Przejdź do zawartości

Igor Korniejew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Korniejew
Игорь Корнеев
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Igor Władimirowicz Korniejew
Игорь Владимирович Корнеев

Data i miejsce urodzenia

4 września 1967
Moskwa

Wzrost

174 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Spartak Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1991 CSKA Moskwa 180 (58)
1991–1994 Espanyol Barcelona 73 (21)
1994–1995 FC Barcelona 12 (0)
1995–1997 SC Heerenveen 36 (7)
1997–2002 Feyenoord 79 (20)
2002–2003 NAC Breda 10 (0)
W sumie: 390 (106)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991  ZSRR 5 (3)
1992  WNP 1 (0)
1993–1994  Rosja 6 (0)
W sumie: 12 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2004–2006 Feyenoord (trener młodzieżowy)
2006–2010 Rosja (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Igor Władimirowicz Korniejew (ros. Игорь Владимирович Корнеев; ur. 4 września 1967 w Moskwie) – rosyjski piłkarz grający na pozycji bocznego pomocnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Korniejew urodził się w Moskwie. Przygodę z piłką rozpoczął w szkółce piłkarskiej Spartaka Moskwa, jednak nie przebił się do pierwszego zespołu i w 1985 roku został graczem CSKA Moskwa. W pierwszej lidze ZSRR zadebiutował w 1987 roku (po awansie klubu z zaplecza pierwszej ligi), jednak na koniec roku spadł z nim do drugiej ligi. W 1989 roku wrócił z CSKA do radzieckiej ekstraklasy. W 1990 roku wywalczył z CSKA mistrzostwo Związku Radzieckiego, a w 1991 roku osiągnął kolejny sukces – zdobył Puchar ZSRR. Został też uznany Piłkarzem Roku w Rosji. W CSKA wystąpił w 166 meczach i strzelił 50 goli.

Na początku 1992 roku Korniejew przeszedł do hiszpańskiego Espanyolu. W jego barwach zadebiutował 5 stycznia w zremisowanym 0:0 meczu z Realem Burgos. W sezonie 1992/1993 był drugim najlepszym strzelcem zespołu, jednak spadł z nim do Segunda División. W 1994 roku pomógł Espanyolowi w powrocie do La Liga, a pod koniec roku trafił do lokalnego rywala, FC Barcelona. W niej swój pierwszy ligowy mecz rozegrał 15 stycznia, a „Barca” pokonała 3:0 CD Logroñés. Natomiast w Lidze Mistrzów zdobył gola w spotkaniu z Paris Saint-Germain (1:1). W Barcelonie grał do końca sezonu, a latem odszedł z zespołu nie mając miejsca w podstawowym składzie.

Latem 1995 Korniejew wyjechał do Holandii. Podpisał kontrakt z SC Heerenveen i dwukrotnie z rzędu zajął z nim 7. miejsce w Eredivisie. W 1997 roku został ściągnięty przez Leo Beenhakkera do Feyenoordu. W sezonie 1998/1999 został mistrzem Holandii, a w mistrzowskim sezonie wystąpił w 17 spotkaniach i strzelił 5 goli. W sezonie 1999/2000 zagrał w Lidze Mistrzów i zajął 3. miejsce w lidze. W 2001 roku został wicemistrzem Holandii, a w 2002 roku znów był z Feyenoordem trzeci. W sezonie 2002/2003 występował w NAC Breda i w jego trakcie zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1986 CSKA Moskwa ZSRR  2. liga 22 2
1987 CSKA Moskwa ZSRR  1. liga 19 3
1988 CSKA Moskwa ZSRR  2. liga 37 13
1989 CSKA Moskwa ZSRR  2. liga 38 14
1990 CSKA Moskwa ZSRR  1. liga 21 8
1991 CSKA Moskwa ZSRR  1. liga 29 10
1991/92 RCD Espanyol Hiszpania  Primera División 14 6
1992/93 RCD Espanyol Hiszpania  Primera División 32 7
1993/94 RCD Espanyol Hiszpania  Primera División 27 8
1994/95 FC Barcelona Hiszpania  Primera División 12 0
1995/96 SC Heerenveen Holandia  Eredivisie 11 2
1996/97 SC Heerenveen Holandia  Eredivisie 25 5
1997/98 Feyenoord Holandia  Eredivisie 20 2
1998/99 Feyenoord Holandia  Eredivisie 17 5
1999/00 Feyenoord Holandia  Eredivisie 15 6
2000/01 Feyenoord Holandia  Eredivisie 17 6
2001/02 Feyenoord Holandia  Eredivisie 10 1
2002/03 NAC Breda Holandia  Eredivisie 10 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji ZSRR Korniejew zadebiutował 21 maja 1991 roku w przegranym 1:3 towarzyskim meczu z Anglią. W 1992 roku został powołany przez Anatolija Byszowca do reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw na Euro 92 i wystąpił tam jedynie w przegranym 0:3 grupowym meczu ze Szkocją. W 1994 roku wystąpił na Mistrzostwach Świata w USA w wygranym 6:1 meczu z Kamerunem. W kadrze ZSRR rozegrał 5 meczów, a w kadrze Rosji – 8 meczów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]