Carl Schuricht
| |
| Imię i nazwisko |
Carl Adolph Schuricht |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Carl Adolph Schuricht[1] (ur. 3 lipca 1880 w Gdańsku, zm. 7 stycznia 1967 w Corseaux-sur-Vevey[1][2][3][4]) – niemiecki dyrygent.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem organmistrza i pianistki[3]. Podstawy edukacji muzycznej otrzymał w domu rodzinnym[3]. Po przedwczesnej śmierci ojca wychowywał się w Wiesbaden[1]. W latach 1901–1903 studiował w Hochschule für Musik w Berlinie u Engelberta Humperdincka i Ernsta Rudorffa[2]. Później był uczniem Maxa Regera w Lipsku[2][3]. Debiutował jako dyrygent w Moguncji[2], następnie działał w Dortmundzie i Frankfurcie nad Menem[2]. Od 1912 do 1944 roku przebywał w Wiesbaden, od 1922 roku był generalnym dyrektorem muzycznym miasta[1][2]. Dyrygował orkiestrami radiowymi w Lipsku (1931–1933) i Frankfurcie nad Menem (1937–1944)[2]. W latach 1930–1939 prowadził letnie koncerty w holenderskim Scheveningen[4]. Od 1942 do 1944 roku gościnnie dyrygował filharmonią w Dreźnie[2].
W 1944 roku na skutek konfliktu z władzami nazistowskimi uciekł do Szwajcarii[3]. W okresie powojennym współpracował z BBC Symphony Orchestra, London Symphony Orchestra, Wiener Philharmoniker oraz orkiestrami radiowymi w Stuttgarcie i Hamburgu[2]. W 1956 roku wspólnie z Wiener Philharmoniker odbył tournée po Stanach Zjednoczonych[2][3].
Zasłynął jako interpretator utworów symfonicznych klasyków wiedeńskich, Brucknera i Mahlera, a także dzieł takich twórców jak Debussy, Ravel, Schönberg i Strawinski[2]. Dokonał licznych nagrań płytowych m.in. dla EMI, Deutsche Grammophon i Philips Records[2]. Zajmował się także komponowaniem, napisał kilka utworów orkiestrowych i fortepianowych oraz pieśni[3][4].
Był odznaczony holenderskim Krzyżem Komandorskim Orderu Oranje-Nassau (1938)[5][6] i hiszpańskim Krzyżem Wielkim Orderu Cywilnego Alfonsa X Mądrego (1964)[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 9 Schlumberger – Thiersch. München: K.G. Saur, 2008, s. 305. ISBN 978-3-598-25039-2.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 187. ISBN 978-83-224-0865-0.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3241–3242. ISBN 0-02-865530-3.
- ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 814. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ About Oranje-Nassau. [w:] Chronology of Carl Schuricht [on-line]. carlschuricht.com. [dostęp 2021-10-04].
- ↑ David Ewen: Musicians Since 1900. Performers in Concert and Opera. Nowy Jork: H. W. Wilson Company, 1978, s. 743.
- ↑ Decreto 1647/1964, de 14 de mayo, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden Civil de Alfonso X el Sabio a don Carl Schuricht.. Agencia Estatal Boletín Oficial del Estado. [dostęp 2021-10-03]. (hiszp.).