Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucido Maria Parocchi (ur. 13 sierpnia 1833 w Mantui , zm. 15 stycznia 1903 w Rzymie ) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał i Wicekanclerz Świętego Kościoła Rzymskiego .
Pochodził z bardzo bogatej rodziny. Ukończył seminarium w Mantui i Kolegium Rzymskie, gdzie uzyskał doktorat z teologii . Święcenia kapłańskie otrzymał 17 maja 1856 z rąk kardynała Costantino Patrizi Naro . Został następnie skierowany do rodzinnej diecezji, gdzie był wykładowcą w seminarium.
27 października 1871 został mianowany biskupem Pawii . Sakry udzielił kard. Naro. Po kilku latach został przeniesiony na metropolię Bolonia i otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera San Sisto . Brał udział w konklawe 1878 . W 1882 zrezygnował z pasterzowania archidiecezją. W latach 1884 –1899 pełnił funkcję Wikariusza Generalnego diecezji rzymskiej . Przez parę miesięcy piastował funkcję kamerlinga . W 1889 podniesiony do rangi kardynała biskupa Albano , przeniesiony w 1896 na Porto e Santa Rufina . Sekretarz Kongregacji św. Officium od 1896 . Wicekanclerz Świętego Kościoła Rzymskiego od 1899 do śmierci. Wyświęcił na kapłanów przyszłych kardynałów Denisa Dougherty i Pietra Fumasoni Biondi . Konsekrował przyszłego papieża św. Piusa X . Zmarł w Rzymie i pochowany został na cmentarzu Campo Verano .
Wielcy Inkwizytorzy
Kardynałowie sekretarze
do 1378
Schizma Obediencja rzymska (1378-1415)
Obediencja awiniońska (1378-1423)
Po Soborze w Pizie (1409)
Kardynałowie kanclerze 1908-1973
Wikariusze przed 1558
Giovanni Marsicano (1106/1107)
Pietro Senex (1115, 1117–1120)
Corrado Demetri (1130–1137[A] )
Gregorio Centu (1160)
Juliusz (1161–1164)
Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
Walter (1167–1168)
Gerardo (1184–1188)
Ottaviano di Paoli (1198)
Pietro Gallocia (1206)
Pietro Sasso (1217)
Romano Bonaventura (1236)
Giacomo Pecoraria (1238)
Stefano Conti (1245–1251)
Riccardo Annibaldi (1252)
Tommaso Fusconi di Berta (1260)
Giovanni Colonna (1262)
Tommaso da Lentini (1264)
Aldobrandino Cavalcanti (1272)
Latino Malabranca Orsini (1279)
Bartolomeo di Grosseto (1288)
Giovanni di Iesi (1290, 1295)
Salvo di Recanati (1291)
Lamberto di Veglia (1296)
Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
Ranuccio di Cagliari (1301)
Niccolò Alberti (1302)
Giovanni di Osimo (1303)
Giacomo di Sutri (1303)
Guittone Farnese (1307)
Isnardo Tacconi (1309)
Ruggero da Casole (1313)
Giovanni di Nepi (1317)
Andrea di Terracina (1322, 1325)
Angelo Tignosi (1324, 1325)
Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
Nicola Zucci (1341)
Raimondo di Rieti (1343)
Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
Giovanni di Orvieto (1361)
Pietro Boerio (1365)
Giacomo di Muti (1369)
Luca Gentili Ridolfucci (1375)
Stefano Palosi (1380)
Gabriele Gabrieli (1383)
Lorenzo Corvini (1389)
Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
Francesco Scaccani (1394, 1399)
Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
Francesco di San Martino (1411)
Giacomo Isolani (1414–1418)
Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
Daniele Gari Scotti (1431)
Gasparre di Diano (1431)
Stefano di Volterra (1434)
Genesio di Cagli (1435)
Andrea di Osimo (1437)
Giosuè Mormile (1441)
Onofrio Francesco (1444)
Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
Berardo Eroli (1449)
Francesco de Lignamine (1458, 1459)
Giovanni Neroni (1461, 1462)
Nicola Trevisano (1479, 1487)
Leonardo di Albenga (1485)
Giacomo Botta (1486, 1489)
Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
Pietro Gamboa (1501)
Pietro Accolti (1505)
Domenico Giacobazzi (1511)
Andrea Giacobazzi (1520)
Paolo Capizucchi (1521)
Bartolomeo Guidiccioni (1539)
Pomponio Cecci (1540)
Filippo Archinto (1542)
Ludovico Beccadelli (1554)
Pietro di Lucera (1555)
Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze od 1558
↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152