Cara Black

Cara Black

Państwo	Zimbabwe
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1979 Salisbury
Wzrost	167 cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1998
Zakończenie kariery	2015
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1 WTA, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	31 (15 marca 1999)
Australian Open	2R (2000, 2001, 2002, 2004)
Roland Garros	4R (2001)
Wimbledon	3R (1998, 2003, 2005)
US Open	2R (1998, 2002, 2004)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	60 WTA, 11 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (17 października 2005)
Australian Open	W (2007)
Roland Garros	F (2005)
Wimbledon	W (2004, 2005, 2007)
US Open	W (2008)

Cara Black (ur. 17 lutego 1979 w Salisbury) – zimbabwejska tenisistka, mistrzyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej oraz pięciu w grze mieszanej (karierowy Wielki Szlem), pierwsza kobieta z Zimbabwe w historii, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy (French Open 2002), trzykrotna triumfatorka Mistrzostw WTA w grze podwójnej (2007, 2008, 2014), liderka rankingu WTA w grze podwójnej, reprezentantka Zimbabwe w Pucharze Federacji (1993 – 1996), Pucharze Hopmana (1999, 2005) i na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.

Cara Black rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. Była czołową juniorką w rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej, według notowań z dnia 31 grudnia zajmowała pierwsze miejsca w klasyfikacjach singlistek i deblistek. W tym sezonie wygrała wielkoszlemowe Wimbledon i US Open w grze pojedynczej dziewcząt, a finał French Open przegrała z Justine Henin. W grze podwójnej zwyciężała w Wimbledonie 1995 z Aleksandrą Olszą, French Open 1997 i Wimbledonie 1997 z Iriną Sielutiną. Status profesjonalny otrzymała 1 stycznia 1998 roku.

W styczniu 1998 próbowała swoich sił w pierwszych kwalifikacjach do turnieju WTA w Auckland. Debiut odnotowała w marcu w Indian Wells, gdzie organizatorzy przyznali jej dziką kartę. Swój pierwszy zawodowy mecz przegrała z Ruxandrą Dragomir 3:6, 3:6. W maju przeszła eliminacje i zadebiutowała w wielkoszlemowej imprezie, we French Open. Doszła do drugiej rundy; miesiąc później osiągnęła jedną rundę więcej w Wimbledonie. W sierpniu w Bostonie osiągnęła pierwszy półfinał w WTA Tour, w którym przegrała z Barbarą Schett. W styczniu 1999 była w ćwierćfinale w Hobarcie. Wkrótce znalazła się w najlepszej czwórce w Birmingham (pokonana przez Julie Halard-Decugis). 15 marca zajmowała najwyższe w swojej karierze, 31. miejsce w rankingu singlowym. W styczniu 2000 po raz pierwszy zagrała w finale zawodów WTA; stało się to w Auckland, w ćwierćfinale ograła najwyżej rozstawioną Jelenę Lichowcewą, ale w finale musiała uznać wyższość Anne Kremer. Po serii słabszych występach doszła do półfinału w Birmingham i ćwierćfinału w ’s-Hertogenbosch. Wiosną 2001 awansowała do czwartej rundy French Open, co w całej karierze jest jej najlepszym wynikiem w grze pojedynczej w turniejach wielkoszlemowych. W marcu 2002 zagrała w czwartej rundzie dwóch ważnych amerykańskich turniejów, w Indian Wells i Miami. We wrześniu wygrała swój jedyny singlowy tytuł WTA, uczyniła to w amerykańskim Waikoloa, pokonując w finale reprezentantkę gospodarzy, Lisę Raymond. Po 2007 roku zrezygnowała z występów w grze pojedynczej ze względu na brak znaczących sukcesów i skupiła się na rywalizacji w gronie deblistek. W 2008 wystąpiła w czterech imprezach, aby móc reprezentować swój kraj w letnich igrzyskach olimpijskich; okazyjnie próbowała też swoich sił w eliminacjach do zmagań w Cincinnati w 2010 roku.

Cara Black jest utytułowaną deblistką i to w tej konkurencji osiąga najlepsze wyniki. Według stanu na 31 sierpnia 2015, wygrała 60 turniejów w tej konkurencji.

Pierwszy raz wystąpiła w meczu deblowym w 1993 roku, kiedy to wraz z Tiffany Brant doszła do ćwierćfinału małego turnieju ITF rozgrywanego w stolicy Zimbabwe – Harare. Rok później wygrała swój pierwszy tytuł deblowy w turnieju ITF w Nairobi. W 1995 roku wystąpiła w trzech turniejach ITF i w każdym doszła do finału, z których wygrała jeden, ponownie w Nairobi. W następnym sezonie wygrała już trzy turnieje deblowe ITF i na koniec roku była już sklasyfikowana na 306 miejscu w rankingu WTA. Sezon 1997 zakończyła z czterema tytułami deblowymi w turniejach ITF oraz na 159 miejscu w rankingu.

Cara Black zadebiutowała w turnieju deblowym WTA w styczniu 1998 roku w Auckland. Partnerowała jej Nirupama Vaidyanathan, z którą przegrała w meczu pierwszej rundy z Cătăliną Cristeą i Eun-Ha Kim 3:6, 4:6. Następnie przez dłuższy czas grała z Kazaszką Iriną Sielutiną, z którą w lutym osiągnęła dwa ćwierćfinały w turniejach ITF (Midland i Rochester). Późniejsze porażki w pierwszych rundach przerwał pierwszy ćwierćfinał WTA w Birmingham, gdzie musiały uznać wyższość rozstawionych z numerem pierwszym Lisy Raymond i Rennae Stubbs 5:7, 1:6. Porażkę w pierwszym meczu podczas Wimbledonu powetowały sobie pierwszym półfinałem WTA, w Bostonie, w którym ponownie okazały się gorsze od Raymond i Stubbs 6:7(2), 1:6. Porażkę w pierwszej rundzie w ostatnim turnieju wielkoszlemowym w roku (US Open) poprawiły wygraniem zwycięstwem w turnieju ITF w Santa Clara oraz kolejne półfinały turniejów WTA: w Moskwie (trzecia w sezonie porażka z Raymond i Stubbs 3:6, 5:7) i Luksemburgu. W marcu 1999 doszły do półfinału imprezy wysokiej rangi w Key Biscayne, gdzie pokonały takie sławy tenisa, jak Virginia Ruano Pascual, Paola Suárez, Conchita Martínez i Patricia Tarabini. Zimbabwejka, w parze z Kristie Boogert, doszła do swojego pierwszego finału WTA w ’s-Hertogenbosch. W mistrzowskim meczu przegrały z Silvią Fariną Elią i Ritą Grande 5:7, 6:7(2). W sezonie 1999 wystąpiła jeszcze w finale turnieju WTA Quebec City, w którym wraz z Debbie Graham przegrała z Amy Frazier i Katie Schlukebir 2:6, 3:6.

