Najciekawsze materiały do: Sniper Elite V2

@gothic1210 - a ja z kumplem grałem co-opa bo na Steam rozdawali swego czasu gre za darmo i grało się mega zajebiście. Kampania nabrała nowego znaczenia i wspólne działanie dało mnóstwo frajdy. Mam cały czas SE więc może kiedyś jeszcze pogram :)

Czy ktoś miał problem z absurdalnym echem ? Biegnąc po ulicy słychać jakbym biegał po pustej łazience.

Zdecydowanie słabsza,przynajmniej wg.mnie w stosunku do swojej kolejnej znakomitej odsłony i nie ukrywam że trochę ją męczyłem...

Po świetnej jedynce myślałem, że tutaj będzie mniej więcej na tym poziomie. Oczywiście strzelanie sprawia moim zdaniem tutaj większą przyjemność dzięki lepszym efektom i grafice, bo balistyka jest dalej na super poziomie, ale niestety wszystko psuje sztuczna inteligencja.
O ile w jedynce świetnie się skradało i zdejmowało z ukrycia, tak tutaj ukrywać na wyższym poziomie się nie da. Na poziomie trudności Sniper Elite (najwyższy) przeciwnicy podobnie jak w jedynce mają aimbota i strzelają z 200 metrów z "pepeszy" z 99% skutecznością nawet jeśli leżymy i wystaje nam 1% ciała. Fajnie jest zrobiony system, w którym dźwięki zagłuszają strzał, ale często są olbrzymie wybuchy, a zagłuszania nie ma, bo twórcy tego nie przewidzieli. Pojedynki snajperskie, które powinny być kwintesencją rozgrywki sprowadzają się do tego, że wychylamy się, żeby przeciwnik oddał w nas strzał (oczywiście celny), bo on nas zawsze widzi i dzięki temu go lokalizujemy. Potem czekamy aż zregeneruje się życie i wychylamy, żeby oddać celny strzał. Jeśli pudło to znowu trzeba czekać na regenerację i powtórzyć to samo.
Ocena 6,5 tylko dlatego, że jest to gra jedyna w swoim rodzaju i strzelanie HSów z 300 metrów przy uwzględnianiu wiatru i opadania pocisku daje olbrzymią satysfakcję.

Mógłby mi ktoś powiedzieć jak się nazywa tryb gry gdzie mapa jest podzielona linią zasieków? W googlach odpowiedzi nie mogę znaleźć.

@Zalewany - to nie jest tryb gry tylko opcja którą można włączyć np. w zwykłym TDMie gdzie dwie drużyny stają na przeciwko siebie. Mapa przedzielona jest zasiekami żeby nie było zachodzenia od tyło a typowa gra snajperska. Musisz poprostu szukać na którym serwerze jest ta opcja aktywna. Nie pamiętam dokładnie jak się nazywa bo rok już nie grałem ale chyba zainstaluje ponownie.

Szkoda że twórcy marnowali czas na robienie jakiś nazi-zombi-głupot zamiast zrobić SE4. Przydałaby się kolejna część. Następca (czyli 3) trochę mnie rozczarowała, głównie tym że była strasznie mega mocno zbugowana. W życiu tyle upierdliwych bugów w jednej grze nie widziałem co w trzeciej części. No ale wracając do V2 - dla mnie gra znakomita. Uwielbiam skradanie się i zabawę w snajpera. Ogromna przyjemność ze strzelania, pięknej grafiki i oglądania jak nabój przebija kości i narządy :) Jak do tej pory dla mnie najlepsza część. Oby postała część czwarta i wróciła do Europy (może Stalingrad tym razem lub kilka różnych frontów). Chyba zainstaluję ponownie żeby pograć w świetny multiplayer :)

Dobra gra snajperska

Najlepsza z całej serii. Dla cierpliwego gracza. Fantastyczny klimat IIWŚ i zabijania z ukrycia.

