Przejdź do zawartości

Renault Fuego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renault Fuego
Ilustracja
Renault Fuego Turbo
Producent

Renault

Okres produkcji

1980-1992[1]

Miejsce produkcji

Francja Bolougne
Hiszpania Palencia
Argentyna Santa Isabel
Argentyna Buenos Aires
Chile Los Andes
Wenezuela Mariara

Poprzednik

Renault 15/17

Następca

Renault Mégane I coupé

Dane techniczne
Segment

sportowe segmentu C

Typy nadwozia

3-drzwiowe coupé

Silniki

R4: 1,4 l
1,6 l
1,6 l turbo
2,0 l
2,1 l turbodiesel
2,2 l

Skrzynia biegów

5-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

4343 mm

Szerokość

1689 mm

Wysokość

1346 mm

Rozstaw osi

2443 mm

Masa własna

1050 kg

Zbiornik paliwa

56,8 l

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Pokrewne

Renault 18

Konkurencja

Ford Capri
Isuzu Impulse
Toyota Celica
Volkswagen Scirocco

Renault Fuegosamochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Renault w latach 1980-1992[1].

Historia i opis modelu

[edytuj | edytuj kod]

Model nadwozia – futurystyczny klin z zaokrąglonymi krawędziami został zaprezentowany pod koniec 1976 roku, podczas zamkniętego pokazu dla zarządu Renault. Bernard Vernier-Paliez nie krył entuzjazmu – nowa linia była zapowiedzią stylistyki lat 80. Pod względem technologicznym nadwozie aż do słupka B było niemal identyczne jak nadwozie w Renault 18. Poważne różnice dotyczyły tylnej partii karoserii.

Za design nadwozia odpowiadali szef Service Style Automobile Renault (dział designu), Gaston Juchet oraz nowy designer Robert Opron, który do Renault trafił wprost z firmy Citroen, gdzie projektował m.in. model SM i CX. Wbrew panującym w latach 70. trendom na ostre krawędzie i geometryczny design, Opron był zwolennikiem nadwozi o miękkich, płynnych liniach, jakie nadał sylwetce modelu 18. Najbardziej charakterystycznym elementem nowego projektu była gięta szyba tylna, będąca jednocześnie pokrywą bagażnika. Już po oficjalnej prezentacji odzywały się głosy sugerujące, że to nieprzypadkowe podobieństwo nawiązujące do Porsche 924 autorstwa Harma Laagaya. Wystarczy jednak spojrzeć na Citroëna SM – dzieło Oprona z 1970 roku, aby zdobyć kolejne argumenty za pierwszeństwem dla francuskiego designera. Projekt Fuego był bardzo ciekawy i pod wieloma względami wyróżniał się spośród konkurencji. Nie był typowym coupé, ale mimo to jego sylwetka miała zdecydowanie sportowy charakter.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Dane techniczne[2]

[edytuj | edytuj kod]

Silnik

[edytuj | edytuj kod]
  • R4 1,6 l (1565 cm³), 2 zawory na cylinder, SOHC, turbo
  • Układ zasilania: gaźnik
  • Średnica × skok tłoka: 77,00 mm × 84,00 mm
  • Stopień sprężania: 8,0:1
  • Moc maksymalna: 134 KM (98,4 kW) przy 5500 obr./min
  • Maksymalny moment obrotowy: 199 N•m przy 3000 obr./min

Osiągi

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Renault Fuego versions & types. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
  2. 1980 Renault Fuego Turbo Technical specifications. carfolio.com. [dostęp 2013-02-21]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]