył w 1987, z klubem Tartarini Bologna. Na początku lat 90., Gardini, grając dla Messaggero Ravenna, z amerykańskim duetem Steve Timmons i Karch Kiraly, został po raz pierwszy Mistrzem Włoch (1991) i podwójnym Klubowym Mistrzem Europy (1992 i 1993). Zdobywa również Puchar Włoch (1991) oraz Super Puchar Europy (1992). W latach 1993–1999, grając dla Sisley Treviso, u boku takich gwiazd jak Lorenzo Bernardi (tytuł Zawodnika Stulecia) Andrea Zorzi, Paolo Tofoli, Dmitrij Fomin, Ron Zwerver, Pasquale Gravina czy Peter Blangé, wywalczył 4 tytuły Mistrza Kraju (1994, 1996, 1998 i 1999), 2 tytuły Klubowego Mistrza Europy (1995, 1999), Puchar Zdobywców Pucharu (1994), SuperPuchar Europy (1994), Puchar Konfederacji i Super Puchar Włoch (oba w 1998). W 2000, grając dla stołecznego Piaggio Roma, wywalczył kolejny tytuł mistrza Włoch oraz Puchar Konfederacji. Swój ostatni tytuł mistrza kraju Gardini zdobył dwa lata później, w 2002, grając z takimi zawodnikami jak Andrea Giani czy Luca Cantagalli, w klubie Daytona Modena – odwiecznym rywalu Sisley Treviso^[3].

Gardini był również filarem włoskiej siatkarskiej reprezentacji kraju. Zadebiutował w Aoście, 18 marca 1986, grając przeciwko Argentynie (Włochy wygrały ten mecz 3-2). Kapitanem reprezentacji Gardini był od 1992. Swoją reprezentacyjną karierę zakończył również grając przeciwko Argentynie, w dniu swoich 35. urodzin, 1 października 2000, na Letniej Olimpiadzie w Sydney, w meczu o trzecie miejsce^[3]. W latach 90. został trzykrotnym mistrzem świata (1990, 1994, 1998), czterokrotnym mistrzem Europy (1989, 1993, 1995, 1999) i sześciokrotnym zdobywcą Ligi Światowej (1990, 1991, 1992, 1994, 1997 i 2000). Wywalczył również Gran Champions Cup (1993), World Super Four (1994), Puchar Świata (1995) oraz dwa medale olimpijskie: srebro w 1996 w Atlancie oraz brąz w 2000 w Sydney^[6][7].

Po zakończeniu swojej kariery w 2004, Gardini powrócił do Modeny, gdzie objął funkcją dyrektora sportowego. Rolę tę piastował do sierpnia 2006.

Od momentu objęcia posady trenera reprezentacji Polski przez Andreę Anastasiego był jego asystentem (2011–2013). W sezonie 2016/2017 trener AZS Indykpol Olsztyn, po rozwiązaniu umowy z Krzysztofem Stelmachem. W latach 2017–2019 był trenerem polskiego klubu ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Z klubem z Kędzierzyna-Koźla zdobył mistrzostwo Polski 2019, wicemistrzostwo Polski 2018, Puchar Polski 2019 i ponadto uczestniczył w Final Four Ligi Mistrzów 2017/2018^[8].

W 2019 został trenerem zespołu Gas Sales Piacenza, funkcję tę pełnił do 22 września 2020, kiedy został zwolniony^[9]. Od 22 stycznia 2021 do 14 kwietnia 2022 trenował drużynę Jastrzębski Węgiel, został odsunięty od prowadzenia zespołu ze względu na niezadowalające wyniki sportowe w fazie play-off^[10].

25 lipca 2000 został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej^[11].