The Postmodernism Generator

The Postmodernism Generator – generator parodii i związana z nim strona internetowa generujące teksty pozorujące filozoficzne artykuły naukowe mające nawiązywać, według zamysłu twórcy, do stylistyki i słownictwa postmodernizmu przy użyciu algorytmu komputerowego^[1].

Andrew Bulhak opracował ten program na Monash University^[2] na podstawie wcześniej sporządzonego modelu matematycznego (1996). Efekty działania programu twórca opisał w pracy zatytułowanej: On the Simulation of Postmodernism and Mental Debility Using Recursive Transition Network (Z symulacji postmodernizmu i niepełnosprawności intelektualnej przy użyciu rekurencyjnych sieci przejść). Omawiając wyniki autor zauważa, że wiele osób było rozbawionych faktem przekonującego podobieństwa tekstów generatora do pism postmodernistycznych. Jako zasłyszane (niepotwierdzone) informacje podaje powstanie anegdot o czytaniu tekstów przez studentów i innych przedstawicieli środowiska akademickiego, którzy dopiero po przeczytaniu kilku paragrafów czy nawet strony zauważali brak sensu. Według twórcy, oprogramowanie pozwala także naśladować wypowiedzi osób chorych psychicznie oraz generować pamflety naśladujące styl pseudonaukowy bądź religijny^[3]. Działanie programu opiera się na wykorzystaniu słownika zawierającego zestaw charakterystycznych wyrażeń oraz prostych zasad syntaktycznych. Zdaniem przeciwników ruchu postmodernistycznego, część słownictwa stosowanego w tej dziedzinie jest pozbawiona treści, a pozorna naukowość prac, w których są wykorzystywane, ma ten fakt jedynie przesłonić^[4]. Kod programu został opublikowany w Internecie^[5].

Richard Dawkins w czasopiśmie Nature, omawiając opublikowany przez Alana Sokala pracę Transgressing the Boundaries: Towards a Transformative Hermeneutics of Quantum Gravity zawierającą zdania składniowo poprawne ale całkowicie pozbawione sensu, wskazuje na możliwość tworzenia kolejnych tekstów przy pomocy generatora stworzonego przez Bulhaka^[6].

Alan Sokal, krytykujący w swej książce nadużywania żargonu w nauce^[4] przyznaje, że generator jest dowcipny, ale zapewnia że generowane przez niego artykuły nie mają szans na uznanie za prace naukowe. Jak dopowiada, wyglądają one jedynie na nieautentyczną imitację pewnego postmodernistycznego stylu, a ponadto nie posiadają one korelacji obejmujących całość tekstu, które są charakterystyczne dla prawdziwych prac naukowych. Podsumowuje – stanowczo – że postmodernistyczne artykuły w czasopiśmie naukowym Social Text nie przypominają tekstów sporządzanych przez generator^[7].

Zobacz też

Sprawa Sokala

Przypisy

↑ Poprzez wykorzystanie recursive transition networks, które są automatami akceptującymi języki bezkontekstowe, a więc równoważne automatom ze stosem, a także gramatykom bezkontekstowym.
↑ Raport techniczny dotyczący prac nad programem: http://citeseer.ist.psu.edu/bulhak96simulation.html.
↑ Andrew Bulhak. On the Simulation of Postmodernism and Mental Debility Using Recursive Transition Networks. „Monash University Computer Science Technical Report”. 264, 1996.
↑ ^a ^b Alan Sokal, Jean Bricmont, Modne bzdury. O nadużyciach nauki popełnianych przez postmodernistycznych intelektualistów, Prószyński i Spółka, 2004. ISBN 83-7337-735-2. Zobacz też: Sprawa Sokala.
↑ The Dada Engine. [dostęp 2016-10-19].
↑ Dawkins Richard. Postmodernism Disrobed. „Nature”. 394 (6689), s. 141–143, 1998. DOI: 10.1038/28089.
↑ ang. ''In his response to Dawkins' review, Sokal agrees that the 'postmodernism generator' is amusing, but asserts that it could not pass off as 'the real thing (i.e. pass the academic postmodernist version of the Turing test)'. Sokal's reference here is to famous 'blind' test proposed by Alan Turing, who suggested that a computer could be described as intelligent if a human being could not distinguish its responses from those of another human. Sokal goes on to say that the program's 'local structure' of a few sentences at a time "is an inauthentic imitation of a certain postmodernist academic style, they don't have the global correlations characteristic of real academic articles (even postmodernist ones). It would be really interesting to know if the program could be improved in this respect." He concludes by stating firmly that articles in Social Text "do NOT resemble the output of the Postmodern Generator" (Alan Sokal http://www.gakushuin.ac.jp/~881791/Alan.html (14.10.98), taken from Sokal's e-mail conversation with Hal Tasaki, Department of Physics, Gakushuin University on 9 July 1998).'' (pisownia oryginalna) za Malcolm Quinn. 'Theor-ese', or The Protocols of the Elders of Cultural Studies. „Cultural Studies, Interdisciplinarity, and Translation”. 20, s. 77-78, 2002. Stefan Herbrechter. Rodopi. [dostęp 2016-08-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne

The Postmodernism Generator. Generacja nowego tekstu wymaga odświeżenia strony.

[1] Poprzez wykorzystanie recursive transition networks, które są automatami akceptującymi języki bezkontekstowe, a więc równoważne automatom ze stosem, a także gramatykom bezkontekstowym.

[2] Raport techniczny dotyczący prac nad programem: http://citeseer.ist.psu.edu/bulhak96simulation.html.

[Bulhak-1996-3] Andrew Bulhak. On the Simulation of Postmodernism and Mental Debility Using Recursive Transition Networks. „Monash University Computer Science Technical Report”. 264, 1996.

[naduzycia-4] Alan Sokal, Jean Bricmont, Modne bzdury. O nadużyciach nauki popełnianych przez postmodernistycznych intelektualistów, Prószyński i Spółka, 2004. ISBN 83-7337-735-2. Zobacz też: Sprawa Sokala.

[5] The Dada Engine. [dostęp 2016-10-19].

[Dawkins-1998-6] Dawkins Richard. Postmodernism Disrobed. „Nature”. 394 (6689), s. 141–143, 1998. DOI: 10.1038/28089.

[7] . ''In his response to Dawkins' review, Sokal agrees that the 'postmodernism generator' is amusing, but asserts that it could not pass off as 'the real thing (i.e. pass the academic postmodernist version of the Turing test)'. Sokal's reference here is to famous 'blind' test proposed by Alan Turing, who suggested that a computer could be described as intelligent if a human being could not distinguish its responses from those of another human. Sokal goes on to say that the program's 'local structure' of a few sentences at a time "is an inauthentic imitation of a certain postmodernist academic style, they don't have the global correlations characteristic of real academic articles (even postmodernist ones). It would be really interesting to know if the program could be improved in this respect." He concludes by stating firmly that articles in Social Text "do NOT resemble the output of the Postmodern Generator" (Alan Sokal http://www.gakushuin.ac.jp/~881791/Alan.html (14.10.98), taken from Sokal's e-mail conversation with Hal Tasaki, Department of Physics, Gakushuin University on 9 July 1998).'' (pisownia oryginalna) za Malcolm Quinn. 'Theor-ese', or The Protocols of the Elders of Cultural Studies. „Cultural Studies, Interdisciplinarity, and Translation”. 20, s. 77-78, 2002. Stefan Herbrechter. Rodopi. [dostęp 2016-08-25]. (ang.).

[1]