Bonnie Blair

Bonnie Blair

Data i miejsce urodzenia	18 marca 1964 Cornwall
Wzrost	165 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Short track Mistrzostwa świata złoto Chamonix 1986 Kobiety srebro Amsterdam 1985 Kobiety brąz Peterborough 1984 Kobiety Łyżwiarstwo szybkie Igrzyska olimpijskie złoto Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (500 m) złoto Albertville 1992 łyżwiarstwo szybkie (500 m) złoto Albertville 1992 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) złoto Lillehammer 1994 łyżwiarstwo szybkie (500 m) złoto Lillehammer 1994 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) brąz Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) MŚ w wieloboju sprinterskim złoto Heerenveen 1989 wielobój złoto Calgary 1994 wielobój złoto Milwaukee 1995 wielobój srebro Sainte-Foy 1987 wielobój srebro Tromsø 1990 wielobój srebro Oslo 1992 wielobój srebro Ikaho 1993 wielobój brąz Karuizawa 1986 wielobój brąz West Allis 1988 wielobój Puchar Świata (500 m) 1. miejsce 1986/1987 1. miejsce 1989/1990 1. miejsce 1991/1992 1. miejsce 1993/1994 1. miejsce 1994/1995 2. miejsce 1987/1988 2. miejsce 1992/1993 3. miejsce 1988/1989 3. miejsce 1990/1991 Puchar Świata (1000 m) 1. miejsce 1986/1987 1. miejsce 1991/1992 1. miejsce 1992/1993 1. miejsce 1993/1994 1. miejsce 1994/1995 2. miejsce 1987/1988 2. miejsce 1989/1990 3. miejsce 1990/1991 Puchar Świata (1500 m) 1. miejsce 1987/1988 3. miejsce 1991/1992
Multimedia w Wikimedia Commons

Bonnie Kathleen Blair, po mężu Cruikshank (ur. 18 marca 1964 w Cornwall) – amerykańska panczenistka, startująca także w short tracku. Wielokrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata i wielokrotna zdobywczyni Pucharu Świata w łyżwiarstwie szybkim.

Bonnie Blair urodziła się w Cornwall w stanie Nowy Jork 18 marca 1964 roku^[1]. Rozpoczęła karierę sportową od short tracku. Pierwszy sukces osiągnęła w 1984 roku, kiedy zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w short tracku w Peterborough. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Japonka Mariko Kinoshita i Sylvie Daigle z Kanady. W tym samym roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując ósme miejsce w biegu na 500 m. W short tracku zdobyła jeszcze dwa medale: srebrny na mistrzostwach świata w Amsterdamie w 1985 roku i złoty podczas mistrzostw świata w Chamonix rok później. Swój pierwszy medal w łyżwiarstwie szybkim zdobyła w 1986 roku, zajmując trzecie miejsce na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Karuizawie. Przegrała tam tylko z dwiema reprezentantkami NRD: Karin Kanią i Christą Rothenburger.

Od 1987 roku skupiła się na łyżwiarstwie szybkim. Jeszcze w tym roku zajęła drugie miejsce za Karin Kanią podczas mistrzostw świata w wieloboju sprinterskim w Sainte-Foy. igrzyska w Calgary w 1988 roku przyniosły jej złoty medal już w pierwszym starcie - biegu na 500 m. Dwa dni później była trzecia za Kanią i Rothenburger na dwukrotnie dłuższym dystansie. Na tych samych igrzyskach zajęła też czwarte miejsce w biegu na 1500 m, przegrywając walkę o medal z Andreą Ehrig-Mitscherlich. Na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku i rozgrywanych dwa lata później igrzyskach w Lillehammer Blair wygrywała w biegach na 500 i 1000 m. W międzyczasie zdobyła jeszcze siedem medali mistrzostw świata w wieloboju sprinterskim: złote na MŚ w Heerenveen (1989), MŚ w Calgary (1994) i MŚ w Milwaukee (1995), srebrne podczas MŚ w Tromsø (1990), MŚ w Oslo (1992) i MŚ w Ikaho (1993) oraz brązowy na MŚ w West Allis (1988).

Wielokrotnie stawała na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym 69. zwycięstw. W sezonach 1986/1987, 1989/1990, 1991/1992, 1993/1994 i 1994/1995 zwyciężała w klasyfikacji końcowej 500 m, w sezonach 1987/1988 i 1992/1993 była druga, a w sezonach 1988/1989 oraz 1990/1991 zajmowała trzecie miejsce. Ponadto w sezonach 1986/1987 i 1991/1992-1994/1995 wygrywała także klasyfikację 1000 m, w sezonach 1987/1988 i 1989/1990 zajmowała drugie miejsce, a w sezonie 1990/1991 była trzecia. Sukcesy osiągnęła także w klasyfikacji 1500 m, wygrywając w sezonie 1987/1988 i zajmując trzecie miejsce w sezonie 1991/1992.

Ośmiokrotnie stawała na podium klasyfikacji końcowej, najlepszy wynik osiągając w sezonie 1985/1986, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji 1000 m. W tym samym sezonie była też druga w klasyfikacjach 500 i 1500 m oraz trzecia w klasyfikacji 3000 m/5000 m.

Ustanowiła 11 rekordów świata (2 nieoficjalne), przy czym w 1994 roku w Calgary jako pierwsza kobieta złamała barierę 39 sekund na 500 m^[2]. W 1992 roku została pierwszą kobietą uhonorowaną Nagrodą Oscara Mathisena.

Jej mąż Dave Cruikshank także uprawiał łyżwiarstwo szybkie.

• Mistrzostwa świata w wieloboju sprinterskim
  • złoto – 1989, 1994, 1995
  • srebro – 1987, 1990, 1992, 1993
  • brąz – 1986, 1988

• Profil na stronie Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-23)]. (ang.)
• Profil na stronie Schaats Statistieken.nl (niderl.)