National Provincial Championship
 Bunnings NPC 2023
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dyscyplina |
rugby union |
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia |
1976 |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | |
| Obecny zwycięzca | |
| Najwięcej zwycięstw |
Auckland (17) |
| Strona internetowa | |
National Provincial Championship (ze względów sponsorskich nazywane Bunnings NPC) – prowadzone od 1976 roku przez New Zealand Rugby Union rozgrywki o mistrzostwo Nowej Zelandii w rugby union. Startują w nich drużyny reprezentujące regionalne związki rugby.
Historia
[edytuj | edytuj kod]National Provincial Championship w różnych wariantach rozgrywek są organizowane od 1976 roku. W pierwszym okresie Dywizja 1 składała się z siedmiu drużyn z Wyspy Północnej i czterech z Wyspy Południowej, a pozostałe prowincje rozgrywały spotkania w Dywizji 2 podzielonej według klucza geograficznego. Najniżej sklasyfikowana w Dywizji 1 drużyna z południa kraju rozgrywała mecz o utrzymanie ze zwycięzcą południowej Dywizji 2, natomiast najsłabsza drużyna z północy spadała do północnej Dywizji 2, której zwycięzca awansowywał na jej miejsce[1].
Od 1985 roku wprowadzono geograficznie podzieloną Dywizję 3, zaś Dywizja 2 przekształciła się w ogólnokrajową. Najniżej sklasyfikowane zespoły z Dywizji 1 i 2 zostawały automatycznie relegowane do niższych klas rozgrywek, awans natomiast otrzymywały najlepsza drużyna Dywizji 2 oraz wygrany z pojedynku zwycięzców Dywizji 3 z obu wysp. Pod koniec sezonu 1991 relegowane zostały trzy drużyny z Dywizji 1, aby wyrównać liczbę zespołów w każdej z nich – rozszerzając ją jednak do dziesięciu drużyn w 1998 roku, by uniknąć konieczności stosowania pauzowania dla jednej z nich podczas każdej kolejki[1].
W 1992 roku po zakończeniu rundy prowadzonej systemem kołowym wprowadzono fazę play-off, który wyłaniała zwycięzcę każdej z dywizji[1].
W 2006 roku zrestrukturyzowano rozgrywki – Dywizję 1 rozszerzono do czternastu zespołów i przemianowano na Air New Zealand Cup[2], Dywizję 2 na Heartland Championships, a Dywizję 3 rozformowano[3]. Jednocześnie zlikwidowano również pomiędzy nimi system awansów i spadków. W 2010 roku ze względów sponsorskich ponownie zmieniono nazwę na ITM Cup[4], a rok później podzielono najwyższą klasę rozgrywek na dwie siedmiozespołowe ligi (Premiership i Championship) według wyników osiągniętych w sezonie 2010[5]. Od 2016 roku nowym sponsorem tytularnym z pięcioletnią umową została nowozelandzka sieć marketów budowlanych Mitre 10[6], jednocześnie też powrócono do przyznawania triumfatorom historycznego Rugby Cup po raz ostatni wręczonego w edycji 2005[7]. Na początku kwietnia 2021 ogłoszono, że nowym sponsorem tytularnym zawodów będzie firma Bunnings[8], zaś rok później ogłoszono reorganizację formatu rozgrywek – po raz pierwszy od edycji 2010 drużyny nie rywalizowały w dwóch hierarchicznie ułożonych dywizjach o oddzielne trofea z systemem awansów i spadków pomiędzy nimi. Czternaście uczestniczących zespołów rywalizowało natomiast w pierwszej fazie podzielone na dwie siedmiozespołowe konferencje, a podzielone zostały według miejsc zajętych w poprzednim sezonie. Rozgrywały one spotkania systemem kołowym ze wszystkimi zespołami z własnej grupy, dodatkowo każda drużyna rozgrywała cztery spotkania z zespołami z drugiej grupy. Najlepsza czwórka z każdej grupy zyskała awans do trzyrundowej fazy pucharowej – ćwierćfinały zaplanowano w ramach konferencji, ich zwycięzcy awansowali do półfinałów, gdzie zmierzyli się z zespołami z przeciwnej grupy[9].
W ramach NPC odbywają się również mecze o Ranfurly Shield.
Zwycięzcy
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c NPC History. itmcup.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-09)]. (ang.).
- ↑ Air New Zealand Cup launched in grand style. airnewzealand.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-28)]. (ang.).
- ↑ Heartland Championship Information. allblacks.com. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-16)]. (ang.).
- ↑ ITM Cup the new prize of national provincial rugby. allblacks.com. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ ITM Cup Format – 2011 and Beyond. itmcup.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ Mitre 10 unveiled as new sponsor of national provincial rugby competitions. allblacks.com. [dostęp 2016-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
- ↑ Mitre 10 Cup ready to kick off in 2016. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2016-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-22)]. (ang.).
- ↑ Bunnings Warehouse: Kicking off a new era for provincial rugby. provincial.rugby. [dostęp 2022-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)]. (ang.).
- ↑ New competition format for the Bunnings Warehouse NPC. provincial.rugby. [dostęp 2022-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-14)]. (ang.).
- ↑ Canterbury powers forward to 3rd title. bayofplentytimes.co.nz. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
- ↑ Canterbury claim fourth consecutive title. tvnz.co.nz. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-24)]. (ang.).
- ↑ Five in a row for Canterbury. planetrugby.com. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-13)]. (ang.).
- ↑ Canterbury claim sixth successive title. espnscrum.com. [dostęp 2013-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-19)]. (ang.).
- ↑ Taranaki win 2014 ITM Cup Premiership. itmcup.co.nz. [dostęp 2014-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-21)]. (ang.).
- ↑ Canterbury reclaim ITM Cup. itmcup.co.nz. [dostęp 2015-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-28)]. (ang.).
- ↑ Canterbury extend their dynasty in final. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2016-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (ang.).
- ↑ Canterbury crowned champions once again. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2018-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (ang.).
- ↑ Auckland back on top of Mitre 10 Cup. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2019-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-30)]. (ang.).
- ↑ Tasman claim national title for first time. mitre10cup.co.nz. [dostęp 2019-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-26)]. (ang.).
- ↑ TASMAN MAKO GO BACK-TO-BACK. provincial.rugby. [dostęp 2020-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-29)]. (ang.).
- ↑ Waikato and Taranaki crowned Bunnings NPC champions. provincial.rugby. [dostęp 2022-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-22)]. (ang.).
- ↑ Wellington complete NPC title and Ranfurly Shield double. provincial.rugby. [dostęp 2022-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-23)]. (ang.).
- ↑ Taranaki reign supreme in Bunnings NPC. provincial.rugby. [dostęp 2024-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-01)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- NPC finals from the beginning. rugby365.com. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-27)]. (ang.).
- NZ National Provincial Championship rugby records. stuff.co.nz. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-02)]. (ang.).
- New Zealand Domestic. espnscrum.com. [dostęp 2012-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-08)]. (ang.).
- High five for Canterbury. rugby365.com. [dostęp 2013-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-27)]. (ang.).