Przejdź do zawartości

sleutel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sleutel (język afrykanerski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) klucz[1]
(1.2) muz. klucz (muzyczny)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Alet Kruger, Afrikaans-English, English-Afrikaans Dictionary, Geddes & Grosset, Glasgow 2016 (2014), ISBN 978-1-84205-800-8, s. 143.

sleutel (język niderlandzki)

[edytuj]
een sleutel (1.1)
de g-sleutel (solsleutel) (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈsløtəl] ​?/i
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) klucz
(1.2) muz. klucz muzyczny
odmiana:
lp sleutel; lm sleutels; zdrobn. lp sleuteltje; lm sleuteltjes
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sleutelhanger → brelok do kluczy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.niderl. slotel, końcowo z pragerm. *slutilaz[1]
por. st.fryz. sletel, st.saks. slutil, swn. sluzzil (skąd niem. Schlüssel)
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Niderlandzki - Podstawowe rzeczowniki
źródła:
  1. ↑ sleutel w: Etymologiebank.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=sleutel&oldid=8417383”