Chlorek bizmutu(III)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
BiCl3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
315,34 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
proszek[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne aniony | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne kationy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Chlorek bizmutu(III) (trichlorek bizmutu), BiCl3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i bizmutu.
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Chlorek bizmutu jest ciałem stałym barwy białej lub żółtej, bez smaku. Ma właściwości higroskopijne. Łatwo hydrolizuje, dając nierozpuszczalny w wodzie chlorek bizmutylu (BiOCl).
W fazie gazowej jego cząsteczka ma strukturę piramidalną, zgodnie z teorią VSEPR.
Trichlorek bizmutu jest kwasem Lewisa, tworzącym z chlorkami litowców chlorobizmutany, związki kompleksowe o anionach [BiCl4]−, [BiCl5]2− oraz [BiCl6]3−.
Zgodnie z przewidywaniami teoretycznymi VSEPR, anion [BiCl5]2− ma strukturę piramidy kwadratowej, natomiast anion [BiCl6]3− nieoczekiwanie przyjmuje strukturę oktaedru, a także wyjątkowo silnie narusza regułę oktetu[2].
Otrzymywanie
[edytuj | edytuj kod]Substancję można otrzymać w wyniku roztworzenia bizmutu w wodzie królewskiej lub tlenku bizmutu w kwasie solnym.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Otrzymywanie innych związków bizmutu.
Toksyczność
[edytuj | edytuj kod]Przy kontakcie ze skórą substancja powoduje podrażnienia i poparzenia. Zapalenie skóry, spowodowane kontaktem z chlorkiem bizmutu, objawia się pieczeniem skóry, jej łuszczeniem się, zaczerwienieniem oraz, czasami, występowaniem pęcherzy.
W wypadku kontaktu z oczami wywołuje ich podrażnienie, zaczerwienienie, łzawienie i pieczenie. Może powodować ślepotę.
Jest groźny w przypadku wdychania par. Wdychanie pyłu powoduje podrażnienie przewodu pokarmowego i jelit. Działa drażniąco również na drogi oddechowe, powodując kichanie i kaszel, a nawet poparzenia.
Przy dłuższej ekspozycji może powodować niedrożność płuc oraz ich uszkodzenia, co może prowadzić do śmierci.
Pierwsza pomoc
[edytuj | edytuj kod]W przypadku zanieczyszczenia oczu lub skóry należy przemywać je dużą ilością wody przez około 15 minut. Skórę powinno się posmarować odpowiednim środkiem łagodzącym oparzenia.
Należy również skontaktować się z lekarzem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Bismuth(III) chloride (nr 450723) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2021-12-05]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Egon Wiberg, Nils Wiberg, Arnold Frederick Holleman, Inorganic Chemistry, wyd. 1, San Diego: Academic Press, 2001, ISBN 0-12-352651-5, OCLC 48056955.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Mizerski: Tablice chemiczne. Warszawa: wyd. Adamantan, 2004.