Wikipedysta:ImreKiss/brudnopis16

Msza wiernych (łac. Missa fidelium) – druga część mszy nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego (pierwszą jest msza katechumenów)

1. Offertorium – rozpoczyna się pozdrowieniem Dominus vobiscum i otwierającym wezwaniem Oremus oraz kolejną częścią proprium - antyfoną offertorium. Ta jest dawnego pochodzenia, odmawiana przez celebransa, albo też śpiewana przez scholę cantorum, przez co towarzyszy czynności ofiarniczej kapłana, podobnie jak introitus procesji kleru, a communio przy Komunii św. Ofiarowanie przejawia jeszcze charakter przebłagalny i zadośćuczynny, jakby usuwając resztki grzechów i uchybień; jest aktem radosnym, jako że takiego dawcę miłuje Bóg (2Kor 9,7). Ta część Mszy stanowi bezpośrednie przygotowanie do ofiary Pana Jezusa, w modlitwach przewija się już myśl o konsekracji. Ofiarowanie jest już swego rodzaju ofiarą, aktem kultu: Kościół przynosi swoje dary chleba i wina, przedstawia je i składa Bogu.

2. Okadzenie

3. Lavabo

4. Prefacja

5. Sanctus

6. Kanon

7. Pater noster

8. Agnus Dei

9. Komunia

10. Rozesłanie – celebrans uroczyście żegna wiernych zwracając się do nich formułą: Ite missa est (Idźcie, Ofiara się dokonała, jest spełniona), na co wierni odpowiadają: Deo gratias (Bogu dzięki). Następnie kapłan odmawia ostatnią modlitwę Placeat Tibi, która jest podsumowaniem całego Kanonu, celu złożonej Ofiary: czyli chwały Bożej i zbawienia dusz. Słowa tej modlity: Trójco Przenajświętsza, przyjmij z upodobaniem hołd służby mojej, i spraw, niech ta Ofiara, którą ja niegodny złożyłem przed obliczem Twego Majestatu, była ci miłą; mnie zaś i wszystkim, za których ją złożyłem, niech przez miłosierdzie Twoje zjedna przebaczenie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen; .

11. Błogosławieństwo - kapłan po raz ostatni całuje ołtarz i wypowiada formułę Niech was błogosławi wszechmogący Bóg, Ojciec i Syn i Duch Święty, wierni odpowiadają Amen. Na słowo Ojciec, kapłan odwraca się do wiernych.

12. Ostatnia Ewangelia – kapłan odczytuje prolog Ewangelii św. Jana (J 1,1-14) jako modlitwę, błogosławieństwo oraz rodzaj egzorcyzmu. Ostatnia Ewangelia jest podsumowanie całej Mszy, przypomina tajemnice liturgii: lux - światło słowa Bożego nad światem; vita (życie) - ofiara życiem dla świata; fuit homo missus a Deo (był człowiek posłany przez Boga) - kapłan posłańcem gotującym ścieżki Panu; et lux in tenebris lucet (a światłość w ciemności świeci) - Ewangelia odśpiewana przeciwko ciemności i zimna północy; et verbum caro factum est (a Słowo ciałem się stało) - analogia konsekracji; et vidimus gloriam eius (i oglądaliśmy Jego chwałę) - w elewacji; plenum gratiae (pełen łaski) - część ofiarna Mszy i Komunia; et veritatis (i prawdy) - Boże słowo prawdziwym światłem w Liturgii słowa; quotquot autem receperunt eum (tym zaś wszystkim, którzy je przyjęli) - analogia przyjętej Eucharystii. Na Verbum caro factum est wszyscy przyklękają.