Poliarchia

Poliarchia (gr. poli – wiele, arche – władza) – pojęcie stworzone w roku 1953 przez politologa i socjologa Roberta Dahla na określenie nowoczesnej demokracji. Demokracja zapewnia obywatelom możliwość realnego uczestnictwa w polityce. Fundamentalną rolę odgrywa w niej rywalizacja polityczna. Demokracja jest stanem idealnym, a więc nieosiągalnym, można do niego jedynie dążyć^[1].

Poliarchia wyznacza instytucjonalne minimum dla funkcjonowania demokracji^[2]:

• Wybieralni przedstawiciele
• Wolne, uczciwe i częste wybory
• Wolność słowa
• Wolność stowarzyszania się
• Wolny dostęp do różnorodnych źródeł informacji
• Inkluzywne obywatelstwo (zobacz: ekskluzja)
• Instytucje polityczne zależne od wyborców

Czynniki stabilizujące:

• Niewykorzystywanie przemocy w celu zdobycia władzy
• Pluralistyczne społeczeństwo
• Ograniczona możliwość występowania różnic kulturowych
• Obywatelska kultura polityczna
• Odpowiednie środowisko międzynarodowe

• B. Nowotarski, W kierunku modelu demokratycznej konsolidacji, „Nauki Społeczne“, 2, 2011, s. 177.