Oręż (heraldyka)
Oręż (uzbrojenie) – w heraldyce zbiorcza nazwa elementów anatomicznych zwierząt herbowych używanych do walki, polowania oraz obrony. Mianem tym określimy:
- Szpony i dziób ptaków
- Rogi i kopyta parzystokopytnych
- Kopyta nieparzystokopytnych
- Pazury kotowatych itp.
oraz
Reguły heraldyki określają barwę uzbrojenia zwierząt heraldycznych w zależności od ich barwy i barwy pola (tła)[potrzebny przypis]. Nie są one ściśle przestrzegane, ale występują w większości herbów, gdyż w zgodzie z zasadą alternacji zalecają najbardziej kontrastowe zestawienia, co jest ważne dla herbu jako graficznego znaku identyfikacyjnego. W przypadku uzbrojenia zgodnego z regułami jego barwę często pomija się przy blazonowaniu (opisie) herbu.
Nie należy mylić heraldycznego oręża zwierząt z bronią trzymaną przez nie w danym herbie. Tego typu przedmioty (miecze, topory itp.) nie podlegają tym regułom, choć często z przyczyn praktycznych (kontrast barw herbu) także je stosują.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Elementy tarczy herbowej
- Henry Bedingfeld, Peter Gwynn-Jones, Heraldry, Wingston, 1993 ISBN 1-85422-433-6
- Gert Oswald: Lexikon der Heraldik, Bibliographisches Institut, Leipzig, 1984, ISBN 3-411-02149-7
- Heraldyka