Didio Xuliano

Didio Xuliano

Nome orixinal	(la) Didius Julianus
Biografía
Nacemento	30 de xaneiro de 133 Mediolanum (Italia)
Morte	1 de xuño de 193 (60 anos) Roma (Italia)
Causa da morte	homicidio, decapitación
Emperador romano
28 de marzo de 193 – 1 de xuño de 193 ← Pertinax – Septimio Severo →
Senador romano
Cónsul romano
Datos persoais
Residencia	Milán
Actividade
Ocupación	político, militar
Período de tempo	Alto Imperio Romano, Exipto grecorromano, Era do Exipto romano e principado
Outro
Título	Augusto (título)
Cónxuxe	Mânlia Escantila
Fillos	Didia Clara
Pais	Quintus Petronius Didius Severus   e Aemilia Clara
Parentes	Sextus Cornelius Repentinus, xenro
Descrito pola fonte	Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru (en) The Nuttall Encyclopædia >>>:Didius, Julianus

Marcus Severus Didius Iulianus (137-193) foi un emperador romano, nado en Mediolanum (Milán) probabelmente o 29 de xaneiro do ano 137.

Pertencía a unha familia senatorial e a súa nai era orixinaria de Hadrumentum (África), en relacións coa familia Antonina, polo que gozou dos favores de Domitila, a nai do emperador Marco Aurelio.

Foi decemviro, cuestor, edil, pretor e legado de Acaia e de África. Na Xermania estivo ao mando da XXI lexión. En Bélxica detivo a invasión dos xermanos, polo que foi nomeado cónsul. Venceu aos chattis e dirixiu un repartimento de alimentos en Italia.

Durante o reinado de Cómodo, foi desterrado a Mediolanum, acusado de participar nunha conspiración contra do emperador, pero foi absolto e volveu gañar o favor imperial. Mais adiante foi gobernador de Bitinia, cónsul e procónsul de África e entre os anos 189-190 e 192-193 tivo o proconsulado de Asia. No ano 193, Didio Xuliano retirouse á vida privada.

Despois do éxito da conspiración contra de Pertinax, Didio Xuliano acercouse aos pretorianos para lles prometer cartos a cambio da subida ao poder. Flavio Sulpiciano, prefecto da cidade de Roma tamén entrou na poxa, polo que o imperio se estaba a vender ao mellor ofertante.

Didio Xuliano gañou ao ofrecer 25.000 sestercios para cada pretoriano. Foi confirmado polo Senado como emperador, pero odiado polo pobo que o consideraba culpábel de participar no asasinato de Pertinax, e non lle ofreceu ningunha honra fúnebre por medo ás reaccións de Roma. E pronto houbo sublevacións en Roma e outras cidades, polo que as lexións de Pannonia (actual Hungría) nomearon a Septimio Severo como emperador. O Senado declarou a Septimio Severo como inimigo público, pero este se encontraba preto de Italia, e puxo o seu exército cara a Roma, onde se presentaba como o vingador de Pertinax. Pronto tomou Rávena e a frota alí fondeada. Didio Xuliano enviou embaixadores para chegar a un acordo, e mesmo conseguiu que o Senado nomeara a Septimio Severo como emperador a carón del, pero este non aceptou.

A autoridade de Didio Xuliano ía rapidamente deteriorándose. Os pretorianos ao mando de Tulio Crispino foron derrotados, armou os gladiadores de Capua, e intentouno con magos para paralizar as armas do inimigo, pero só conseguiu que o Senado o condenase a morte e nomease como único emperador a Septimio Severo.

A sentenza cumpriuse o 1 de xuño nos recintos imperiais, onde foi decapitado.