Dopiero teraz zabrałem się do tego tytułu i po jakiś paru h skończyłem na "strzelcu wyborowym" (średni poziom trudności) kampanię bez większych emocji. Generalnie chyba nie przepadam za skradankami i ich tempem. Tu i tak mało z tego skradania było ponieważ, że jak ktoś wcześniej pisał, snajperzy i tak Cię prawie zawsze widzą i żeby ich namierzyć, trzeba pozwolić się trafić. Kampanię znacznie wydłużyło mi wyszukiwanie znajdziek, ale gra raczej do długich nie należy, jednak dla mnie to raczej dobrze, bo i tak trochę się nudziłem. Tym tytułem serię Sniper Elite poznałem i na tym chyba zakończę, bo 3rd część wydaje mi się bardzo podobna, tyle że dzieje się w Afryce chyba, a strzelanie do nazizombie to już na pewno nudziarstwo...

Późno się zabrałem za tą produkcję, co żałuję, bo gra jest bardzo dobra i ma całkiem ciekawy model strzelania, fabuła nie jest zła, satysfakcjonujący czas gry(choć mógłby być troszkę dłuższy)
Tylko te debilni przeciwnicy za często irytują.

Lata mijają, bugi jak były tak są. Pierwszy już w samouczku, potem jest jeszcze gorzej -> strzelanie przez ścianę, broń przenikająca przez obiekty, zbugowani wrogowie itp...
Jedyny fun to tak naprawdę kamera pocisku i zgarnianie tych wszystkich headshotów + zabawa z balistyką, która na najwyższym poziomie ustawień jest naprawdę dobrze oddana.
Niestety nic więcej niż 5,5 przy takim poziomie błędów wystawić nie można.

Lipa. Berlin najlepszy

Zacząłem zaraz po ukończeniu częsci pierwszej i V2 jest jeszcze lepsza pod każdym względem! Polecam!

+
2 wojna swiatowa
zniszczony Berlin
strzelanie do niemcow i ruskich
dialogi zrozpaczonych niemcow, czujacych ze wojna sie konczy i zaraz przegraja (warto bylo chwile poczekac z strzalem by ich posluchac... czuc bylo w tych rozmowach lęk strach i niepokoj, dialogi dotyczyly oceny efektywnosci ataku na rosje - "po co nam to bylo", albo o punktach ewakuacyjnych z miasta)
dobrze rozlokowane sejw punkty
realne odwzorowanie Berlina (bylem i troche pamietam a reszte porownywalem z google maps)

-
zbieranie punkty za celnosc strzalow czy styl z ktorymi nic sie nie robilo
zbieranie sztabek zlota za ktore nie mozna bylo niczego kupic
udalo mi sie trafic zaledwie 2 butelki , ktorych zestrzelenie tez nic nie dawalo
glupota niemcow.. wychodzil rozgladac sie dokladnie w to miejsce gdzie przed chwila zginal ich kompan

gra z pieknymi widokami ale nie wnoszaca zbyt wiele... fajny bylby nasz Polski sniper ghost warrior w tych klimatach a nie w dzungli

Sniper Elite V2 to gra pełna bólu, ale za to satysfakcjonującego bólu. Jest to zatem tytuł, który można kochać i nienawidzić jednocześnie. Postaram się wytłumaczyć dlaczego...

Plusy... Ogromne wrażenie robią otoczenia. Panoramy miast i zrujnowanych kamienic wyglądają przepięknie, zdemolowane wnętrza budynków mają swój urok, wraki pojazdów nadają autentyczności, a porozrzucane tu i ówdzie cegły świadczą tylko o dbałości twórców o detale. Na pochwałę zasługuje także estetyczna i szczegółowa oprawa graficzna.

O klimacie powiem krótko - rewelacja. Czuć ducha oryginału. Gameplay jest podejrzanie uzależniający. To najpewniej zasługa niesamowicie satysfakcjonującego strzelania, które chyba nigdy mi się nie znudzi. Dość fajnie zachowuje się fizyka oraz wszelkie zjawiska jej towarzyszące. Efekty bullet-time, x-ray i kill-cam to już znak rozpoznawczy serii. Wyzwaniem jest zawsze realny wpływ grawitacji i wiatru na tor lotu pocisku. Przez całą grę musiałem więc polegać na intuicji. Czas przejścia gry może być bardzo różnorodny i w głównej mierze zależy od poziomu trudności oraz stylu gry. Osobiście grałem na najwyższym szczeblu (Snajper), co już samo w sobie stanowiło niezły sprawdzian. Tradycyjnie obrałem raczej spokojny, zaplanowany przebieg służby. I tak na dobrą sprawę to właśnie największe wczucie się miałem podczas niespiesznej obserwacji terenu i skrupulatnego planowania.

