Genius Loves Company

Genius Loves Company – ostatni album studyjny rhythm and bluesowego i soulowego muzyka Raya Charlesa, wydany 31 sierpnia 2004 roku, po śmierci artysty. Sesje nagraniowe trwały od czerwca 2003 roku do marca 2004 roku^[12]. Płyta składa się ze standardów muzyki popularnej, country, blues oraz R&B, wykonywanych przez Charlesa w duetach m.in. z Natalie Cole, Eltonem Johnem, Norah Jones, B.B. Kingiem, Gladys Knight, Dianą Krall, Vanem Morrisonem, Williem Nelsonem i Bonnie Raitt. Genius Loves Company był ostatnim albumem artysty nagranym i skompletowanym przed jego śmiercią w czerwcu 2004 roku.

Album wyprodukowany został w wyniku współpracy dwóch wytwórni: Concord i Hear Music, należącej do Starbucks, największej na świecie sieci kawiarni^[13]. Genius Loves Company była tym samym pierwszą niekompilacyjną płytą wydaną przez Hear Music, a także jednym z najpopularniejszych albumów Charlesa. Płyta promowana była przez Starbucks oraz dostępna w kawiarniach sieci.

2 lutego 2005 roku Genius Loves Company pokrył się potrójną platyną w Stanach Zjednoczonych, gdzie sprzedał się w ponad trzech milionach kopii. Na całym świecie album roszedł się w około sześciu milionach egzemplarzy^[14].

Odkąd ogromny sukces w 1962 roku odniosły albumy Modern Sounds in Country and Western Music oraz Modern Sounds in Country and Western Music Volume Two, większość kolejnych płyt Charlesa spotkała się z dużą krytyką^[15]. Genius Loves Company okazał się być sukcesem i udanym powrotem. Szybko uplasował się na szczycie Billboard 200, będąc tym samym pierwszym od czterdziestu lat albumem artysty, który zajął miejsce #1 zestawienia. Płyta stała się również najlepiej sprzedającym się albumem w twórczości muzyka^[16].

Genius Loves Company zadebiutował na miejscu #2 Billboard 200, a 5 marca 2005 roku uplasował się na szczycie notowania^[17]. Album często odtwarzany był na antenach stacji radiowych grających jazz, blues, R&B, urban contemporary i country, a także zyskał przychylne opinie krytyków oraz muzycznych publikacji. W pierwszym miesiącu od wydania płyta rozeszła się w ponad dwóch milionach kopii w Stanach Zjednoczonych oraz w ponad trzech milionach egzemplarzy na świecie. Duży sukces Genius Loves Company (ponad sześć milionów sprzedanych kopii) spowodował, iż do jego promocji i dystrybucji dołączyła sieć Starbucks^[18]. Szacuje się, że Starbucks Coffee Company przyczyniła się do sprzedaży niemal trzydziestu procent całkowitej liczby nabytych egzemplarzy. Po zdobywaniu kolejnych certyfikatów: złota, platyny i multi-platyny, album pokrył się trzykrotną platyną w Stanach Zjednoczonych, przyznaną przez Recording Industry Association of America 2 lutego 2005 roku^[14].

W Polsce album uzyskał status złotej płyty^[19].

W grudniu 2004 roku album otrzymał dziesięć nominacji do nagród Grammy^[20]. 47. ceremonię rozdania nagród Grammy, która odbyła się 13 lutego 2005 roku zdominował Genius Loves Company, zdobywając aż osiem statuetek, w tym m.in. w jednych z najważniejszych kategorii: Album of the Year oraz Record of the Year za „Here We Go Again”.

Zdobyte nagrody^[21]:

• Record of the Year: John Burk (producent), Terry Howard, Al Schmitt (engineers/mikserzy), Ray Charles & Norah Jones za „Here We Go Again”
• Album of the Year: John Burk, Don Mizell, Phil Ramone, Herbert Waltl (producenci), Terry Howard (producent & engineer/mikser), Robert Fernandez, John Harris, Pete Karam, Joel Moss, Seth Presant, Al Schmitt, Ed Thacker (engineers/mikserzy), Robert Hadley, Doug Sax (mikserzy)
• Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocalist(s): Victor Vanacore (aranżer) za „Over the Rainbow” wykonywaną przez Raya Charlesa i Johnny’ego Mathisa
• Best Gospel Performance: Ray Charles i Gladys Knight za „Heaven Help Us All”
• Best Pop Collaboration with Vocals: Ray Charles i Norah Jones za „Here We Go Again”
• Best Pop Vocal Album: Ray Charles i różni artyści
• Best Engineered Album, Non-Classical: Robert Fernandez, John Harris, Terry Howard, Pete Karam, Joel Moss, Seth Presant, Al Schmitt & Ed Thacker
• Best Surround Sound Album: Al Schmitt (mikser), Robert Hadley & Doug Sax

1.	„Here We Go Again” z Norah Jones (Lanier/Steagall)	3:59
2.	„Sweet Potato Pie” z Jamesem Taylorem (Taylor)	3:47
3.	„You Don’t Know Me” z Dianą Krall (Arnold/Walker)	3:55
4.	„Sorry Seems to Be the Hardest Word” z Eltonem Johnem (John/Taupin)	3:59
5.	„Fever” z Natalie Cole (Cooley/Davenport)	3:30
6.	„Do I Ever Cross Your Mind?” z Bonnie Raitt (Burnette/Smotherman)	4:34
7.	„It Was a Very Good Year” z Williem Nelsonem (Drake)	4:59
8.	„Hey Girl” z Michaelem McDonaldem (Gerry Goffin/Carole King)	5:15
9.	„Sinner’s Prayer” z B.B. Kingiem (Fulson/Glenn)	4:25
10.	„Heaven Help Us All” z Gladys Knight (Miller)	4:32
11.	„Somewhere Over the Rainbow” z Johnnym Mathisem (Arlen/Harburg)	4:54
12.	„Crazy Love” z Vanem Morrisonem (Morrison)	3:42
		51:31

• Okładka
• Analiza kolejnych piosenek, opatrzonych komenatrzami artystów, na podstawie not albumowych (ang.)
• Genius Loves Company na oficjalnej stronie Concord Music Group (ang.)