Przejdź do zawartości

Gilbert Duprez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gilbert Duprez
Ilustracja
Gilbert Duprez, zdjęcie z 1874 r.
Imię i nazwisko

Gilbert-Louis Duprez

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1806
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

23 września 1896
Paryż

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak, kompozytor, pedagog

podpis

Gilbert-Louis Duprez[1][2][3] (ur. 6 grudnia 1806 w Paryżu, zm. 23 września 1896 tamże[1][2][3]) – francuski śpiewak operowy (tenor), kompozytor i pedagog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Institution de Musique Classique et Religieuse u Alexandre’a Chorona[2][3], następnie przez krótki czas uczęszczał do Konserwatorium Paryskiego[1][2]. Zadebiutował na scenie w 1825 roku w paryskim Théâtre de l’Odéon rolą Hrabiego Almavivy w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego[1][2]. Nie odniósłszy początkowo sukcesu, zdecydował się na dalsze studia wokalne we Włoszech[1][2][3]. Zaczął występować z powodzeniem na scenach włoskich[1][2][3], w 1831 roku wystąpił w Lukce jako Arnold we włoskiej premierze Wilhelma Tella[3]. W 1835 roku Gaetano Donizetti powierzył mu rolę Edgarda w Łucji z Lammermooru[2][3]. Po powrocie do Francji występował w latach 1837–1845 w Operze Paryskiej[1][2]. Kreował tam główne role męskie w prapremierowych przedstawieniach oper Benvenuto Cellini Hectora Berlioza (1838) i Faworyta Gaetano Donizettiego (1840)[1][2][3]. W latach 1844–1845 gościnnie występował w Londynie, w 1850 roku odbył natomiast tournée po krajach niemieckich[3]. Od 1842 do 1850 roku wykładał w Konserwatorium Paryskim, następnie w 1853 roku założył własną szkołę śpiewu[1][2][3]. Do grona jego wychowanków należeli Emma Albani[2][3], Caroline Miolan-Carvalho, Adèle Isaac i Albert Niemann[3].

Komponował opery[1][2], a także utwory religijne, kameralne i pieśni[1]. Opublikował prace dydaktyczne L’Art du chant (Paryż 1845) i La Mélodie, études complémentaires vocales et dramatiques de l’Art du chant (Paryż 1846), a także autobiograficzne książki Souvenirs d’un chanteur (Paryż 1880) i Récréations de mon grand âge (Paryż 1888)[1][2][3].

Jego żona Alexandrine z d. Duperron (1808–1872) i córka Caroline (1832–1875) również były śpiewaczkami[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 485. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 956. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d e f g h i j k l m n The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 136. ISBN 978-0-19-533765-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]