Rok 2000 rozpoczęła od pierwszego turniejowego zwycięstwa, wywalczonego w Auckland razem z Alexandrą Fusai. W lutym, ponownie z Iriną Sielutiną przegrała półfinał w Oklahoma City z Tamarine Tanasugarn i Eleną Tatarkovą 3:6, 4:6. Tydzień później podczas turnieju Scottsdale wygrała półfinał, ale mecz finałowy nie odbył się. Później nastąpiła seria porażek Black z Sielutiną w pierwszych lub drugich rundach w sześciu kolejnych turniejach. Przerwana ona została dopiero w czerwcu przegranym finałem w Birmingham. Black ostatni mecz z Sielutiną rozegrała podczas Wimbledonu, w którym przegrały w pierwszej rundzie z rozstawionymi z numerem ósmym Venus i Sereną Williams 3:6, 2:6. W lipcu zagrała z Amy Frazier w turnieju w Stanford, w którym przegrała w finale z Chandą Rubin i Sandrine Testud 4:6, 4:6. We wrześniu odniosła swój największy dotychczasowy sukces w karierze, dochodząc z Jeleną Lichowcewą do finału wielkoszlemowego US Open. W ćwierćfinale pokonała odwieczne rywalki Lisę Raymond i Rennae Stubbs 6:3, 6:4, a mecz półfinałowy wygrała walkowerem od sióstr Williams. W meczu mistrzowskim uległy Julie Halard-Decugis i Ai Sugiyamie 1:6, 6:1, 1:6. W parze z Rosjanką Black doszła do półfinału we Filderstadt oraz ćwierćfinału w Zurychu. Dobra końcówka sezonu pozwoliła im awansować po raz pierwszy do Turnieju Mistrzyń w Nowym Jorku. Tam jednak w meczu ćwierćfinałowym przegrały z późniejszymi triumfatorkami imprezy Martiną Hingis i Anną Kurnikową 0:6, 5:7.

W parze z Rosjanką Black wygrała w sezonie 2001 zawody w Hobarcie, Hamburgu, Rzymie, Birmingham, San Diego i New Haven, wystąpiły w Mistrzostwach WTA, przegrywając finałową walkę z Lisą Raymond i Rennae Stubbs. Zimbabwejka jesienią wystartowała przypadkowo w Tokio u boku Liezel Huber, afrykańska para zdobyła tam tytuł po zwycięstwie nad Kim Clijsters i Ai Sugiyamą. Black awansowała do czołowej dziesiątki deblowego rankingu WTA.

W 2002 była w półfinałach French Open i Wimbledonu; z Lichowcewą zakwalifikowały się do Mistrzostw WTA i ponownie przegrały w finale, tym razem z Jeleną Diemientjewą i Janette Husárovą. W sezonie 2003 również wygrała kolejne turnieje, ale w imprezach wielkoszlemowych nadalej znajdowała się w półfinałach. W 2004 jej deblową partnerką została Rennae Stubbs i razem z Australijką Cara zdobyła pierwsze deblowe mistrzostwo wielkoszlemowe podczas Wimbledonu. W finale wygrały z Liezel Huber i Ai Sugiyamą. Ze Stubbs zostały pokonane w finale Mistrzostw WTA przez Nadię Pietrową i Meghann Shaughnessy.

W maju 2005 z Huber znalazła się w finale French Open, w walce o puchar pokonały ich Ruano Pascual i Suárez. Panie wywalczyły miesiąc później wspólne trofeum wimbledońskie po finale ze Swietłaną Kuzniecową i Amélie Mauresmo. 17 października Black została nową liderką rankingu WTA w grze podwójnej. Do Mistrzostw WTA zakwalifikowała się jednak razem ze Stubbs, niemal tradycyjnie doszły do finału i tam przegrały (z Raymond i Stosur). W 2006 grała w większości turniejów z Rennae Stubbs, rok zakończyła przegranym finałem Mistrzostw WTA. Był to jej piąty przegrany finał w tym turnieju i trzeci z rzędu.

W styczniu 2007 w parze z Huber po raz pierwszy triumfowała w Australian Open. W finale imprezy pokonały niespodziewane wicemistrzynie, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung. Black rozpoczęła stałą współpracę z Huber, która reprezentowała Republikę Południowej Afryki, a potem zmieniła obywatelstwo na amerykańskie. Razem wygrały również Wimbledon. 11 czerwca zastąpiła Lisę Raymond na pozycji liderki światowej klasyfikacji; utrzymała to miejsce przez dwa tygodnie, by powrócić na nie po kolejnych czterech. W listopadzie po raz pierwszy w karierze, w szóstym finale, wygrała Mistrzostwa WTA i po tym turnieju była światowym numerem jeden ex-aequo z Liezel Huber.

Amerykanka i Zimbabwejka zdominowały kobiece rozgrywki deblowe w 2008 roku, wygrywając ostatni z turniejów wielkoszlemowych (US Open), Mistrzostwa WTA i kilka prestiżowych turniejów w kalendarzu. Pierwsze miejsca w rankingu okupowały do połowy 2010 roku. W 2009 wciąż były najlepszym deblem świata, ale już bez tytułu w Wielkim Szlemie (trzy mistrzostwa wywalczyły wówczas siostry Williams, startujące w grze podwójnej wyłącznie w turniejach wielkoszlemowych). W Mistrzostwach WTA w Dosze przegrały w finale z Nurią Llagosterą Vives i Marią José Martínez Sánchez. W styczniu 2010 wspólnie dotarły do finału w Melbourne. Niespodziewanie w marcu rozegrały ostatni wspólny mecz, przegrywając w pierwszej rundzie w Miami z Natalie Grandin i Abigail Spears. Panie pokłóciły się o to, że Huber wystąpiła w Charleston z Nadią Pietrową (Black nie chciała tam grać) i wówczas zyskała przewagę punktową nad Zimbabwejką, obejmując samodzielne prowadzenie w rankingu WTA z dnia 19 kwietnia. Automatycznie Black spadła na drugie miejsce. Współpraca została sensacyjnie zerwana, choć Black i Huber stanowiły jeden z najlepszych debli ostatnich lat.

