Przejdź do zawartości

klasyczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

klasyczny (język polski)

[edytuj]
sztuka klasyczna (1.1)
wymowa:
IPA[klaˈsɨt͡ʃnɨ], AS[klasyčny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian[1]
(1.2) wyróżniający się harmonią i dobrymi proporcjami[1]
(1.3) tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Klasyczne kolumny doryckie były budowane w starożytnej Grecji.
(1.1) Mój brat Jacek jest studentem drugiego roku filologii klasycznej.
(1.3) Oprócz klasycznych szybkich tramwajów z tunelami powstają w ostatnich czasach szybkie tramwaje nowej generacji.
(1.3) Zweganizowałam klasyczną lazanię mojej babci i uważam, że smakuje lepiej niż oryginał.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klasyka ż, klasyczność ż, klasycystyczność ż, klasyk m, klasyczka ż
czas. klasycyzować ndk.
przym. klasycystyczny
przysł. klasycznie, klasycystycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „klasyczny” w: SJP.pl.