rux-sat

a. — ijozat, izn; ijozat (rozilik) qogʻozi

1 Biror ishni bajarish, qilish, amalga oshirish uchun shu ishga taalluqli yoki javobgar kishi, organ, tashkilot va shu kabilar tomonidan berilgan ijozat, rozilik javobi. ◆ Ruxsat bermoq. Ruxsat olmoq. ◆ Janoblar! Menga ruxsat beringlar, borib otamga qarashim kerak. Hamroh boʻlganingiz uchun tashakkur! Mirmuhsin, „Memor“ . ◆ -Bunaqa jiddiy narsalarni yozish uchun bosh redaktorning ruxsati kerak, — deb bahona qildim. S. Ahmad, „Say-lanma“ . ◆ Aʼzam Zohidovichdan ruxsat soʻrab, doʻstimning ishxonasiga yoʻl oldim. O. Moʻminov, „Xiyobondagi uch uchrashuv“ .

2 kesim vazifasida. Javob, ijozat („siz boʻshsiz“, „ketishingiz mumkin“ maʼnosida). ◆ Sizga ruxsat!sht Menga ruxsatmi, bek? Azizbek yoʻl ustidan hojiga qaradi: — Ruxsat, ertaga choyni oʻrdaga kelib iching! A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

ijozat

taqiq

РУХСАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

ruxsat

• Ozarbayjoncha: rüsxət
• Fransuzcha: licence
• Galisiycha: licenza
• Gruzincha: ლიცენზიის (lits’enziis)
• Xorvatcha: licenca
• Turkcha: ruhsat