Cara rozpoczęła poszukiwania nowej partnerki; w Stuttgarcie doszła do półfinału z Szachar Pe’er. W maju zagrała w finale w Warszawie z Yan Zi, ale na kortach Rolanda Garrosa pojawiła się u boku Jeleny Wiesniny. W czerwcu wygrała pierwszy turniej od czasu rozstania z Huber, tym razem w Birmingham z Lisą Raymond (w finale pokonały Huber i Bethanie Mattek-Sands). Przez pewien czas grała razem z Anastasiją Rodionową, w 2010 awansowały do półfinału US Open, który przegrały z późniejszymi mistrzyniami, Vanią King i Jarosławą Szwiedową. Po nowojorskiej imprezie nie pojawiła się na światowych kortach już do końca sezonu, po raz pierwszy od 1999 nie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA i po raz pierwszy od 2000 na koniec roku była sklasyfikowana poza czołową dziesiątką rankingu deblistek.

Przez pierwsze tygodnie sezonu 2011 występowała w parze z Anastasiją Rodionową, u boku której awansowała do półfinału w Brisbane i ćwierćfinału Australian Open. Black wystąpiła tylko w kilku turniejach, ostatnim jej startem był Wimbledon, gdzie razem z Szachar Pe’er poległy w trzeciej rundzie.

Cara Black urodziła syna w kwietniu 2012 roku, a już w październiku powróciła do rywalizacji. Pod koniec sezonu zgłosiła się wspólnie z Ariną Rodionową do dwóch turniejów rangi ITF (oba z niską pulą nagród 25 000 dolarów). W pierwszym w Traralgon odniosły zwycięstwo, a w drugim w Bendigo przegrały dopiero w finale. Te dwa udane występy pozwoliły Black wrócić do rankingu WTA deblistek na koniec roku – zajęła w nim 624 miejsce.

Do rozgrywek WTA Tour powróciła już w styczniu 2013 roku, kiedy to ponownie z Anastasiją Rodionową zwyciężyła w turnieju w Auckland. Osiągnęła trzecią rundę Australian Open w deblu, a także zagrała w jednym meczu turnieju legend kobiet, z którego następnie się wycofała. Awansowała także do półfinału zawodów w Dubaju, w którym musiała uznać wyższość Bethanie Mattek-Sands i Sanii Mirzy 2:6, 5:7. Po porażkach w pierwszych rundach w trzech kolejnych turniejach z Rodionową zaczęła szukać nowej partnerki. W Oeiras zagrała z Kolumbijską tenisistką Cataliną Castaño, ale przegrały z Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 5:7, 3:6. Później nawiązała współpracę z Nowozelandką Mariną Erakovic, z którą odniosła kilka sukcesów. W Madrycie i w Strasburgu awansowała do finału zawodów – porażki odpowiednio z Anastasiją Pawluczenkową i Lucie Šafářovą 2:6, 4:6 oraz Kimiko Date-Krumm i Chanelle Scheepers 4:6, 6:3, 12-14. Na French Open zanotowały ćwierćfinał, porażka z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 6:2, 6:7(3), 4:6. Kolejny finał osiągnęła w Birmingham, w którym musiała uznać wyższość Ashleigh Barty i Casey Dellacquy 5:7, 4:6. Później nastąpił jednak spadek formy i porażki: w pierwszej rundzie w Eastbourne, drugiej podczas Wimbledonu, ponownie pierwszej w Cincinnati oraz trzeciej na US Open. To zakończyło ich wspólne występy. We wrześniu Black zaczęła występować wspólnie z Hinduską Sanią Mirzą, z którą wygrała wszystkie turnieje w jakich wystąpiła do końca roku. Zwyciężyły w turnieju rangi Premier 5 w Tokio oraz Premier Mandatory Pekinie. W turnieju w Chinach w półfinale pokonały ówczesne liderki rankingu WTA Włoszki Sarę Errani i Robertę Vinci 6:4, 6:4. Cara Black zakończyła sezon na 13 miejscu w rankingu deblistek – skok o 611 pozycji względem poprzedniego roku!

Black prawie cały sezon grała z Mirzą (na 24 starty tylko dwa razy zagrała z innymi partnerkami: w Auckland z Marina Erakovic i w Wuhanie z Caroline Garcią) odnosząc szereg sukcesów. W Australian Open i Doha doszły do ćwierćfinałów – porażki odpowiednio z Errani i Vinci 2:6, 6:3, 4:6 oraz z Anastasiją Pawluczenkową i Nadieżdą Pietrową 6:4, 4:6, 12-14. W turniejach rangi Premier Mandatory w Indian Wells przegrały dopiero w finale z nowymi liderkami rankingu deblistek Hsieh Su-wei i Peng Shuai 6:7(5), 2:6, a w Miami w półfinale z Sabine Lisicki oraz powracającą do wielkiej formy Martiną Hingis 3:6, 4:6. Do kolejnego finału awansowały w Stuttgarcie, w którym po raz kolejny przegrały z Errani i Vinci 2:6, 3:6. Na początku maja triumfowała w Oeiras. Później odpadały w ćwierćfinałach w Madrycie, Rzymie i French Open – porażki z Hsieh i Peng 7:5, 1:6, 8:10, Errani i Vinci 2:6, 3:6 oraz ponownie z Hsieh i Peng 2:6, 6:3, 3:6. W drugiej połowie sezonu ponownie awansowała do finału także w Montrealu, Wuhan i Pekinie. Odpadła w półfinale US Open (porażka z Hingis i Flavią Pennettą 2:6, 4:6) oraz wygrała w Tokio, pokonując Garbiñe Muguruzę i Carlę Suárez Navarro 6:2, 7:5. Dzięki bardzo dobrym występom awansowała po raz 11 w karierze do Turnieju Mistrzyń, w którym triumfowała (po raz trzeci) pokonując w finale Hsieh i Peng 6:1, 6:0. Był to ostatni wspólny mecz Black z Mirzą^[1].

