Koolhoven F.K.58
FK.58 obrony przeciwlotniczej D.A.T. Clermont, pilot por. Bohdan Grzeszczak, czerwiec 1940 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
N. V. Koolhoven Vliegtuigen w Rotterdamie |
Typ | |
Konstrukcja |
dolnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – wciągane w locie |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik gwiazdowy Hispano-Suiza 14Aa10 (FK-58) |
Moc |
1080 KM (794 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,00 m |
Długość |
8,69 m |
Wysokość |
3,00 m |
Powierzchnia nośna |
17,30 m² |
Masa | |
Własna |
2 000 kg (FK-58) |
Startowa |
2 750 kg (FK-58) |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
475 km/h (FK-58) |
Prędkość przelotowa |
430 km/h (FK-58A) |
Prędkość wznoszenia |
14,5 m/s |
Pułap |
10 400 m |
Zasięg |
750 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
4 karabiny maszynowe FN Browning kal. 7,5 mm | |
Użytkownicy | |
Francja, Polska | |
Rzuty | |
Koolhoven F.K.58 – holenderski samolot myśliwski z okresu II wojny światowej skonstruowany na potrzeby lotnictwa francuskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1937 roku dowództwo francuskiego lotnictwa wobec braku możliwości zwiększenia produkcji samolotów wojskowych we Francji zwróciła się do wytwórni holenderskich o opracowanie i produkcję taniego samolotu myśliwskiego. Na to zamówienie odpowiedziała holenderska wytwórnia lotnicza N. V. Koolhoven Vliegtuigen z Rotterdamu.
W 1938 roku inż. E. Schatzki z tej wytwórni opracował projekt samolotu myśliwskiego w układzie dolnopłata o konstrukcji mieszanej a jego prototyp zbudowano w ciągu dwóch miesięcy. W dniu 22 września 1938 roku został on oblatany i otrzymał oznaczenie Koolhoven F.K.58. W październiku zaprezentowano go francuskiemu dowództwu lotnictwa a następnie skierowano do prób w Cazaux we Francji.
Ponieważ próby wypadły pomyślnie francuskie władze wojskowe w styczniu 1939 roku złożyły zamówienie na 50 sztuk samolotów tego typu, z zamiarem przeznaczenia ich dla swoich wojsk stacjonujących na terytoriach zamorskich.
Zamówienie to dotyczyło dwóch odmian tego samolotu, które różniły się tylko zastosowanym w nich silnikiem. Pierwsza oznaczona Koolhoven F.K.58 – wyposażona w silnik Hispano-Suiza 14Aa10 a druga Koolhoven F.K.58A – wyposażona w silnik Gnôme-Rhône 14N16. Rozpoczęto więc produkcję tych samolotów i od 17 czerwca 1939 roku zaczęto dostarczać je Francji. Dostawy przerwano w dniu 18 września 1939 roku z powodu braku dostaw silników. W tym okresie zbudowano 18 samolotów z tego 11 w wersji F.K.58A i 7 w wersji F.K.58.
Dalsze samoloty przejął rząd holenderski, przy czym miały być one produkowany z silnikami Bristol Taurus, lecz z uwagi na ofensywę niemiecką, zbudowano tylko dwa prototypy z tym silnikiem.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Samoloty Koolhoven F.K.58 miały być przeznaczone dla wojsk znajdujących się w terytoriach zamorskich Francji, zwłaszcza Indochin. Jednak po wybuchu II wojny światowej podjęto decyzję o ich pozostawieniu na terytorium Francji z przeznaczeniem do eskadr obrony powietrznej kraju.
Pod koniec 1939 roku zaczęto z nich tworzyć klucze i eskadry do osłony obiektów strategicznych i węzłów komunikacyjnych, których pilotami byli głównie Polacy. Wyposażono w nie następujące polskie jednostki lotnicze:
- I KK „Kr” - Etampes (ECD I/55)
- VII KK/Zespół Nr 8 - 1 Eskadra (Koolhoven/Clermont)
- VIII KK/Zespół Nr 9 - 2 Eskadra (Koolhoven/Salon)
Łącznie Polacy latali na 14 samolotach tego typu.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Samolot Koolhoven F.K.58 był to jednomiejscowy samolot myśliwski, dolnopłat o konstrukcji mieszanej.
Kadłub spawany z rur stalowych, w przedniej części pokryty blachą, w tylnej płótnem na drewnianych wręgach. W przedniej części znajdował się silnik, zanim zakryta kabina pilota.
Skrzydła i stateczniki całkowicie drewniane, pokryte sklejką. Lotki i stery o szkielecie metalowym, pokryte płótnem.
Podwozie klasyczne – wciągane w locie.
Uzbrojenie składało się z 4 karabinów maszynowych – stałych, umieszczone w owiewkach pod skrzydłami, po dwa na każdym płacie.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Szewczyk: Samoloty na których walczyli Polacy. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1988, s. 98-100. ISBN 83-206-0738-8.