Przejdź do zawartości

Bruce Penhall

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruce Penhall
Ilustracja
Bruce Penhall (z lewej, 1981)
Pełne imię i nazwisko

Bruce Lee Penhall

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1957
Balboa Island

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Mistrzostwa świata
złoto 1981 żużel, pary
złoto 1981 żużel, indywidualnie
złoto 1982 żużel, drużynowo
złoto 1982 żużel, indywidualnie
srebro 1980 żużel, drużynowo

Bruce Lee Penhall (ur. 10 maja 1957[1] na Balboa Island) – amerykański żużlowiec, występujący również na długim torze, i aktor[2][3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił jedynie w trzech finałach Indywidualnych Mistrzostw Świata. Pierwszy raz w nim startował w roku 1980 na słynnym stadionie Ullevi w szwedzkim Göteborgu, zajął wysokie piąte miejsce. A następne dwa lata (1981 na stadionie Wembley w Londynie i 1982 w swoim kraju w Los Angeles) Bruce został najlepszym żużlowcem na świecie[4]. Jego największym rywalem był Kenny Carter z Anglii.

Dwa razy został powołany do kadry amerykańskiej w finałach DMŚ. Zadebiutował w roku 1980 we Wrocławiu, jego kadra zajęła drugie miejsce i zdobył komplet punktów w czterech startach. Dwa lata później w Londynie zdobył mistrzostwo świata z kolegami m.in. Kelly Moran, Bobby Schwartz, Shawn Moran i rezerwowy Scott Autrey.

Dwa razy był w finałach MŚP[5]. W jego pierwszym finale zajął piąte miejsce, ale był osamotniony i tak zdobył 14 punktów. Gdyby nie jego kolega w parze Kelly Moran doznał kontuzję na treningu tuż przed zawodami, to razem mogli stanąć na podium. W roku 1981 na Stadionie Śląskim w Chorzowie razem z Bobby’em Schwartzem mistrzostwo świata.

Raz wystąpił w finale IMŚ na długim torze w Scheeßel (1980), ale w trzech wyścigach nie zdobył punktu.

Po zakończeniu sezonu 1982, będąc aktualnym mistrzem świata, zrezygnował z żużla i rozpoczął karierę aktorską.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Z żoną Laurie McDermott, którą poślubił w 1985 r., ma czwórkę dzieci[6].

Przynależność klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne Mistrzostwa Świata

Drużynowe Mistrzostwa Świata

Mistrzostwa Świata Par

Indywidualne Mistrzostwa Świata na długim torze

Indywidualne Mistrzostwa USA

  • do uzupełnienia

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
1986 Wyliczanka (Camping del terrore) Dave Calloway Ruggero Deodato
1988 Picasso Trigger Hondo Andy Sidaris
1989 Dzika plaża (Savage Beach) Bruce Christian Andy Sidaris
1990 Guns Bruce Christian Andy Sidaris
1991 Do or Die Bruce Christian Andy Sidaris
1993 Hard Hunted Bruce Christian Andy Sidaris
Fit to Kill Bruce Christian Andy Sidaris
Enemy Gold Chris Cannon Christian Drew Sidaris (jako Drew Sidaris)
1994 The Dallas Connection Chris Cannon Christian Drew Sidaris (jako Drew Sidaris)
1998 CHiPs '99 (TV) Bruce Nelson Jon Cassar

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola
1982-83 CHiPs Oficer Bruce Nelson
1984 Fakty życia (The Facts of Life) Steve Garland
1985 Statek miłości (The Love Boat) Neil Bonhoff
1995 Renegat (Renegade) Donny
1996 E! True Hollywood Story[7] w roli samego siebie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bruce Penhall – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2016-02-27]. (ang.).
  2. Personalidade: Bruce Penhall (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-02-05]. (port.).
  3. Have a Small CHiP While I’m Still Gathering Myself.... neptsdepths.com. [dostęp 2016-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-06)]. (ang.).
  4. Z kartek kalendarza: Bruce Penhall. Sportowe Fakty. [dostęp 2016-02-27]. (pol.).
  5. Riders to Remember....Bruce Penhall by Tracy Holmes. SpeedwayPlus. [dostęp 2016-02-27]. (ang.).
  6. Bruce Penhall Biography. FamousFix. [dostęp 2021-02-15]. (ang.).
  7. Bruce Penhall. Listal. [dostęp 2016-02-27]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]