Zakończywszy współpracę z Sanią Mirzą zaczęła występy z Zheng Saisai, jednak po porażkach w pierwszych rundach w Hobart i Australian Open zaprzestała występów. Wróciła na korty dopiero w czerwcu, i rozpoczęła starty wspólnie z Lisą Raymond. Doszły wspólnie do ćwierćfinałów w Nottingham, Eastbourne i podczas Wimbledonu. Występ w Londynie był ostatnim startem tenisistki w 2015 roku.

Cara Black (według stanu na 27 kwietnia 2013) wygrała pięć turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej. Zwycięską passę rozpoczęła w 2002 roku triumfem we French Open u boku swojego brata, Wayne’a. W 2004 z tym samym partnerem wygrała Wimbledon. Od 2008 roku regularnie odnosiła sukcesy w parze z Leanderem Paesem. Wspólnie zwyciężali w US Open 2008, Australian Open 2010 i Wimbledonie 2010. W styczniu 2010, po triumfie w Melbourne ustanowiła Karierowego Wielkiego Szlema w grze mieszanej. Została szóstą kobietą w historii, która może się pochwali�� takim osiągnięciem i trzecią w erze open (po Doris Hart, Margaret Smith Court, Billie Jean King, Martinie Navrátilovej i Danieli Hantuchovej).

W latach 1993–1996 reprezentowała Zimbabwe w rozgrywkach o Puchar Federacji. Występowała w konfrontacjach strefowych Europy i Afryki. Po 1996 nie bierze udziału w tym turnieju, głównie ze względu na trudności ze skompletowaniem żeńskiej reprezentacji z Zimbabwe.

Trzykrotnie reprezentowała Zimbabwe na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). W Atenach doszła do drugiej rundy gry pojedynczej. Nigdy nie wystartowała w grze podwójnej z powodu braku partnerki.

Cara Black jest obecnie jedyną tenisistką z Zimbabwe klasyfikowaną w rankingu WTA, dlatego jej państwo nie bierze udziału w Pucharze Federacji, a sama zawodniczka nie występuje w swojej koronnej konkurencji – grze podwójnej – na letnich igrzyskach olimpijskich.

W 2007 i 2008 roku razem z Liezel Huber otrzymała nagrodę WTA dla Najlepszej Pary Deblowej Roku.

W grudniu 2011 podano do informacji, że tenisistka spodziewa się narodzin pierwszego dziecka i z tego powodu nie występuje w turniejach w roku 2012.

Cara jest córką Dona Blacka, trenera tenisowego, który był tenisistą i wystąpił na Wimbledonie i jego żony Velii, nauczycielki. Ma dwóch starszych braci, Byrona i Wayne’a, obydwaj byli tenisistami. Żoną Wayne’a jest od 2003 roku Irina Sielutina, była deblowa partnerka Black, z którą ta wygrywała juniorskie mistrzostwa wielkoszlemowe. 2 grudnia 2006 Cara została żoną Bretta Stephensa, trenera fitness pochodzącego z Australii. Ich ślub miał miejsce na wyspie Spurwing na Jeziorze Kariba w Zimbabwe. 26 kwietnia 2012 w Melbourne urodziła syna, Lachlana^[2]. Rodzina zamierza wyprowadzić się z Australii i w najbliższym czasie mieszkać w Zimbabwe, gdzie przebywa obecnie cała rodzina tenisistki.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Turniej	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	1R	2R	2R	2R	1R	2R	A	1R	A	A	4 – 7
French Open	A	A	A	A	2R	1R	2R	4R	1R	2R	1R	A	A	A	A	6 – 7
Wimbledon	A	A	A	A	3R	1R	2R	1R	1R	3R	1R	3R	1R	A	A	7 – 9
US Open	A	A	A	A	2R	1R	1R	1R	2R	1R	2R	A	A	A	A	3 – 7
Ranking na koniec roku	727	489	337	189	44	51	43	58	56	134	174	37	284	–	660	20 – 30

Turniej	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	1R	1R	2R	1R	3R	1R	2R	QF	W	QF	QF	F	QF	A	3R	QF	1R	1 / 16	31 – 15
French Open	A	A	A	A	A	1R	2R	3R	3R	SF	3R	F	QF	SF	SF	SF	3R	A	A	QF	QF	A	0 / 14	38 – 14
Wimbledon	A	A	A	Q2	1R	2R	1R	2R	SF	3R	W	W	SF	W	SF	SF	3R	3R	A	2R	2R	QF	3 / 17	46 – 14
US Open	A	A	A	A	1R	1R	F	SF	SF	SF	3R	QF	QF	2R	W	F	SF	A	A	3R	SF	A	1 / 15	46 – 14
Ranking na koniec roku	–	463	306	159	78	30	13	3	9	9	3	1	5	1	1	1	13	77	624	13	4	109	5 / 62	161 – 57

Turniej	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	2R	1R	1R	2R	2R	QF	1R	1R	QF	2R	W	2R	A	1R	1R	QF	1 / 15	16 – 14
French Open	A	A	A	A	A	3R	3R	1R	1R	W	SF	F	2R	1R	2R	2R	QF	A	A	SF	2R	A	1 / 14	23 – 13
Wimbledon	A	A	A	A	3R	3R	2R	3R	2R	3R	W	2R	SF	QF	3R	F	W	QF	A	3R	2R	3R	2 / 16	38 – 14
US Open	A	A	A	A	A	2R	2R	QF	QF	SF	2R	2R	1R	1R	W	F	QF	A	A	1R	QF	A	1 / 14	24 – 13
																							5 / 60	101 – 54

Turniej	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	Tytuły
Australian Open	RR[a]			A	A	A	A	A	0 / 1
French Open	zawodniczka			A	A	A	A		0 / 0
Wimbledon	aktywna			A	W	F	W	NH	2 / 3
US Open	w cyklu WTA			A	A	NH	NH	NH	0 / 0

