Uran

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈurãn], AS: [urãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. zob. Uranos

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(2.1) astr. siódma według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego; zob. też Uran w Wikipedii

odmiana:

(1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Uran
dopełniacz	Urana
celownik	Uranowi
biernik	Urana[1]
narzędnik	Uranem
miejscownik	Uranie
wołacz	Uranie

przykłady:

(1.1) Gaja i Uran dali początek wielu pokoleniom bogów.

(1.1) Z nasienia Urana, które spadło na powierzchnię morza, zrodziła się Afrodyta, zwana stąd Uranią.

(1.1) Kronos obciął Uranowi genitalia i wrzucił je do morza.

(1.1) Z Uranem miała Gaja trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, sześciu tytanów i sześć tytanid.

(2.1) Uran ma wiele okruchowych pierścieni i 27 księżyców.

(2.1) Gęsta atmosfera Urana składa się głównie z wodoru, helu i metanu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bóg Uran • okaleczyć / wykastrować Urana • mit o Uranie

(2.1) planeta Uran • księżyce / pierścienie Urana • obieg Urana wokół Słońca • obserwacje astronomiczne Urana • oś obrotu / orbita Urana • położenie / powstanie Urana • badania / lot do / misja do Urana • krążyć wokół Urana • obiegać Urana • odkryć Urana • obserwować / zobaczyć Urana • zderzyć się z Uranem

synonimy:

(1.1) Uranos, Uranus

(2.1) symbol. ⛢, ♅

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(2.1) Układ Słoneczny

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uran mrz, Uranos mos, Urania ż, urania ż, uraninit mrz, uranizm mrz

przym. uranowy

gw. przest. Uranowy^[2][3]

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. Οὐρανός (Uranos)^[4][5]

(2.1) od (1.1)

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka

(2.1) zobacz też: Merkury • Wenus • Ziemia • Mars • Jowisz • Saturn • Uran • Neptun

(2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Astronomia • Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych

zob. też Uran (ujednoznacznienie) w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Uranos

• angielski: (2.1) Uranus
• arabski: (2.1) أورانوس
• białoruski: (1.1) Уран m; (2.1) Уран m
• czeski: (2.1) Uran m
• esperanto: (1.1) Urano; (2.1) Urano
• francuski: (2.1) Uranus m
• hiszpański: (2.1) Urano m
• interlingua: (2.1) Urano
• kaszubski: (2.1) Ùran m
• kataloński: (2.1) Urà
• koreański: (2.1) 천왕성
• kornijski: (2.1) Uranus m
• niemiecki: (2.1) Uranus
• nowogrecki: (2.1) Ουρανός m
• rosyjski: (1.1) Уран m; (2.1) Уран m
• słowacki: (2.1) Urán m
• szwedzki: (2.1) Uranus
• turecki: (2.1) Uranüs
• węgierski: (2.1) Uránusz

źródła:

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) mit. gr. Uranos, Uran

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna

(2.1) astr. Uran

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Astronomia

źródła:

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) chem. uran

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz luksemburski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

wymowa:

IPA: [uˈʀaːn] wymowa austriacka^?/i

​^?/i ​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) chem. uran

odmiana:

(1.1) blm,

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	das Uran
dopełniacz	des Urans
celownik	dem Uran
biernik	das Uran

przykłady:

(1.1) Uran ist ein chemisches Element mit dem Symbol U und der Ordnungszahl 92. → Uran jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu U i liczbie porządkowej 92.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. U

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. uranium

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeksy pierwiastków chemicznych

źródła: