Szczur floreski

Szczur floreski
	Rattus hainaldi
	Kitchener, How & Maharadatunkamsi, 1991
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Plemię	Rattini
Rodzaj	szczur
Gatunek	szczur floreski
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Systematyka w Wikispecies

Szczur floreski^[4] (Rattus hainaldi) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w południowo-wschodniej Azji; według IUCN jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania

Szczur floreski występuje endemicznie na wyspie Flores należącej do Indonezji^[5].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1991 roku australijsko-indonezyjski zespół (Australijczycy Darrell J. Kitchener i Richard A. How oraz Indonezyjczyk Maharadatunkamsi) nadając mu nazwę Rattus hainaldi^[2]. Holotyp pochodził z Desa Longko (8°35′00″S 120°33′00″E/-8,583333 120,550000), 8 km na południowy południowy wschód od Ruteng, powyżej Kampong Robo, na wysokości 1300 m n.p.m., na górze Ranakah, na wyspie Flores, na Małych Wyspach Sundajskich, w Indonezji^[6]. Holotyp był dorosłym samcem o numerze katalogowym WAM M32877 (masa 81 g, ciało utrwalone w 10% formalinie, zakonserwowane w 70% w etanolu; czaszka i uzębienie oddzielnie) schwytanym w komercyjną pułapkę zatrzaskową w dniu 8 maja 1990 roku przez dr Chrisa Wattsa^[2].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[5].

Etymologia

Rattus: łac. rattus ��szczur”^[7].
hainaldi: T. Hainald, szef Ilmu Pengetahuan dan Teknologi (IPTEK) Indonezyjskiego Instytutu Nauk (LIPI) w południowej Dżakarcie^[8]^[9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 133 mm, długość ogona 161 mm, długość ucha 21 mm, długość tylnej stopy 29 mm; masa ciała 81 g^[10]. Szczur o małym ciele; ogon bardzo długi w stosunku do długości głowy i tułowia, z dwubarwnym wzorem, w tym białawym spodem. Futro na grzbiecie koloru pomarańczowo-brązowego, nakrapiana ciemnobrązowymi plamkami; strona brzuszna kremowo-biała. Klatka piersiowa w tylnej części nakrapiana blado-szarymi plamkami. Futro jest miękkie, z długimi włosami ochronnymi na bokach i grzbiecie^[10]. Czaszka mała, z małymi otworami przysiecznymi; puszki średniej wielkości; niskie wały skroniowe i zaoczodołowe; krótka kość gnykowa, która jest stosunkowo szeroka w porównaniu z długością czaszki^[10].

Ekologia

Szczur floreski zamieszkuje górskie lasy pierwotne i wtórne na wysokości od 1000 do 2000 m n.p.m.^[3]^[10]. Prowadzi prawdopodobnie nocny tryb życia^[10].

Brak danych na temat nawyków pokarmowych, składu diety, migracji, rozrodu i organizacji społecznej^[10].

Status zagrożenia i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EN (ang. Endangered „zagrożony wyginięciem”)^[3]. Mimo że gatunek ten wydaje się być liczny, to szacowany zasięg jego występowania wynosi 1123 km² (jest ograniczony do górskich regionów na wyspie Flores) i jest poważnie rozdrobniony, przez co stale zmniejsza się jego obszar występowania oraz jakość siedlisk które zamieszkuje^[3]. Prawdopodobnie wpływ na jego populację ma utrata siedlisk górskich i konkurencja z wprowadzonymi gatunkami, takimi jak szczur polinezyjski (R. exulans) i szczur śniady (R. rattus)^[3]^[10].

Przypisy

↑ Rattus hainaldi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Kitchener, How i Maharadatunkamsi 1991 ↓, s. 557.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e E.E. Clayton E.E., Rattus hainaldi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 279. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 476. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rattus hainaldi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-18].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 601, 1904. (ang.).
↑ Kitchener, How i Maharadatunkamsi 1991 ↓, s. 566.
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 174. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 842. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

D.J. Kitchener, R.A. How & Maharadatunkamsi. A new species of Rattus from the mountains of West Flores, Indonesia. „Records of the Western Australian Museum”. 15 (3), s. 555–570, 1991. (ang.).

[itis-1] Rattus hainaldi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[CITEREFKitchenerHowMaharadatunkamsi1991[https://www.biodiversitylibrary.org/page/53886201_557]-2] Kitchener, How i Maharadatunkamsi 1991 ↓, s. 557.

[iucn-3] E.E. Clayton E.E., Rattus hainaldi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-17] (ang.).

[Cichocki&inni-4] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 279. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-5] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 476. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rattus hainaldi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-18].

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 601, 1904. (ang.).

[CITEREFKitchenerHowMaharadatunkamsi1991[https://www.biodiversitylibrary.org/page/53886210_566]-8] Kitchener, How i Maharadatunkamsi 1991 ↓, s. 566.

[Beolens&inni-9] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 174. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[Denys&inni-10] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 842. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[1]