Rok	Turniej	Partnerka	Przeciwniczki w finale	Wynik finału
2004	Wimbledon	Rennae Stubbs	Liezel Huber Ai Sugiyama	6:3, 7:6(5)
2005	Wimbledon	Liezel Huber	Swietłana Kuzniecowa Amélie Mauresmo	6:2, 6:1
2007	Australian Open	Liezel Huber	Chan Yung-jan Chuang Chia-jung	6:4, 6:7(4), 6:1
2007	Wimbledon	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	3:6, 6:3, 6:2
2008	US Open	Liezel Huber	Samantha Stosur Lisa Raymond	6:3, 7:6(6)

Rok	Turniej	Partnerka	Przeciwniczki w finale	Wynik finału
2000	US Open	Jelena Lichowcewa	Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama	1:6, 6:1, 1:6
2005	French Open	Liezel Huber	Virginia Ruano Pascual Paola Suárez	6:4, 3:6, 3:6
2009	US Open	Liezel Huber	Serena Williams Venus Williams	2:6, 2:6
2010	Australian Open	Liezel Huber	Serena Williams Venus Williams	4:6, 3:6

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	8 stycznia 2000	Auckland	Twarda	Anne Kremer	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	15 września 2002	Waikoloa	Twarda	Lisa Raymond	7:6(1), 6:4