Jak na snajpera, mamy tu całkiem pokaźny arsenał, zwłaszcza środków wybuchowych. Sporo frajdy przynosi zastawianie pułapek na nieświadomych Niemców bądź uciekanie się do zmyślnych zasadzek. Cieszy również wybór uzbrojenia przed misją. Dobrze prezentuje się zarys historyczny. Fabuła jest w porządku, trzyma się kupy i zachęca do brnięcia dalej. Wrodzy żołnierze wypadają jak najbardziej ok. Stroje i oręż przygotowane rzetelnie, twarze nie rażą, a i rodzimy ich język nie brzmi najgorzej. Wstawki filmowe zrealizowano poprawnie, zaś scenki zabójstw to już klasa sama dla siebie. Bardzo podobały mi się misje. Zadania są ciekawe i różnorodne. Zręcznie udało się zrealizować fragmenty z eliminowaniem przeciwników w takt wybrzmiewającego dzwonu czy zrzutu bomby. Tutaj ujawnia się porządna, klimatyczna warstwa audio. Odgłosy wystrzałów robią naprawdę dobre wrażenie. Oprócz ciekawego wizualnie głównego menu, gra wita nas niezłą reprodukcją motywu muzycznego znanego z poprzedniej odsłony.

Neutralne... Postacie występujące w grze są dla mnie nijakie. Kwestie mówione w ogólnym rozrachunku wypadają średnio. Nierówny poziom trudności. Ogólnie gra jest łatwa, ale niektóre etapy, jak przeprawa przez aleję snajperów, to prawdziwy hardkor. Lubię wyzwania, ale czy tuzin strzelców wyborowych na jednego śmiałka to nie przesada?

Minusy... Sterowanie pozostawia wiele do życzenia. Zacznijmy od tego, że system osłon jest, delikatnie mówiąc, upośledzony. Chowanie się za elementami otoczenia występuje wszędzie tam, gdzie w ogóle tego nie potrzeba, zaś w miejscach gdzie byłoby to naprawdę użyteczne, możliwości wejścia w interakcję nie przewidziano. Podobnie z murkami - niektórych, nawet niskich, nie da się przeskoczyć, co rodzi dziwne sytuacje. Słowem, działa to słabo i nieintuicyjnie. Szczerze, to więcej z tego kłopotu niż pożytku. Idąc dalej, rzut granatem to jakaś porażka. Odłamkowy rzadko trafia choćby w pobliże wyznaczonego miejsca, o ile w ogóle po drodze nie zaczepi się o jakiś wystający element otoczenia. Wiele było autodestrukcji z mojej strony przez ten źle wykonany aspekt. Prawdziwa zmora. Samo poruszanie się również nie odbywa się bez problemów. Nawiasem mówiąc, to chyba właśnie utrudnione manewrowanie na polu walki było jedną z najczęstszych przyczyn zgonu. Doskwiera również niemożność zastosowania jakiejkolwiek walki wręcz, która pozwoliłaby załatwić strażnika po cichu, bez pociągania za spust w przypadku, gdy ten odwróci się do nas przodem.

Brakowało mi interakcji z otoczeniem. Zwłaszcza, że starannie wykonane wnętrza zachęcają do eksploracji. Obiekty mogłyby skrywać jakie fanty, a drzwi dać się otwierać, ukazując dodatkowe przejścia. Moim zdaniem niewykorzystany potencjał. We znaki dawała się zbytnia liniowość, niedostateczna swoboda i mało alternatywnych dróg. Żal mi też trochę tego, że skradanie na dłuższą metę się nie sprawdza, bo gra jest tak skonstruowana, że w pewnym momencie i tak będziemy zmuszeni otworzyć ogień.

Małe zastrzeżenia mam do pozycjonowania dźwięku, gdyż nagrane kwestie mówione wrogich żołnierzy zostały źle zaimplementowane, przez co ma się wrażenie, że oddalony trep stoi tuż obok i niemal gada ci do ucha. Wprowadza to pewien dysonans i zdezorientowanie. Sytuacji nie poprawiają wszechobecne przenikanie przez ściany, wtapianie się w podłoże i inne glitche. Nadmienię tylko, że już w misji treningowej spotkał mnie śmiertelny bug, zmuszający do rozegrania całego rozdziału od nowa. Realizm psuje fakt, iż czasem nawet kilka strzałów w łeb nie pomaga unicestwić nieprzyjaciela. Są też inne detale, które zaburzają wiarygodność, jak chociażby to, że gracz otrzymuje obrażenia nawet przez gruby mur.

