Tichon (Szewkunow)

Tichon

Тихон

Gieorgij Szewkunow Георгий Шевкунов
Metropolita symferopolski i krymski
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1958 Moskwa
Metropolita symferopolski i krymski
Okres sprawowania	od 2023
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia symferopolska i krymska
Śluby zakonne	1991
Diakonat	1991
Prezbiterat	1991
Nominacja biskupia	22 października 2015
Chirotonia biskupia	24 października 2015
Multimedia w Wikimedia Commons

Tichon, imię świeckie Gieorgij Aleksandrowicz Szewkunow (ros. Гео́ргий Алекса́ндрович Шевкуно́в; ur. 2 lipca 1958 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.

Jest absolwentem wydziału scenarzystów Wszechzwiązkowego Państwowego Instytutu Kinematografii (1982)^[1]. Natychmiast po ukończeniu studiów wstąpił jako posłusznik do Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego^[1], m.in. pod wpływem rozmów z uważanym za świętego starca duchownym, ks. Nikołajem Gurjanowem^[2]. Od sierpnia 1986 pracował w Wydziale Wydawniczym Patriarchatu Moskiewskiego. W 1991 złożył wieczyste śluby mnisze w monastyrze Dońskim i tamże w tym samym roku przyjmował święcenia na hierodiakona i hieromnicha. Od 1993 był przełożonym placówki filialnej Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego zlokalizowanej w dawnym monasterze Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w Moskwie. W 1995 otrzymał godność igumena, zaś w 1997 – archimandryty. Był już wtedy przełożonym reaktywowanego monasteru Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej. Od 1999 kierował szkołą duchowną przy monasterze, przekształconą następnie w seminarium duchowne. Był również kierownikiem wydawnictwa monasterskiego i redaktorem naczelnym portalu pravoslavie.ru^[1].

Autor filmu poświęconego monasterowi Pskowsko-Pieczerskiemu (2007) oraz filmu Gibiel' impierii. Wizantijskij urok, nagrodzonego przez Rosyjską Akademię Filmową Złotym Orłem w 2009^[1].

5 marca 2010 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego powierzył mu zadania sekretarza odpowiedzialnego Patriarszej Rady ds. Kultury, zaś 16 marca tego samego roku duchowny wszedł w skład Rady ds. Kultury i Sztuki przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej. Po powstaniu w marcu 2011 Wyższej Rady Cerkiewnej został jej członkiem^[1].

W rosyjskich mediach pojawiały się informacje przedstawiające archimandrytę Tichona jako osobistego spowiednika i opiekuna duchowego Władimira Putina^[3][4]. Według doniesień prasy był protektorem (ros. покровитель) protodiakona Andrieja Kurajewa^[5].

Autor zbioru opowiadań pt. „Nieświęci święci”, w których przedstawił osobiste doświadczenia związane z życiem w monasterze Pskowsko-Pieczerskim. Jego praca w Rosji sprzedała się w ponad 1,5 mln egzemplarzy; została także przełożona na język polski^[6].

22 października 2015 otrzymał nominację na biskupa jegorjewskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej miejskiej^[7]. Jego chirotonia biskupia odbyła się dwa dni później w monasterze Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Ambrożego z Optiny w Szamordinie pod przewodnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla^[8].

W 2018 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego mianował go biskupem pskowskim i zwierzchnikiem metropolii pskowskiej^[9], w związku z czym otrzymał godność metropolity^[10]. W tym samym roku został przełożonym Monasteru Pskowsko-Pieczerskiego oraz monasteru Zwiastowania i św. Nikandra w Lubowcu^[1].

W 2023 r. przeniesiony na katedrę symferopolską i krymską^[11].

Tichon został wpisany przez FWK na listę podżegaczy wojny Rosji przeciwko Ukrainie z propozycją nałożenia nań sankcji^[12][13]. 19 października 2022 roku Ukraina objęła Tichona sankcjami za wspieranie działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy^[14].