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	19 czerwca 1999	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Kristie Boogert	Silvia Farina Elia Rita Grande	5:7, 6:7(2)
Finalistka	2.	7 listopada 1999	Quebec	Dywanowa (hala)	Debbie Graham	Amy Frazier Katie Schlukebir	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	8 stycznia 2000	Auckland	Twarda	Alexandra Fusai	Barbara Schwartz Patricia Wartusch	3:6, 6:3, 6:4
Finalistka	3.	18 czerwca 2000	Birmingham	Trawiasta	Irina Sielutina	Lisa McShea Rachel McQuillan	3:6, 6:7(5)
Finalistka	4.	30 lipca 2000	Stanford	Twarda	Amy Frazier	Chanda Rubin Sandrine Testud	4:6, 4:6
Finalistka	5.	9 września 2000	US Open	Twarda	Jelena Lichowcewa	Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama	1:6, 6:1, 1:6
Zwyciężczyni	2.	13 stycznia 2001	Hobart	Twarda	Jelena Lichowcewa	Ruxandra Dragomir Virginia Ruano Pascual	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	3.	6 maja 2001	Hamburg	Ceglana	Jelena Lichowcewa	Květa Hrdličková Barbara Rittner	6:2, 4:6, 6:2
Finalistka	6.	13 maja 2001	Berlin	Ceglana	Jelena Lichowcewa	Els Callens Meghann Shaughnessy	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	20 maja 2001	Rzym	Ceglana	Jelena Lichowcewa	Paola Suárez Patricia Tarabini	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	5.	17 czerwca 2001	Birmingham	Trawiasta	Jelena Lichowcewa	Kimberly Po Nathalie Tauziat	6:1, 6:1
Finalistka	7.	23 czerwca 2001	Eastbourne	Trawiasta	Jelena Lichowcewa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	6.	5 sierpnia 2001	San Diego	Twarda	Jelena Lichowcewa	Martina Hingis Anna Kurnikowa	6:4, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni	7.	25 sierpnia 2001	New Haven	Twarda	Jelena Lichowcewa	Jelena Dokić Nadieżda Pietrowa	6:0, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni	8.	23 września 2001	Tokio (Toyota)	Twarda	Liezel Huber	Kim Clijsters Ai Sugiyama	6:1, 6:3
Finalistka	8.	4 listopada 2001	Sanex Championships	Dywanowa (hala)	Jelena Lichowcewa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	5:7, 6:3, 3:6
Finalistka	9.	3 marca 2002	Scottsdale	Twarda	Jelena Lichowcewa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	3:6, 7:5, 6:7(4)
Zwyciężczyni	9.	7 kwietnia 2002	Porto	Ceglana	Irina Sielutina	Kristie Boogert Magüi Serna	7:6(6), 6:4
Finalistka	10.	22 czerwca 2002	Eastbourne	Trawiasta	Jelena Lichowcewa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	7:6(5), 6:7(6), 2:6
Zwyciężczyni	10.	29 września 2002	Bali	Twarda	Virginia Ruano Pascual	Swietłana Kuzniecowa Arantxa Sánchez Vicario	6:2, 6:3
Finalistka	11.	11 listopada 2002	WTA Championships	Dywanowa (hala)	Jelena Lichowcewa	Jelena Diemientjewa Janette Husárová	6:4, 4:6, 3:6
Finalistka	12.	5 stycznia 2003	Auckland	Twarda	Jelena Lichowcewa	Teryn Ashley Abigail Spears	2:6, 6:2, 0:6
Zwyciężczyni	11.	10 stycznia 2003	Hobart	Twarda	Jelena Lichowcewa	Barbara Schett Patricia Wartusch	7:5, 7:6(1)
Finalistka	13.	23 lutego 2003	Dubaj	Twarda	Jelena Lichowcewa	Swietłana Kuzniecowa Martina Navrátilová	3:6, 6:7(7)
Zwyciężczyni	12.	27 lipca 2003	Stanford	Twarda	Lisa Raymond	Cho Yoon-jeong Francesca Schiavone	7:6(5), 6:1
Finalistka	14.	12 października 2003	Filderstadt	Twarda	Martina Navrátilová	Lisa Raymond Rennae Stubbs	2:6: 4:6
Finalistka	15.	2 listopada 2003	Filadelfia	Twarda	Rennae Stubbs	Martina Navrátilová Lisa Raymond	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	13.	17 stycznia 2004	Sydney	Twarda	Rennae Stubbs	Dinara Safina Meghann Shaughnessy	7:5, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	14.	8 lutego 2004	Tokio	Twarda	Rennae Stubbs	Jelena Lichowcewa Magdalena Maleewa	6:0, 6:1
Zwyciężczyni	15.	22 lutego 2004	Antwerpia	Twarda	Els Callens	Myriam Casanova Eleni Daniilidu	6:2, 6:1
Finalistka	16.	22 maja 2004	Wiedeń	Ceglana	Rennae Stubbs	Martina Navrátilová Lisa Raymond	2:6, 5:7
Zwyciężczyni	16.	4 lipca 2004	Wimbledon	Trawiasta	Rennae Stubbs	Liezel Huber Ai Sugiyama	6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni	17.	1 sierpnia 2004	San Diego	Twarda	Rennae Stubbs	Virginia Ruano Pascual Paola Suárez	4:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni	18.	10 października 2004	Filderstadt	Twarda	Rennae Stubbs	Anna-Lena Grönefeld Julia Schruff	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	19.	24 października 2004	Zurych	Twarda	Rennae Stubbs	Virginia Ruano Pascual Paola Suárez	6:4, 6:4
Finalistka	17.	15 listopada 2004	WTA Tour Championships	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Nadieżda Pietrowa Meghann Shaughnessy	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	20.	20 lutego 2005	Antwerpia	Twarda	Els Callens	Anabel Medina Garrigues Dinara Safina	3:6, 6:4, 6:4
Finalistka	18.	26 lutego 2005	Doha	Twarda	Liezel Huber	Alicia Molik Francesca Schiavone	3:6, 4:6
Finalistka	19.	8 maja 2005	Berlin	Ceglana	Liezel Huber	Jelena Lichowcewa Wiera Zwonariowa	6:4, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	21.	15 maja 2005	Rzym	Ceglana	Liezel Huber	Marija Kirilenko Anabel Medina Garrigues	6:0, 4:6, 6:1
Finalistka	20.	4 czerwca 2005	French Open	Ceglana	Liezel Huber	Virginia Ruano Pascual Paola Suárez	6:4, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	22.	2 lipca 2005	Wimbledon	Trawiasta	Liezel Huber	Swietłana Kuzniecowa Amélie Mauresmo	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	23.	31 lipca 2005	Stanford	Twarda	Rennae Stubbs	Jelena Lichowcewa Wiera Zwonariowa	6:3, 7:5
Finalistka	21.	2 października 2005	Luksemburg	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	5:7, 1:6
Finalistka	22.	17 października 2005	Moskwa	Dywanowa (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	24.	23 października 2005	Zurich	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Daniela Hantuchová Ai Sugiyama	6:7(6), 7:6(4), 6:3
Zwyciężczyni	25.	6 listopada 2005	Filadelfia	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:4, 7:6(4)
Finalistka	23.	13 listopada 2005	WTA Tour Championships	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	7:6(5), 5:7, 4:6
Finalistka	24.	7 stycznia 2006	Gold Coast	Twarda	Rennae Stubbs	Dinara Safina Meghann Shaughnessy	2:6, 3:6
Finalistka	25.	5 lutego 2006	Tokio	Dywanowa (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	2:6, 1:6
Finalistka	26.	12 lutego 2006	Paryż	Dywanowa (hala)	Rennae Stubbs	Émilie Loit Květa Peschke	6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni	26.	6 sierpnia 2006	San Diego	Twarda	Rennae Stubbs	Anna-Lena Grönefeld Meghann Shaughnessy	6:2, 6:2
Finalistka	27.	20 sierpnia 2006	Montreal	Twarda	Anna-Lena Grönefeld	Martina Navrátilová Nadieżda Pietrowa	1:6, 2:6
Finalistka	28.	8 października 2006	Stuttgart	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	27.	22 października 2006	Zurich	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Liezel Huber Katarina Srebotnik	7:5, 7:5
