Park Narodowy Andohahela
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1998 |
| Powierzchnia |
760 km² |
Położenie na mapie Madagaskaru  | |
 24°45′30,683″S 46°46′00,775″E/-24,758523 46,766882
| |
| Strona internetowa | |
Park Narodowy Andohahela – park narodowy położony w południowej części Madagaskaru, w regionie Anosy. Zajmuje powierzchnię 760 km². Stanowi część obiektu światowego dziedzictwa UNESCO pod nazwą lasy deszczowe Atsinanana[1].
Park obejmuje ostatnie gęste i wilgotne lasy południowej części Madagaskaru znajdujące się na południe od zwrotnik koziorożca[2]. Teren ten zaczęto chronić już w 1939 roku, ale park narodowy został założony dopiero w 1998 roku. Położony jest na wysokości od 100 do prawie 2000 m n.p.m.[3]
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Park położony jest około 40 km na północny zachód od Tôlanaro w południowej części Madagaskaru[3].
Podział parku
[edytuj | edytuj kod]Narodowy Park podzielony jest na trzy strefy:
- Malio (strefa 1) – ten obszar obejmuje lasy tropikalne. Występuje tutaj bujna roślinność. Rośnie tu między innymi ponad 200 gatunków paproci drzewiastej, dziki wanilia, czy orchidea. Ze zwierząt żyją tu między innymi małpiatki i liczne ptaki. Odwiedzanie tej części możliwe jest tylko w porze suchej.
- Ihazofotsy-Mangatsiaka (strefa 2) – ten obszar porasta suchy, kolczasty las. Żyją tu sifaki, lemury katta, gady i rzadko spotykane gatunki ptaków. Rośnie tutaj też Didiereaceae, endemiczna rodzina roślin.
- Tsimelahy (strefa 3) – obejmuje teren lasu przejściowego. Ma tu swoje schronienie wiele gatunków gadów, małych ssaków. Jest to jedyne miejsce na świecie gdzie naturalnie rośnie gatunek Dypsis decaryi[3].
Flora
[edytuj | edytuj kod]W parku zinwentaryzowano więcej niż tysiąc gatunków roślin. Występuje tutaj 6 z 11 gatunków endemicznej rodziny Didiereaceae. Ponadto występuje tu 207 gatunków i odmian paproci drzewiastej, z których więcej niż 90% rośnie w wilgotnym lesie. W parku rośnie także endemiczny gatunek, Dypsis decaryi.
Ponadto w parku można spotkać gatunek Alluaudia procera, które występuje endemicznie na południu Madagaskaru. Jest to kolczasta roślina o wysokości do 8–12 m, kwitnąca w sierpniu i wrześniu.
Hurma także spotykana w parku rośnie do 20 m. Kwitnie w czerwcu, a owocuje w lipcu.
Inną rośliną występującą w parku jest dracena odwrócona zwana w języku malgaskim Hasina. Dorasta do 6–12 m wysokości[2].
Fauna
[edytuj | edytuj kod]Na terenie parku występuje 12 gatunków małpiatek (między innymi lemur katta, sifaka biała, Eulemur collaris, Hapalemur meridionalis czy Newtonia fanovanae[2], a także lepilemur samotny zwany po angielsku Andohalela Sportive Lemur[4]), 129 gatunków ptaków, 69 gatunków gadów i 49 gatunków płazów (między innymi Phelsuma malamakibo, Paragehyra gabriellae, Calumma capuroni, Pseudoxyrhopus sokosoko, Spinomantis guibei, Spinomantis microtis czy Mantella haraldmeieri)[2].
.jpg)
Klimat
[edytuj | edytuj kod]Klimat może być bardzo różny ze względu na strefę parku. We wschodniej części jest gorąco i wilgotno, natomiast w zachodniej jest słonecznie i skromne opady występują zazwyczaj od grudnia do marca. Temperatura w dzień wynosi od 20 do 27 °C w ciągu całego roku[3].
Rozwój zrównoważony
[edytuj | edytuj kod]Park zarządzany jest tak, aby pogodzić ochronę przyrody z życiem społeczności lokalnych. W ten sposób część opłaty za wstęp na teren parku przeznaczona jest na wsparcie rolniczych i pszczelarskich projektów realizowanych przez ludy Antandroy i Antanosy[3].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Dla turystów wytyczone szlaki turystyczne na terenie parku. Większość z nich znajduje się w strefie Ihazofotsy-Mangatsiaka. Najtrudniejsze szlaki są w strefie Malio i są dostępne tylko w porze suchej. Turyści mogą korzystać z pomocy przewodników[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rainforests of the Atsinanana [w:] World Heritage Site (ang.)
- ↑ a b c d Andohahela. Madagascar National Parks. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Andohahela National Park. Travel Madagascar. [dostęp 2013-12-10]. (ang.).
- ↑ Andohahela Sportive Lemur, s. 82 w: Ch. Schwitzer, R.A. Mittermeier, E.E. Louis Jr. & M.C. Richardson, Family Lepilemuridae (Sportive Lemurs), [w:] R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson, Handbook of the Mammals of the World, t. 3. Primates, Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 66–88, ISBN 978-84-96553-89-7 (ang.).