Fletowce
| Pitohuinae | |||
| Christidis & Schodde, 2014[1] | |||
 Przedstawiciel podrodziny – fletowiec kapturowy (P. dichrous) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
fletowce | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Podrodzina:Pitohui Lesson, 1831 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje i gatunki | |||
| |||
Fletowce[5] (Pitohuinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny wilgowatych (Oriolidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Podrodzina obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i sąsiednich wyspach[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 22–25 cm; masa ciała 67–83 g[7].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]- Pitohui: papuaska nazwa Pitohui dla fletowca oznaczająca „bezwartościowego ptaka” (tj. niejadalnego). Skóra i pióra fletowców zawierają batrachotoksynę, której źródłem są prawdopodobnie chrząszcze Choresine (rodzina Melyridae) wchodzące w skład diety tego ptaka[8].
- Rectes (Rhectes): gr. ῥεκτης rhektēs „łamacz, pracownik”, od ῥηγνυμι rhēgnumi „złamać”[9]. Gatunek typowy: Lanius kirhocephalus Lesson & Garnot, 1827.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do podrodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[5]:
- Pitohui dichrous (Bonaparte, 1850) – fletowiec kapturowy
- Pitohui kirhocephalus (Lesson & Garnot, 1827) – fletowiec zmienny
- Pitohui cerviniventris (G.R. Gray, 1862) – fletowiec płowy
- Pitohui uropygialis (G.R. Gray, 1862) – fletowiec kasztanowaty
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wariant pisowni Rectes Reichenbach, 1850.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ R. Schodde & L. Christidis. Relicts from Tertiary Australasia: undescribed families and subfamilies of songbirds (Passeriformes) and their zoogeographic signal. „Zootaxa”. 3786 (5), s. 501–522, 2014. DOI: 10.11646/zootaxa.3786.5.1. (ang.).
- ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. lxv. (niem.).
- ↑ G. von Rosenberg. Beitrag zur Ornithologie von Neu-Guinea. „Journal für Ornithologie”. 12 (68), s. 119, 1864. (niem.).
- ↑ R.-P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1830–1831, s. 375. (fr.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Pachycephalidae Swainson, 1831 – fletówki – Whistlers (wersja: 2022-08-21), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-06-12].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Orioles, drongos, fantails [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-06-12] (ang.).
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Old World Orioles (Oriolidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Pitohui, DOI: 10.2173/bow.orioli1.01 [dostęp 2023-06-12] (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pitohui [dostęp 2023-06-12].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Rectes [dostęp 2023-06-12].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).