Nationale Democratische Partij (Suriname)
| Nationale Democratische Partij | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Personen | ||||
| Partijvoorzitter | Jennifer Simons | |||
| Partijleider | Desi Bouterse | |||
| Zetels | ||||
| Zetels in De Nationale Assemblée | ||||
| Geschiedenis | ||||
| Opgericht | 1987 | |||
| Algemene gegevens | ||||
| Actief in | Suriname | |||
| Hoofdkantoor | Ocer | |||
| Richting | Links | |||
| Website | ndpsuriname | |||
| ||||
De Nationale Democratische Partij (NDP) is een politieke partij in Suriname. De NDP is opgericht op 4 juli 1987 te Paramaribo door toenmalig dictator van Suriname, Desi Bouterse.
Verkiezingsuitslagen
[bewerken | brontekst bewerken]| Verkiezingsjaar | Partijvoorzitter | Kandidatenlijst | Aantal stemmen | % van de stemmers | Aantal behaalde zetels | Kabinetsdeelname |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1987 | Desi Bouterse | Kandidatenlijst | 16.000 | 3 / 51 | – | |
| 1991 | Kandidatenlijst | 34.429 | 12 / 51 | – | ||
| 1996 | Kandidatenlijst | 45.380 | 26,21 | 16 / 51 | Wijdenbosch II | |
| 2000 | Kandidatenlijst | 27.657 | 15,08 | 7 / 51 | – | |
| 2005 | Kandidatenlijst | 48.879 | 23,16 | 15 / 51 | – | |
| 2010 | Kandidatenlijst | 95.482 | 40,20 | 18 / 51 | Bouterse I | |
| 2015 | Kandidatenlijst | 117.308 | 45,45 | 26 / 51 | Bouterse II | |
| 2020 | Kandidatenlijst | 65.660 | 16 / 51 | – |
Fractieleiders
[bewerken | brontekst bewerken]Hieronder volgt een overzicht van de fractieleiders van de NDP:[1]
- 1987-1992: Frank Playfair
- 1992-1996: Jules Wijdenbosch[2]
- 2000-2000: Desi Bouterse
- 2000-2006: Jennifer Simons
- 2006-2010: Kenneth Moenne
- 2010-2015: Ricardo Panka
- 2015-2019: André Misiekaba
- 2019-2020: Amzad Abdoel
- 2020-2021: Rabindre Parmessar
Oprichting
[bewerken | brontekst bewerken]De NDP werd op 4 juli 1987 opgericht door legerleider Desi Bouterse, na afloop van de militaire dictatuur in Suriname. Na de verkiezingen van 1987 en 1991 kwam de NDP in de oppositiebanken terecht.
Kabinetten
[bewerken | brontekst bewerken]Wijdenbosch (1996-2000)
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie kabinet-Wijdenbosch II voor het hoofdartikel over dit onderwerp.De NDP ging de verkiezingen van 1996 in zonder een blok met andere partijen te vormen. Na de verkiezingen vormde de NDP samen met de BVD en de KTPI een regering en leverde Jules Wijdenbosch als president.
De CLAD wilde in 1999 onder meer een diepgaand onderzoek naar het ministerie van Handel en Industrie, vanwege nalatige en onoverzichtelijke boekhoudpraktijken, waarbij de bewegingsruimte voor minister Robby Dragman en directeur Oesman Wangsabesari werden ingeperkt.[3] Er was veel onvrede onder de bevolking en de nieuwe crisis aarde in 1999 uit in grootschalige protesten, waardoor Wijdenbosch gedwongen werd vervroegd af te treden.[4]
Na de verkiezingen van 2000 (met als leider Rashied Doekhi) en van 2005 (met als leider Rabin Parmessar) nam de NDP plaats in de oppositie.
Bouterse (2010-2020)
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens de verkiezingen van 2010 won de NDP als onderdeel van de Megacombinatie en tijdens de verkiezingen van 2015 verkreeg de NDP 26 van de 51 zetels in DNA. Voor Desi Bouterse betekende dit het presidentschap van bij elkaar tien jaar.
De regeerperiode werd gekenmerkt door grootschalige fraudes, zoals bij de Centrale Bank van Suriname, waarvoor later gevangenisstraffen werden uitgesproken van 12 jaar voor minister en ex-governor Gillmore Hoefdraad en 8 jaar voor governor Robert-Gray van Trikt.[5][6] De creditrating van Suriname verkreeg de junk-status van de kredietbeoordelaars, de laatste trede voor het faillissement van een land.[7][8] Badrissein Sital, ooit lid van de Groep van Zestien, zei in 2014: "De regering die er nu zit, is de duurste regering die Suriname ooit heeft gehad, met tegelijk de allerlaagste productiviteit."[9] Een financier van de NDP, Charles Pahlad, zei in verband met Bouterse: "Ali Baba heeft nooit gestolen, hij liet de rovers stelen."[10] Tijdens het tweede kabinet-Bouterse was er veel onvrede over de armoede en de economische crises. Het was een voedingbodem voor protestdemonstraties van Wij Zijn Moe(dig) en STREI!
De regeringspartijen probeerden Bouterse buiten de gevangenis te houden, door te stemmen over verruiming van de Amnestiewet. De Krijgsraad (2016) en het Constitutionele Hof (2021) oordeelden echter dat de aanpassing niet rechtsgeldig was en in strijd met internationaal recht.[11][12] Na zijn ambtsperiode, op 20 december 2023, werd Bouterse in hoger beroep veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf als hoofdverdachte van de 15 moorden in 1982 (Decembermoorden).[13]
Tijdens de verkiezingen van 2020, met Ashwin Adhin als leider, verkreeg de NDP zestien zetels, een verlies van tien.[14]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
- ↑ NDP, Fractieleiders van de NDP
- ↑ Amigoe, NDP valt uiteen: Playfair gaat eigen fractie vormen, 10 januari 1992
- ↑ Dagblad De West, Keerpunt: Lijst MC is belediging electoraat, 10 mei 2010
- ↑ Ivo Evers & Pieter van Maele, 'Bouterse aan de macht', hoofdstuk 3: 'Een economische jojo', ISBN 9789023472933, 2012
- ↑ Starnieuws, Van Trikt krijgt 8 jaar gevangenisstraf en boete, 31 januari 2022
- ↑ Starnieuws, Vonnis 12 jaar tegen Hoefdraad bevestigd, 11 februari 2022
- ↑ Starnieuws, Suriname officieel 'wanbetaler' voor US$ 125 miljoen lening, 13 juli 2020
- ↑ Starnieuws, Ook default van Standard & Poor's, 14 juli 2020
- ↑ Parbode, Badresein Sital, Pieter van Maele, 1 oktober 2014
- ↑ Parbode, Charles Pahlad: ‘Bouterse nam slaaptabletten bij me’, 6 juli 2018
- ↑ IsGeschiedenis, De geschiedenis van de Decembermoorden in Suriname
- ↑ De Ware Tijd, Geen amnestie voor Decembermoorden, 22 juli 2021. Gearchiveerd op 24 juli 2021.
- ↑ Starnieuws, Doek valt voor Bouterse, 20 jaar celstraf, 20 december 2023
- ↑ Dagblad Suriname, CHS Proces Verbalen 2015 en 2020, 17 juni 2020