Partie polityczne Portugalii

Portugalska scena partyjna zdominowana jest - od czasu Rewolucji Goździków w 1974 r. - przez Partię Socjalistyczną i Partię Socjaldemokratyczną. Pomimo tego Partia Ludowa również uczestniczyła w kilku porewolucyjnych rządach, a Portugalska Partia Komunistyczna w koalicji z Zielonymi sprawuje władzę samorządową w paru okręgach.

Poniższa lista prezentuje partie polityczne uznawane przez Portugalski Sąd Konstytucyjny za aktualnie działające.

• Blok Lewicy (Bloco de Esquerda, BE) – utworzony w 1999 roku przez szereg ugrupowań lewicowych. Koncentruje się m.in. na legalizacji aborcji i miękkich narkotyków. Opisuje siebie jako nowoczesną, postępową alternatywę dla Partii Komunistycznej. W ostatnich latach Blok utracił część swoich najbardziej radykalnych wyborców, stając się partią głównego nurtu polityki.
• Portugalska Partia Komunistyczna (Partido Comunista Português, PCP) – główna partia lewicowa, założona w 1921 roku jako portugalska sekcja Kominternu. W czasie reżimu Salazara jedna z głównych sił opozycyjnych. Obecnie najbardziej popularna na wiejskich terenach Alentejo i Ribatejo, jak o silnie uprzemysłowionych okolicach Lizbony i Setúbal. Silnie związana także z ruchem związków zawodowych. Jej historycznym liderem (obecnie już nieżyjącym) był Álvaro Cunhal.
• Komunistyczna Partia Portugalskich Robotników - Reorganizujący Ruch Partii Proletariatu (Partido Comunista dos Trabalhadores Portugueses - Movimento Reorganizativo do Partido do Proletariado, PCTP-MRPP) – maoistyczna i dawniej pro-chińska partia. Odegrała zauważalną rolę podczas rewolucji, zwłaszcza ze względu na ostry język wypowiedzi jej działaczy i spore wpływy pośród niektórych grup studentów. Pomimo tego ugrupowanie to nigdy nie przekroczyło ok. 1% poparcia i nie uzyskało nawet jednego mandatu parlamentarnego. Największa partia nie posiadająca reprezentacji parlamentarnej.
• Partia Ekologiczna "Zieloni" (Partido Ecologista "Os Verdes", PEV) – założona w 1982 roku i tradycyjnie w sojuszu z PCP. Pomimo braku szerszego wpływu na rzeczywistość społeczną, członkowie Zielonych często posiadają ważną wiedzę na temat kwestii związanych z ochroną środowiska naturalnego.
• Robotnicza Partia Socjalistycznej Jedności (Partido Operário de Unidade Socialista, POUS) – ostatnia pozycja w ostatnich wyborach (0.1%) głosów, trockistowskie ugrupowanie, którego działalność niemal zupełnie już zanikła.

• Partia Humanistyczna (Partido Humanista, PH) – partia humanistyczna, członek Międzynarodówki Humanistycznej.
• Ruch dla Chorych (Movimento pelo Doente, MD) – partia stworzona w celu nagłośnienia potrzeb osób chorych i niepełnosprawnych. Jej głównym celem jest polepszenie stanu portugalskiej służby zdrowia.
• Partia Socjalistyczna (Partido Socialista, PS) – ugrupowanie socjaldemokratyczne, założone w 1973 roku, ideologią przypomina niemieckie SPD czy brytyjską Partię Pracy.
• Demokratyczna Partia Atlantyku (Partido Democrático do Atlântico, PDA) – dawniej partia skrajnie prawicowa, która w ciągu ostatnich 30 lat zmieniła swą orientację ideologiczną w kierunku umiarkowanej lewicy. Jej wpływy ograniczone są do Azorów. Stara się bronić wyjątkowego statusu Azorów i Madery. Zazwyczaj uzyskuje tylko ok. 1% głosów, nawet na samych Azorach.

• Partia Ludowa - Centrum Demokratyczno-Socjalne (Centro Democrático Social/Partido Popular, CDS/PP) – tradycyjnie chrześcijańsko-demokratyczna partia, bardzo podobna ideologicznie do niemieckiej CDU. Stworzona również zaraz po rewolucji, bardziej prawicowa od PSD. Opowiada się za opartym na religii konserwatyzmie. W 1976 roku była to jedyna partia, która opowiedziała się przeciwko przyjęciu konstytucji. Obecnie zajmuje pozycje bardziej centroprawicowe, niż było to wcześniej.

• Partia Nowej Demokracji (Nova Democracia, PND) – partia konserwatywna, powstała gdy Manuel Monteiro opuścił PP.
• Partia Narodowego Odrodzenia (Partido Nacional Renovador, PNR) – partia nacjonalistyczna, bardzo podobna do francuskiego Frontu Narodowego, wielu z jej członków sympatyzuje z faszyzmem. Pomimo tego, iż ugrupowania faszystowskie są zabronione przez konstytucję, PNR może działać, jako że jej liderzy odcięli się od tej ideologii, twierdząc iż ich ugrupowanie jest "neonacjonalistyczne".
• Ludowa Partia Monarchistyczna (Partido Popular Monárquico, PPM) – niewielka monarchistyczna partia, posiadająca niewielkie znaczenie polityczne. Pretendent do tronu portugalskiego, Dom Duarte Pio, nie popiera jednak tego ugrupowania.

Lista partii uznanych przez Portugalski Sąd Konstytucyjny za ugrupowanie, które już nie prowadzą działalności.

• Sojusz Robotniczo-Chłopski (Aliança Operário-Camponesa, AOC)
• Komunistyczny Front Wyborczy (Frente Eleitoral Comunista, FEC(ML))
• Socjalistyczny Front Ludowy (Frente Socialista Popular, FSP)
• Międzynarodowa Liga Komunistyczna (Liga Comunista Internacionalista, LCI)
• Ruch Socjalistycznej Lewicy (Movimento de Esquerda Socialista, MES)
• Portugalski Ruch Demokratyczny (Movimento Democrático Português, MDP)
• Portugalska Marksistowsko-Leninowska Organizacja Komunistyczna (Organização Comunista Marxista Leninista Portuguesa, OCMLP)
• Komunistyczna Partia Portugalii (marksistowsko-leninowska) (Partido Comunista Português (Marxista Leninista), PCP(ML))
• PC (R) (Partido Comunista Reconstruído, PC(R))
• Ludowa Partia Jedności (Partido de Unidade Popular, PUP)
• Rewolucyjna Partia Pracowników (Partido Revolucionário dos Trabalhadores, PRT)

• Demokratyczna Partia Odnowy (Partido Renovador Democrático, PRD)
• Partia Narodowej Solidarności (Partido da Solidariedade Nacional, PSN)
• Lewicowa Unia dla Socjaldemokracji (União da Esquerda para a Democracia Socialista, UEDS)

• Portugalska Partia Regionów (Partido Português das Regiões, PPR)

• Narodowi Syndykaliści (Movimento Nacional-Sindicalista, MNS)

• Wyniki wyborów parlamentarnych 2005 roku. legislativas.mj.pt. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-25)].