Psalm 42
Psalm 42 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 41.
Psalm 42 wydaje się być ściśle powiązany pod względem literackim z Psalmem 43[1]. Wiele przesłanek wskazuje, iż te dwa psalmy stanowiły niegdyś jeden spójny utwór[2]. Pierwszy werset wskazuje na autorstwo Synów Koracha. Treść utworu skupia się na psalmiście, który doznaje cierpienia i poczucia opuszczenia przez Boga Jahwe. Modląc się wspomina swoje wcześniejsze doświadczenia z Bogiem, doznawane podczas religijnych obrzędów[1]. Ufność, o której mówi psalmista zdaje się wskazywać jedynie na chwilowe opuszczenie przez Boga[2].
Werset 5 może dotyczyć obrzędu, w którym psalmista mógł brać udział[1].
Istnieje hipoteza, że odniesienie się w wersecie 7 do Jordanu i Hermonu oraz w wersecie 8 zwrot huk wodospadów może wskazywać, iż dom Boży oznacza sanktuarium w Dan w Królestwie Północnym (znajduje się ono w pobliżu miejsca gdzie wody Jordanu mają swój początek[2]).
Termin hebrajski nepesz tłumaczony jako dusza odnosi się tutaj do całej osoby żyjącej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
- Farmer W. R. (red.), Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Verbinum, Warszawa 2001.
- Bruce M. Metzger, M. D. Coogan (red.), Słownik Wiedzy Biblijnej, Vocatio, Warszawa 2004.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
| Księga pierwsza | |
|---|---|
| Księga druga | |
| Księga trzecia | |
| Księga czwarta | |
| Księga piąta | |
| Grupy psalmów |
|
| Inne terminy | |
| Psalmy apokryficzne |
