Grant Connell

Grant Connell

Państwo	Kanada
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1965 Regina
Wzrost	185 cm
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	1986
Zakończenie kariery	1997
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	67 (17 czerwca 1991)
Australian Open	3R (1991)
Roland Garros	1R (1990–1992)
Wimbledon	3R (1994)
US Open	2R (1988)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	22
Najwyżej w rankingu	1 (15 listopada 1993)
Australian Open	F (1990)
Roland Garros	SF (1991, 1994)
Wimbledon	F (1993, 1994, 1996)
US Open	SF (1995)

Grant Connell (ur. 17 listopada 1965 w Reginie) – kanadyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu deblowego, olimpijczyk.

W czasie studiów występował w amerykańskich rozgrywkach uczelnianych w barwach Texas A&M University, w 1985 roku doszedł do ćwierćfinału indywidualnych mistrzostw akademickich USA, przegrywając ze Szwedem Mikaelem Pernforsem. W 1986 roku rozpoczął karierę zawodową. Sukcesy odnosił głównie jako deblista, ale i w grze pojedynczej osiągał dobre wyniki. W czerwcu 1991 roku klasyfikowany na 67. miejscu na świecie w zestawieniu singlistów. W singlu trzykrotnie dochodził do półfinałów turniejów rangi ATP World Tour (Chicago i Singapur 1991, Auckland 1992). Był w 1/16 finału Australian Open 1991 roku oraz na Wimbledonu 1994. W 1991 roku w I rundzie Wimbledonu stoczył pięciosetowy pojedynek z Andre Agassim (wówczas nr 5. rankingu ATP), z którym prowadził 2:1 w setach (trzeciego seta wygrał w tie-breaku, serwując asa z drugiego podania), by ostatecznie przegrać. Tuż przed Wimbledonem 1991 w londyńskim Queen’s Clubie, również na kortach trawiastych, doszedł do ćwierćfinału pokonując m.in. trzeciego w rankingu światowym Ivana Lendla.

Jako deblista triumfował w 22 imprezach kategorii ATP World Tour, w dalszych 26 był w finałach. Najskuteczniejsze pary tworzył z Glennem Michibatą, Patrickiem Galbraithem i Byronem Blackiem. Z każdym z tych partnerów dochodził do finałów wielkoszlemowych, ale nie udało mu się odnieść końcowego zwycięstwa. W listopadzie 1993 roku znalazł się na czele rankingu światowego gry podwójnej. W 1995 roku razem z Galbraithem wygrał deblowy turniej Tennis Masters Cup, mimo dwóch porażek w rundzie spotkań grupowych. Uczestniczył w tej imprezie kilkakrotnie.

W latach 1987–1997 występował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. Także w zespole narodowym był głównie deblistą, ale dokładał także punkty w grze pojedynczej. Przyczynił się do pierwszego w historii awansu Kanady do grupy światowej Pucharu Davisa w 1990 roku, kiedy w barażu z Holandią pokonał Paula Haarhuisa, Marka Koevermansa i dodatkowo zdobył punkt deblowy wspólnie z Michibatą. W I rundzie rozgrywek w 1992 roku pokonał Szweda Magnusa Gustafssona, ale ostatecznie nie wystarczyło to do zwycięstwa reprezentacji (która następnie po barażu z Austrią spadła do niższej klasy rozgrywek). Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa to 23 zwycięstwa i 9 porażek.

Connell bronił barw narodowych także na igrzyskach olimpijskich. W Seulu (1988) roku w singlu doszedł do II rundy (pokonał Australijczyka Johna Fitzgeralda, przegrał z Hiszpanem Javierem Sánchezem), w deblu w parze z Michibatą odpadli z rywalizacji w I rundzie. W Atlancie (1996) przegrał w II rundzie debla z Brytyjczykami Timem Henmanem i Neilem Broadem (w parze z Danielem Nestorem).

