Bartolomeo Lapacci

Bartolomeo Lapacci de' Rimbertini (ur. 1402 – zm. 24 maja 1466) – włoski dominikanin, biskup, teolog oraz legat papieski i inkwizytor.

Pochodził z Florencji. W 1428 wstąpił do konwentu dominikańskiego S. Maria Novella we Florencji. W 1432 objął funkcję Lektora Świętego Pałacu w Kurii Rzymskiej. Następnie był kolejno biskupem Argos (1434–1439), Cortony (1439–1449) i Corone (1449–1457). Znał bardzo dobrze język grecki. Uczestniczył w Soborze florenckim. Działał na rzecz unii z kościołem greckim, a po jej podpisaniu (1439) dwukrotnie (1445/46 i 1449) był legatem papieskim w Grecji. W 1442 przebywał na Węgrzech jako inkwizytor papieski, mając za zadanie zwalczanie radykalnej sekty husyckiej zwanej fratres animi simplicis. W 1451/52 był legatem papieskim w krajach skandynawskich.

Po rezygnacji z godności biskupa Corone w 1457 powrócił do konwentu dominikańskiego S. Maria Novella we Florencji. W latach 1461–1463 wykładał teologię na uniwersytecie florenckim. Zmarł w rodzinnej Florencji w wieku 64 lat.

• Inkwizycja na Węgrzech

• Ireneusz Wysokiński, Źródła do badań nad średniowieczną inkwizycją dominikańską na Węgrzech, w: Paweł Kras (red.): Inkwizycja papieska w Europie środkowo-wschodniej. Kraków: Esprit SC, 2010. ISBN 978-83-61989-33-2. Brak numerów stron w książce
• Joseph Gill: The Council of Florence. Cambridge: Cambridge University Press, 2011 (reprint książki z 1959), s. 366, 374. ISBN 978-0-521-17627-9.
• Sigismund Ferrarius: De rebus Ungaricae provinciae Ordinis Praedicatorum Commentarii. Wiedeń: 1637. Brak numerów stron w książce
• Wolfgang Untergehrer: Die päpstlichen nuntii und legati im Reich (1447–1484). Zu Personal und Organisation des kurialen Gesandtenwesens, Dysertacja doktorska, Monachium 2012, s. 629-630