Stanisław Nowicki (ur. 1890)

Ten artykuł dotyczy rolnika (ur. 1890). Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Stanisław Nowicki.

Stanisław Nowicki

Data i miejsce urodzenia	25 marca 1890 Telechany
Data śmierci	po 10 czerwca 1933
Zawód, zajęcie	rolnik
Stanowisko	wójt
Pracodawca	gmina Wielkoryta
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Nowicki^[a] (ur. 25 marca 1890 w Telechanach, zm. po 10 czerwca 1933) – polski rolnik, porucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 25 marca 1890 w Telechanach, ówczesnym miasteczku powiatu pińskiego guberni mińskiej, w rodzinie Józefa, dzierżawcy majątku ziemskiego, i (..)ifalii z Dworakowskich^[2]. Ukończył sześć klas szkoły realnej w Wilnie i szkołę rolniczą w Pskowie^[3].

W latach 1914–1918 służył w armii rosyjskiej^[4]. W 1915, po ukończeniu szkoły oficerskiej artylerii w Odessie, został przydzielony do artylerii fortecznej w Brześciu, a po wycofaniu z twierdzy brzeskiej, do 4 pułku artylerii oblężniczej (ros. 4-й осадный артиллерийский полк) na stanowisko dowódcy 24 baterii^[5][6]. Walczył przeciwko Niemcom pod Rygą, został kontuzjowany i przez trzy tygodnie leczył się w szpitalu w Pskowie^[7]. Później został przeniesiony do nowo sformowanego dywizjonu artylerii ciężkiej w Kazaniu na stanowisko dowódcy 16 baterii^[7]. W 1918 opuścił armię rosyjską i wyjechał do Brześcia^[7]. Przyjął posadę administratora majątku Ruda Książęca należącego do spadkobierców księżnej Marii Łyszczyńskiej Trojekurowej^[7].

17 sierpnia 1920 jako ochotnik wstąpił do I dywizjonu 216 pułku artylerii polowej ochotników kresowych i objął dowództwo 1 baterii^[8][9]. 9 października 1920 walczył z Litwinami nad rzeką Waka^[10]. 16 października tego roku wyróżnił się w walce z Litwinami pod Sejmnanami(inne języki)^[11][12]. Dwa dni później stoczył kolejną walkę pod folwarkiem Wieliczkowo^[11]. W styczniu 1921 był bezterminowo urlopowany i skierowany do Bydgoszczy na kursy rolnicze^[13]. 19 kwietnia 1921 na placu Łukiskim w Wilnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari przez marszałka Józefa Piłsudskiego^[14]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1102. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii^[15][16]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 9 pułk artylerii ciężkiej w Siedlcach^[17][18]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Brześć. Miał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”^[19].

Po zwolnieniu z wojska wrócił do Rudy na zajmowane poprzednio stanowisko. W 1926 został zatrudniony w Urzędzie Ziemskim na stanowisku podkomisarza ziemskiego w Kobryniu, a później przyjął od Antoniego Jundziłła posadę administratora majątku Iwacewicze. Od kwietnia 1932 był wójtem gminy Wielkoryta^[20]. Pełnił także funkcję prezesa Rady Nadzorczej Spółdzielni w Mokranach^[4]. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał działkę we wsi Mokrany^[21].

Był żonaty, miał syna Aleksandra (ur. 1 kwietnia 1923)^[22].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5856^[22][23][24]
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej nr 437 – 3 marca 1926^[25][26]
• Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem „Za odwagę” – 11 października 1916^[6]

• Nowicki Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.13-864 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-16].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Henryk Spaltenstein: Zarys historji wojennej 29–go Litewsko–Białoruskiego Pułku Artylerii Polowej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.