Заяц (сузор’е)
Выгляд
Заяц | |
Лацінская назва | Lepus |
---|---|
· у родным склоне | Leporis |
· скарот | Lep |
Простае ўзьняцьцё | 6г |
Схіленьне | −20° |
Квадрант | NQ2 |
Плошча | 290 кв. гр. (51-е) |
Зорак паводле Баера/Флэмстыда | 20 |
Зорак з плянэтамі | 3 |
Зорак ярчэй за 3.00m | 2 |
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) | 3 |
Найярчэйшая зорка | α Lep (Арнэб) (2,58m) |
Найбліжэйшая зорка | Глізэ 229 (18,83 сьв. г., 5,77 пк) |
Аб’екты Мэсье | 1 |
Памежныя сузор’і | |
Назіраецца ў шыротах паміж +63° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу студзеня. |
За́яц (па-лацінску: Lepus, Lep) — сузор’е ў на поўдзень ад нябеснага экватара. Хоць Заяц і ня мае ніякіх асацыяцыяў з асобамі і істотамі старажытнагрэцкіх мітаў, але ён трапіў у сьпіс 48 сузор’яў Пталемэя, грэцкага астранома II ст., і застаецца адным з 88 сучасных сузор’яў. Заяц знаходзіцца акурат пад Арыёнам і часам у графічным выяўленьні Арыён палюе на Зайца, або яму ў гэтым дапамагаюць ягоныя ганчакі: Вялікі і Псы.[1]
Гісторыя і міталёгія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Найчасьцей на мапах і ў атлясах Зайца ўвасаблялі як ахвяру, на якую паляваў Арыён, а ягоныя псы (Вялікі і Малы) гоняць яго. Часам сузор’е зьвязваюць з істотамі месяцовай міталёгіі, як то зь Месяцовым зайцам.[2]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Shermend Sky & Telescope. — Southern Hemisphere Highlights, Сакавік 2008.
- ^ Ridpath & Tirion 2001. С. 170—171.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Заяц (сузор’е) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
|