Camillo Paolucci
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1692 |
| Data i miejsce śmierci |
11 czerwca 1763 |
| Miejsce pochówku | |
| Subdziekan Kolegium Kardynałów | |
| Okres sprawowania |
1761-1763 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
9 września 1743 |
| Kościół tytularny |
Ss. Ioannis et Pauli (18 kwietnia 1746) |
| Data konsekracji |
2 lipca 1724 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Camillo Paolucci (ur. 9 grudnia 1692 – zm. 11 czerwca 1763) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z Forli. W 1718 uzyskał tytuł doktora praw na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Rok później przyjął święcenia kapłańskie. W 1724 został konsekrowany na tytularnego arcybiskupa Ikonium. Nuncjusz apostolski w Polsce 1727-38 i Austrii 1738-45. Prowadził rokowania zwieńczone podpisaniem konkordatu, zawartego w 1737 roku we Wschowie, dotyczącego opactw komendatoryjnych[1]. W 1743 papież Benedykt XIV mianował go kardynałem. Legat w Ferrarze 1746-50. Uczestniczył w konklawe 1758. Biskup Frascati 1758-61, następnie Biskup Porto e Santa Rufina (od 1761). Był także protektorem zakonu karmelitów. W 1763 ze względu na stan zdrowia zrezygnował z objęcia diecezji Ostia e Velletri, tradycyjnie przypisanej do funkcji kardynała-dziekana i uzyskał w tym względzie stosowną dyspensę. Zmarł w Rzymie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Historia Kościoła w Polsce, t. 1, cz. 2, Poznań-Warszawa 1974, s. 430.