Przejdź do zawartości

Nobuyuki Abe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nobuyuki Abe
阿部信行
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1875
Kanazawa

Data i miejsce śmierci

7 września 1953
Tokio

Premier Japonii
Okres

od 30 sierpnia 1939
do 16 stycznia 1940

Poprzednik

Kiichirō Hiranuma

Następca

Mitsumasa Yonai

Gubernator Generalny Korei
Okres

od 22 lipca 1944
do 12 września 1945

Przynależność polityczna

Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej

Poprzednik

Kuniaki Koiso

podpis
Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia)

Nobuyuki Abe (jap. 阿部信行; ur. 24 listopada 1875 w Kanazawie, zm. 7 września 1953 w Tokio) – japoński wojskowy oraz polityk. Generał Cesarskiej Armii Japońskiej. W 1939 minister spraw zagranicznych Japonii, w latach 1939–1940 premier Japonii, w latach 1944–1945 ostatni generalny gubernator Korei.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Nobuyuki Abe jako premier na czele swojego rządu 30 sierpnia 1939

Urodził się w rodzinie o tradycjach samurajskich. Jego szwagrem był admirał Shigeyoshi Inoue.

Do armii zgłosił się jako ochotnik w trakcie trwania wojny japońsko-rosyjskiej. Po zakończeniu wojny rozpoczął karierę wojskową. W 1897 ukończył Akademię Cesarskiej Armii Japońskiej. W listopadzie 1900 awansował do stopnia porucznika. Uczęszczał do Wojskowej Szkoły Artylerii, którą ukończył w grudniu 1901. W grudniu 1908 otrzymał stopień majora. W listopadzie 1910 został wysłany do Cesarstwa Niemieckiego jako attache wojskowy w ambasadzie japońskiej, w lutym 1913 został mianowany attache pomocniczym w ambasadzie Japonii w Wiedniu. W 1915 awansowany na podpułkownika, w 1918 otrzymał stopień pułkownika.

Między 1928 a 1930 był wiceministrem wojny (w 1930 przez kilka miesięcy stał na czele tego ministerstwa). Od 1933 był generałem (dowódca wojska na Formozie), by w 1936 przejść do rezerwy. W sierpniu 1939 został premierem, w wyniku czego osłabły relacje z III Rzeszą. Z powodu zachowywania neutralności wobec wojny w Europie w połowie stycznia 1940 podał się do dymisji.

W 1940 wstąpił do Stowarzyszenia Wspierania Władzy Cesarskiej.

Kilka miesięcy potem został doradcą marionetkowego chińskiego gabinetu Wanga Jingweia. W 1944 był gubernatorem generalnym Korei. Po wojnie nie był sądzony (pomimo tego, że znalazł się na liście zbrodniarzy wojennych)[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 8-9.