Przejdź do zawartości

Bukaczowce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bukaczowce
Букачівці
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

rohatyński

Prawa miejskie

1489

Powierzchnia

21,64 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


1251[1]

Nr kierunkowy

+380 03435

Kod pocztowy

77065

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bukaczowce”
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Bukaczowce”
Ziemia49°15′N 24°30′E/49,250000 24,500000

Bukaczowceosiedle typu miejskiego w rejonie rohatyńskim obwodu iwanofrankowskiego.

Znajduje tu się stacja kolejowa Bukaczowce, położona na linii LwówCzerniowce.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Osada została założona w 1438 r. W 1489 r. Bukaczowce uzyskały magdeburskie prawo miejskie; utraciły je między 1932 a 1934 r.

Jerzy Kalinowski, właściciel miasta, ufundował w 1634 r. klasztor bernardynów, który został zniszczony w czasie wojen z Kozakami. Właścicielami miasta w XVIII w byli Łuszczewscy. Franciszek ufundował w 1747 r. parafię i kościół, a jego syn Władysław klasztor reformatów, który skasowano w 1807 r. Później dobra należały m.in. do Augusta Aleksandra Czartoryskiego. W XIX wieku sprawdziła się tutaj rodzina Artura Grottgera. Jego ojciec, Jan Józef pochowany został na miejscowym cmentarzu w 1853 r.[2]

Na początku września 1907 między stacjami Bukaczowce a Żurawne-Nowosielce doszło do katastrofy kolejowej, wykolejenia pociągu nr 318 wyjeżdżającego ze Stanisławowa o 6:25, który był przepełniony (zbyt dużo wagonów doczepionych)[3].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bukaczowce w powiecie rohatyńskim województwa stanisławowskiego.

W latach 1942–1943 Niemcy utworzyli tu getto dla Żydów, których zwożono z okolicznych miejscowości. Część wymordowano na miejscu, a resztę wywieziono do obozów koncentracyjnych[4]. W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 5 Polaków[5].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca w Bukaczowcach Józefa Bizior przez kilka miesięcy przechowywała dwoje Żydów. W 1987 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu jej tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Tytuł ten otrzymała także jej przyjaciółka Maria Dziankowska, która dostarczyła Żydom tzw. aryjskie papiery[6].

W 1989 liczyło 1648 mieszkańców[7].

W 2013 liczyło 1366 mieszkańców[8].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • zamek[9]
  • kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych – murowany, wzniesiony w latach 1822–1825 w miejsce dawnego, drewnianego. Konsekrowany w 1834 r. W latach 1875–1876 jego administratorem był ks. Zygmunt Gorazdowski, późniejszy święty Kościoła katolickiego. W okresie międzywojennym parafia liczyła 2500 wiernych w Bukaczowcach i 8 okolicznych wioskach. Po II wojnie światowej kościół zamieniony na salę gimnastyczną. Oddany katolikom w 1993 r., konsekrowany na nowo w 1994 r[10].

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018, s. 37.
  2. Bukaczowce – Strona główna – Stanisławów Kresy [online], stanislawow.net [dostęp 2023-04-14].
  3. Katastrofa kolejowa. „Kurier Lwowski”. 413, s. 4, 5 września 1907.
  4. Bukaczowce – akcja „Reinhardt” – Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2023-04-14] (pol.).
  5. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 383, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  6. Historia pomocy - Dziankowska Maria i Bizior-Horysławska Józefa. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-02-14]. (pol.).
  7. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  8. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  9. Władysław Łoziński: Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku. Lwów, 1903, s. 98.
  10. Bukaczowce. Kościół p.w. Wszystkich Świętych (1822–1825). Iwano-Frankiwski obw., Iwano-Frankowski r-n (Rohatynski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-14].
  11. Adolf Limberger [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-04-14].
  12. Bukaczowce – akcja „Reinhardt” Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2023-04-14] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]