Napisać o sztucznej inteligencji, że jest dziwna, to nic nie napisać. Wrogowie w niewytłumaczalny dla mnie sposób dostrzegają gracza. AI jest wszechwiedząca, odwraca się nagle i od razu nas namierza oraz trafia z bardzo daleka. Często żołdacy znają naszą pozycję, mimo że nie ma ku temu przesłanek. Tak było choćby w sytuacji, gdy nowi członkowie załogi ckm-u spamują się, przybiegają do stanowiska i momentalnie, bez rozeznania doskonale wiedzą gdzie jesteśmy ukryci i zaczynają obsypywać nas gradem kul. Podobnie sprawa ma się z tymi przeklętymi snajperami, co w sekundę orientują się w naszym położeniu. A co powiecie na czołg strzelający do bohatera tyłem, bez uprzedniego skierowania lufy w jego stronę? Absurdalne zachowania dotyczą też zwykłych jednostek patrolujących teren. Wróg nabył dziwne tiki, bo zacznie obracać się w miejscu albo w ostatniej chwili kucnie, zawróci się tudzież schyli. Zupełnie jakby na milisekundę przed naszym celnym strzałem unikał przeznaczenia. Niezbadane są wyroki deweloperów.

Zrozumieć nie mogę idiotycznie zaprogramowanych schematów. Dowód? Musisz podejść i tym samym wystawić się (czyli prawdopodobnie zginąć, a co za tym idzie powtarzać etap po raz n-ty) na ostrzał snajperów, aby aktywował się skrypt odpowiadający za pojawienie się ów strażników, inaczej próżno ich wypatrywać. Innym przykładem niech będzie podniesienie alarmu, po którym w oknach nagle pojawiają się superstrzelcy, których przed zadymą tam nie było, a skwer opanowują dodatkowe siły wroga, które inaczej nie pojawiłyby się. A jak już wspominałem, załatwić tego po cichu praktycznie się nie da, bo zawsze coś nieprzewidzianego stanie nam na drodze. Podobnych sytuacji było więcej.

Nie mogę wybaczyć autorom skopanego systemu sejwowania. Punkty zapisu nie dość, że ustanowiono w nieodpowiednich miejscach, to niejednokrotnie po załadowaniu poziomu dostajemy kulkę na dzień dobry. Jak można tak bezczelnie wrzucić gracza w środek akcji, gdy ten ma ambicje załatwić coś po cichu? Co więcej, raz nawet po dotarciu do celu i potwierdzonej informacji o zapisie, stan gry się nie zachował. Same checkpointy są źle zrobione, bowiem często dochodzi do sytuacji, w której po oczyszczeniu okolicy idziemy spokojnie, by po kilku chwilach zdjął nas przyczajony gdzieś strzelec wyborowy. A przejście przez aleję snajperów to nie lada wyzwanie. Nie rozumiem tylko po co w kółko przemierzać przetarte już szlaki. Nie zrozumcie mnie źle, lubię wyzwania, jednak nie widzę sensu wielokrotnego powtarzania łatwych odcinków. Rozwiązaniem byłby prosty ręczny save. Przydałby się jak cholera.

Nie muszę chyba tłumaczyć jak te wszystkie niedogodności potrafią wkurzyć (zwłaszcza gracza z syndromem perfekcjonisty - tak, wiem... walczę z tym). Mankamentem wynikającym z powyższych schematów i błędów jest dla mnie fakt, że brakuje grze trochę spontaniczności. Mam na myśli taki układ, w którym zamiast uczyć się zapamiętywać pozycje antagonistów i zdejmować ich za pierwszym razem, można by wprowadzić trochę losowości na rzecz wyrobienia w sobie umiejętności przetrwania. Mam jednak świadomość, że to tylko wyreżyserowana kampania solo. Na pocieszenie został jeszcze tryb wyzwania, który traktuję raczej jako niezobowiązujący zabijacz czasu. Ot taki miły dodatek.

Podsumowanie... Co by więcej nie mówić, mimo wad i tak darzę drugiego Snajpera sympatią. Moja ocena – 6.5/10