Finalistka	29.	12 listopada 2006	WTA Tour Championships	Twarda (hala)	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:3, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	28.	27 stycznia 2007	Australian Open	Twarda	Liezel Huber	Chan Yung-jan Chuang Chia-jung	6:4, 6:7(4), 6:1
Zwyciężczyni	29.	11 lutego 2007	Paryż	Dywanowa (hala)	Liezel Huber	Gabriela Navrátilová Vladimíra Uhlířová	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	30.	18 lutego 2007	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Liezel Huber	Jelena Lichowcewa Jelena Wiesnina	7:5, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni	31.	24 lutego 2007	Dubaj	Twarda	Liezel Huber	Swietłana Kuzniecowa Alicia Molik	7:6(6), 6:4
Finalistka	30.	3 kwietnia 2007	Miami	Twarda	Liezel Huber	Lisa Raymond Samantha Stosur	4:6, 6:3, 2–10
Zwyciężczyni	32.	14 lipca 2007	Wimbledon	Trawiasta	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	3:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni	33.	5 sierpnia 2007	San Diego	Twarda	Liezel Huber	Wiktoryja Azaranka Anna Czakwetadze	7:5, 6:4
Finalistka	31.	19 sierpnia 2007	Toronto	Twarda	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	4:6, 6:2, 5–10
Finalistka	32.	25 sierpnia 2007	New Haven	Twarda	Liezel Huber	Sania Mirza Mara Santangelo	1:6, 2:6
Zwyciężczyni	34.	14 października 2007	Moskwa	Dywanowa (hala)	Liezel Huber	Wiktoryja Azaranka Tacciana Puczak	4:6, 6:1, 10–7
Zwyciężczyni	35.	28 października 2007	Linz	Twarda (hala)	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	6:2, 3:6, 10–8
Zwyciężczyni	36.	11 listopada 2007	Sony Ericsson Championships	Twarda (hala)	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	5:7, 6:3, 10–8
Zwyciężczyni	37.	17 lutego 2008	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Liezel Huber	Květa Peschke Ai Sugiyama	6:1, 6:3
Finalistka	33.	23 lutego 2008	Doha	Twarda	Liezel Huber	Květa Peschke Rennae Stubbs	1:6, 7:5, 7–10
Zwyciężczyni	38.	1 marca 2008	Dubaj	Twarda	Liezel Huber	Yan Zi Zheng Jie	7:5, 6:2
Finalistka	34.	6 kwietnia 2008	Miami	Twarda	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	5:7, 6:4, 3–10
Zwyciężczyni	39.	11 maja 2008	Berlin	Ceglana	Liezel Huber	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	3:6, 6:2, 10–2
Zwyciężczyni	40.	15 czerwca 2008	Birmingham	Trawiasta	Liezel Huber	Séverine Beltrame Virginia Ruano Pascual	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	41.	21 czerwca 2008	Eastbourne	Trawiasta	Liezel Huber	Květa Peschke Rennae Stubbs	2:6, 6:0, 10–8
Zwyciężczyni	42.	20 lipca 2008	Stanford	Twarda	Liezel Huber	Jelena Wiesnina Wiera Zwonariowa	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	43.	3 sierpnia 2008	Montreal	Twarda	Liezel Huber	Marija Kirilenko Flavia Pennetta	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	44.	7 września 2008	US Open	Twarda	Liezel Huber	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:3, 7:6(6)
Finalistka	35.	12 października 2008	Moskwa	Twarda (hala)	Liezel Huber	Nadieżda Pietrowa Katarina Srebotnik	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	45.	19 października 2008	Zurych	Twarda (hala)	Liezel Huber	Anna-Lena Grönefeld Patty Schnyder	6:1, 7:6(3)
Finalistka	36.	26 października 2008	Linz	Twarda (hala)	Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	4:6, 5:7
Zwyciężczyni	46.	9 listopada 2008	Sony Ericsson Championships	Twarda	Liezel Huber	Květa Peschke Rennae Stubbs	6:1, 7:5
Zwyciężczyni	47.	15 lutego 2009	Paryż	Twarda (hala)	Liezel Huber	Květa Peschke Lisa Raymond	6:4, 3:6, 10–4
Zwyciężczyni	48.	22 lutego 2009	Dubaj	Twarda	Liezel Huber	Marija Kirilenko Agnieszka Radwańska	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	49.	17 maja 2009	Madryt	Ceglana	Liezel Huber	Květa Peschke Lisa Raymond	4:6, 6:3, 10–6
Zwyciężczyni	50.	14 czerwca 2009	Birmingham	Trawiasta	Liezel Huber	Raquel Kops-Jones Abigail Spears	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	51.	16 sierpnia 2009	Cincinnati	Twarda	Liezel Huber	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:3, 0:6, 10–2
Finalistka	37.	12 września 2009	US Open	Twarda	Liezel Huber	Serena Williams Venus Williams	2:6, 2:6
Finalistka	38.	1 listopada 2009	Sony Ericsson Championships	Twarda	Liezel Huber	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:7(0), 7:5, 7–10
Zwyciężczyni	52.	9 stycznia 2010	Auckland	Twarda	Liezel Huber	Natalie Grandin Laura Granville	7:6(4), 6:2
Zwyciężczyni	53.	16 stycznia 2010	Sydney	Twarda	Liezel Huber	Tathiana Garbin Nadieżda Pietrowa	6:1, 3:6, 10–3
Finalistka	39.	30 stycznia 2010	Australian Open	Twarda	Liezel Huber	Serena Williams Venus Williams	4:6, 3:6
Finalistka	40.	14 lutego 2010	Paryż	Twarda (hala)	Liezel Huber	Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová	walkower
Finalistka	41.	22 maja 2010	Warszawa	Ceglana	Yan Zi	Virginia Ruano Pascual Meghann Shaughnessy	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	54.	13 czerwca 2010	Birmingham	Trawiasta	Lisa Raymond	Liezel Huber Bethanie Mattek-Sands	6:3, 3:2 krecz
Zwyciężczyni	55.	5 stycznia 2013	Auckland	Twarda	Anastasija Rodionowa	Julia Görges Jarosława Szwiedowa	2:6, 6:2, 10–5
Finalistka	42.	11 maja 2013	Madryt	Ceglana	Marina Erakovic	Anastasija Pawluczenkowa Lucie Šafářová	2:6, 4:6
Finalistka	43.	25 maja 2013	Strasburg	Ceglana	Marina Erakovic	Kimiko Date-Krumm Chanelle Scheepers	4:6, 6:3, 12–14
Finalistka	44.	16 czerwca 2013	Birmingham	Trawiasta	Marina Erakovic	Ashleigh Barty Casey Dellacqua	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	56.	28 września 2013	Tokio	Twarda	Sania Mirza	Chan Hao-ching Liezel Huber	4:6, 6:0, 11–9
Zwyciężczyni	57.	5 października 2013	Pekin	Twarda	Sania Mirza	Wiera Duszewina Arantxa Parra Santonja	6:2, 6:2
Finalistka	45.	15 marca 2014	Indian Wells	Twarda	Sania Mirza	Hsieh Su-wei Peng Shuai	6:7(5), 2:6
Finalistka	46.	27 kwietnia 2014	Stuttgart	Ceglana (hala)	Sania Mirza	Sara Errani Roberta Vinci	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	58.	3 maja 2014	Oeiras	Ceglana	Sania Mirza	Eva Hrdinová Walerija Sołowjowa	6:4, 6:3
Finalistka	47.	10 sierpnia 2014	Montreal	Twarda	Sania Mirza	Sara Errani Roberta Vinci	6:7(4), 3:6
Zwyciężczyni	59.	20 września 2014	Tokio	Twarda	Sania Mirza	Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro	6:2, 7:5
Finalistka	48.	27 września 2014	Wuhan	Twarda	Caroline Garcia	Martina Hingis Flavia Pennetta	4:6, 7:5, 10–12
Finalistka	49.	5 października 2014	Pekin	Twarda	Sania Mirza	Andrea Hlaváčková Peng Shuai	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	60.	26 października 2014	Singapur	Twarda (hala)	Sania Mirza	Hsieh Su-wei Peng Shuai	6:1, 6:0

