Przejdź do zawartości

Janusz Maciejewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Maciejewicz
Data i miejsce urodzenia

22 września 1931
Przeworsk

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 2016
Warszawa

Prezes Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości
Okres

od 22 grudnia 1987
do 19 kwietnia 1990

Poprzednik

Roman Kobus

Następca

Krzysztof Mordziński

Minister hutnictwa i przemysłu maszynowego
Okres

od 30 maja 1984
do 24 października 1987

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Edward Łukosz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Janusz Tomasz Maciejewicz (ur. 22 września 1931 w Przeworsku[1], zm. 28 grudnia 2016 w Warszawie) – polski menedżer i polityk, minister hutnictwa i przemysłu maszynowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Ireny. Od 1949 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Studiował na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej, gdzie w latach 1951–1954 zatrudniony był na stanowisku asystenta, a w 1953 uzyskał tytuł inżyniera. Następnie zatrudniony był w Kopalni Węgla Kamiennego „Zabrze” w latach 1955–1956 na stanowisku kierownika sekcji, od 1957 do 1959 zastępcy kierownika Zakładu Przeróbki Mechanicznej, zaś w latach 1960–1965 kierownika działu. W Kombinacie Górniczo-Hutniczym w Lubinie pracował od 1965 do 1967 jako inspektor, zaś w latach 1967–1968 jako kierownik. W latach 1967–1968 był I Sekretarzem Komitetu Zakładowego PZPR. Następnie pracował jako główny inżynier (1968–1972), w latach 1972–1976 był głównym inżynierem w Zakładach Górniczych „Rudna” w Polkowicach. W 1976 powrócił do pracy w Kombinacie Górniczo-Hutniczym Miedzi w Lubinie, gdzie do 1981 zatrudniony był na stanowisku dyrektora inwestycyjnego, a w latach 1981–1982 dyrektora naczelnego. Od 1981 do 1982 był Pełnomocnikiem Ministra ds. Górnictwa i Hutnictwa Miedzi.

Od 30 maja 1984 do 24 października 1987 pełnił funkcję ministra hutnictwa i przemysłu maszynowego w rządach Wojciecha Jaruzelskiego i Zbigniewa Messnera. Od stycznia 1988 od kwietnia 1990 prezes Polskiego Komitetu Normalizacji Miar i Jakości[2]. Był Delegatem na VIII, IX Zjazd PZPR oraz II Krajową Konferencję Partyjną.

Od 1989 do 2001 pracował w BRE Banku S.A., jako dyrektor departamentu Kredytów, członek zarządu i doradca zarządu[3].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz Mołdawa, Ludzie Władzy, Warszawa 1991
  2. Prezesi PKN | Polski Komitet Normalizacyjny [online], www.pkn.pl [dostęp 2018-01-21] (pol.).
  3. KGHM SA zmiany w składzie rady nadzorczej - Bankier.pl [online], www.bankier.pl [dostęp 2018-01-21] (pol.).
  4. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 772
  5. Warszawa, 05.01.2017 - kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2018-01-21] (pol.).
  6. M.P. z 2002 r. nr 30, poz. 470