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	8 czerwca 2002	French Open	Ceglasta	Wayne Black	Jelena Bowina Mark Knowles	6:3, 6:3
Finalistka	1.	5 czerwca 2004	French Open	Ceglasta	Wayne Black	Tatiana Golovin Richard Gasquet	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	3 lipca 2004	Wimbledon	Trawiasta	Wayne Black	Alicia Molik Todd Woodbridge	3:6, 7:6(8), 6:4
Zwyciężczyni	3.	4 września 2008	US Open	Twarda	Leander Paes	Liezel Huber Jamie Murray	7:6(6), 6:4
Finalistka	2.	3 lipca 2009	Wimbledon	Trawiasta	Leander Paes	Anna-Lena Grönefeld Mark Knowles	5:7, 3:6
Finalistka	3.	13 września 2009	US Open	Twarda	Leander Paes	Carly Gullickson Travis Parrott	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	30 stycznia 2010	Australian Open	Twarda	Leander Paes	Jekatierina Makarowa Jaroslav Levinský	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	5.	4 lipca 2010	Wimbledon	Trawiasta	Leander Paes	Lisa Raymond Wesley Moodie	6:4, 7:6(5)

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2000	Ćwierćfinał	Jelena Lichowcewa	Martina Hingis Anna Kurnikowa	0:6, 5:7
2001	Finał	Jelena Lichowcewa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	5:7, 6:3, 3:6
2002	Finał	Jelena Lichowcewa	Jelena Diemientjewa Janette Husárová	6:4, 4:6, 3:6
2003	Półfinał	Jelena Lichowcewa	Kim Clijsters Ai Sugiyama	3:6, 4:6
2004	Finał	Rennae Stubbs	Nadieżda Pietrowa Meghann Shaughnessy	5:7, 2:6
2005	Finał	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	7:6(4), 5:7, 4:6
2006	Finał	Rennae Stubbs	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:3, 3:6, 3:6
2007	Zwycięstwo	/ Liezel Huber	Katarina Srebotnik Ai Sugiyama	5:7, 6:3, 10-8
2008	Zwycięstwo	Liezel Huber	Květa Peschke Rennae Stubbs	6:1, 7:5
2009	Finał	Liezel Huber	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:7(0), 7:5, 7-10
2014	Zwycięstwo	Sania Mirza	Hsieh Su-wei Peng Shuai	6:1, 6:0

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75 000 $

turnieje z pulą nagród 50 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Rezultat	Data	Turniej	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Finalistka	28/03/1993	Harare	Twarda	Erica Adams	2:6, 3:6
Finalistka	27/03/1994	Nairobi	Twarda	Nicole Melch	6:7(4), 0:6
Zwyciężczyni	19/03/1995	Gaborone	Twarda	Linda Jansson	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	26/03/1995	Harare	Twarda	Karen Van Der Merwe	6:1, 6:2
Finalistka	10/03/1996	Gaborone	Twarda	Jeri Ingram	6:4, 4:6, 4:6
Finalistka	17/03/1996	Harare	Twarda	Linda Sentis	3:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni	12/05/1996	Nitra	Ceglana	Zuzana Váleková	walkower
Zwyciężczyni	02/02/1997	Mission	Twarda	Keri Phebus	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	30/03/1997	Dinard	Ceglana (hala)	Magalie Lamarre	4:6, 6:4, 6:2
Finalistka	23/08/1998	Bronx	Twarda	Sarah Pitkowski	3:6, 5:7
Zwyciężczyni	03/10/1999	Santa Clara	Twarda	Anna Smasznowa	6:2, 6:1

Rezultat	Data	Turniej	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Zwyciężczyni	27/03/1994	Nairobi	Twarda	Nannie De Villiers	Sybille Seyfried Magüi Serna	6:2, 6:2
Finalistka	19/03/1995	Gaborone	Twarda	Elissa Burton	Michele Mair Karen Van Der Merwe	6:1, 6:4
Finalistka	26/03/1995	Harare	Twarda	Elissa Burton	Lucinda Gibbs Giselle Swart	4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	02/04/1995	Nairobi	Twarda	Elissa Burton	Lucinda Gibbs Giselle Swart	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	21/04/1996	Gelos	Ceglana	Nirupama Sanjeev	Amélie Mauresmo Isabelle Taesch	7:6(4), 6:3
Zwyciężczyni	17/11/1996	São Paulo	Ceglana	Irina Sielutina	Ľudmila Cervanová Zuzana Váleková	4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni	24/11/1996	São Paulo	Ceglana	Irina Sielutina	Miriam d’Agostini Vanessa Menga	3:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni	12/01/1997	Delray Beach	Twarda	Irina Sielutina	Brie Rippner Paige Yaroshuk	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	13/04/1997	Ateny	Ceglana	Irina Sielutina	Virag Csurgo Swetłana Kriwenczewa	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	24/08/1997	Kijów	Ceglana	Irina Sielutina	Natalia Egorova Olga Ivanova	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	28/09/1997	Tucumán	Ceglana	Irina Sielutina	Miriam d’Agostini Vanessa Menga	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	04/10/1998	Santa Clara	Twarda	Irina Sielutina	Maureen Drake Lindsay Lee-Waters	6:4, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni	28/10/2012	Traralgon	Twarda	Arina Rodionowa	Ashleigh Barty Sally Peers	2:6, 7:6(4), 10–8
Finalistka	04/11/2012	Bendigo	Twarda	Arina Rodionowa	Ashleigh Barty Sally Peers	6:7(12), 6:7(5)

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sydney, 2000,

reprezentując państwo  Zimbabwe

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1. runda	Włochy: Silvia Farina Elia	2:6, 6:3, 3:6

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,

reprezentując państwo  Zimbabwe

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1. runda	Słowenia: Tina Pisnik	6:3, 5:7, 6:4
2. runda	Stany Zjednoczone: Chanda Rubin	4:6, 6:3, 3:6

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,

reprezentując państwo  Zimbabwe

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1. runda	Serbia: Jelena Janković	3:6, 3:6

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1997	French Open	Ceglana	Justine Henin	6:4, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	1997	Wimbledon	Trawiasta	Aubrie Rippner	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	1997	US Open	Twarda	Kildine Chevalier	6:7, 6:1, 6:3

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1995	Wimbledon	Trawiasta	Aleksandra Olsza	Trudi Musgrave Jodi Richardson	6:0, 7:6(5)
Zwyciężczyni	1997	French Open	Ceglana	Irina Sielutina	Maja Matevžič Katarina Srebotnik	6:0, 5:7, 7:5
Zwyciężczyni	1997	Wimbledon	Trawiasta	Irina Sielutina	Maja Matevžič Katarina Srebotnik	3:6, 7:5, 6:3
Finalistka	1997	US Open	Twarda	Irina Sielutina	Marissa Irvin Alexandra Stevenson	2:6, 6:7

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30]  (ang.).

• Oficjalna strona (wersja archiwalna)