Karierę zawodniczą zakończył w 1997 roku. Zarobił na kortach niespełna 3 miliony dolarów amerykańskich. W latach 2001–2004 pełnił funkcję kapitana reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa, w 2003 roku poprowadził zespół do ponownego awansu do grupy światowej.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Finalista	1.	29 marca 1987	Nancy	Dywanowa (hala)	Larry Scott	Ramesh Krishnan Claudio Mezzadri	4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	21 sierpnia 1988	Livingston	Twarda	Glenn Michibata	Marc Flur Sammy Giammalva	2:6, 6:4, 7:5
Finalista	2.	9 października 1988	Brisbane	Twarda (hala)	Glenn Michibata	Eric Jelen Carl-Uwe Steeb	4:6, 1:6
Finalista	3.	28 stycznia 1990	Australian Open, Melbourne	Twarda	Glenn Michibata	Pieter Aldrich Danie Visser	4:6, 6:4, 1:6, 4:6
Finalista	4.	25 lutego 1990	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Glenn Michibata	Rick Leach Jim Pugh	6:3, 4:6, 2:6
Zwycięzca	2.	22 kwietnia 1990	Seul	Twarda	Glenn Michibata	Jason Stoltenberg Todd Woodbridge	7:6, 6:4
Zwycięzca	3.	22 lipca 1990	Waszyngton (1)	Twarda	Glenn Michibata	Jorge Lozano Todd Witsken	6:3, 6:7, 6:2
Finalista	5.	19 sierpnia 1990	Indianapolis	Twarda	Glenn Michibata	Scott Davis David Pate	6:3, 4:6, 2:6
Finalista	6.	13 stycznia 1991	Aucklad	Twarda	Glenn Michibata	Sergio Casal Emilio Sánchez	6:4, 3:6, 4:6
Finalista	7.	3 marca 1991	Chicago	Dywanowa (hala)	Glenn Michibata	Scott Davis David Pate	4:6, 7:5, 6:7
Zwycięzca	4.	28 kwietnia 1991	Singapur	Twarda	Glenn Michibata	Stefan Kruger Christo Van Rensburg	6:4, 5:7, 7:6
Finalista	8.	16 czerwca 1991	Londyn	Trawiasta	Glenn Michibata	Todd Woodbridge Mark Woodforde	4:6, 6:7
Finalista	9.	28 lipca 1991	Montreal	Twarda	Glenn Michibata	Patrick Galbraith Todd Witsken	4:6, 6:3, 1:6
Finalista	10.	11 sierpnia 1991	Cincinnati	Twarda	Glenn Michibata	Ken Flach Robert Seguso	7:6, 4:6, 5:7
Finalista	11.	12 stycznia 1992	Auckland	Twarda	Glenn Michibata	Wayne Ferreira Jim Grabb	4:6, 3:6
Finalista	12.	5 kwietnia 1992	Singapur	Twarda	Glenn Michibata	Todd Woodbridge Mark Woodforde	7:6, 2:6, 4:6
Finalista	13.	23 sierpnia 1992	Indianapolis	Twarda	Glenn Michibata	Jim Grabb Richey Reneberg	6:7, 2:6
Zwycięzca	5.	17 stycznia 1993	Auckland (1)	Twarda	Patrick Galbraith	Alex Antonitsch Aleksandr Wołkow	6:3, 7:6
Finalista	14.	7 lutego 1993	Dubaj	Twarda	Patrick Galbraith	John Fitzgerald Anders Järryd	2:6, 1:6
Finalista	15.	9 maja 1993	Hamburg	Ceglana	Patrick Galbraith	Paul Haarhuis Mark Koevermans	4:6, 7:6, 6:7
Finalista	16.	4 lipca 1993	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Patrick Galbraith	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:7, 3:6, 6:7
Finalista	17.	25 lipca 1993	Waszyngton	Twarda	Patrick Galbraith	Byron Black Rick Leach	4:6, 5:7
Finalista	18.	8 sierpnia 1993	Los Angeles	Twarda	Scott Davis	Wayne Ferreira Michael Stich	6:7, 6:7
Zwycięzca	6.	17 października 1993	Tokio (1)	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Murphy Jensen Luke Jensen	6:3, 6:4
Zwycięzca	7.	14 listopada 1993	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Wayne Ferreira Javier Sánchez	6:3, 7:6
Finalista	19.	16 stycznia 1994	Auckland	Twarda	Patrick Galbraith	Patrick McEnroe Jared Palmer	2:6, 6:4, 4:6
Finalista	20.	20 lutego 1994	Stuttgart	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	David Adams Andriej Olchowski	7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca	8.	6 marca 1994	Indian Wells	Twarda	Patrick Galbraith	Byron Black Jonathan Stark	7:5, 6:3
Finalista	21.	3 lipca 1994	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Patrick Galbraith	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:7(3), 3:6, 1:6
Zwycięzca	9.	24 lipca 1994	Waszyngton (2)	Twarda	Patrick Galbraith	Jonas Björkman Jakob Hlasek	6:4, 4:6, 6:3
Zwycięzca	10.	21 sierpnia 1994	New Haven (1)	Twarda	Patrick Galbraith	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:4, 7:6
Zwycięzca	11.	16 października 1994	Tokio (2)	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Byron Black Jonathan Stark	6:3, 3:6, 6:4
Finalista	22.	8 stycznia 1995	Adelaide	Twarda	Byron Black	Jim Courier Patrick Rafter	6:7, 4:6
Zwycięzca	12.	15 stycznia 1995	Auckland (2)	Twarda	Patrick Galbraith	Luis Lobo Javier Sánchez	6:4, 6:3
Zwycięzca	13.	12 lutego 1995	Dubaj (1)	Twarda	Patrick Galbraith	Tomás Carbonell Francisco Roig	6:2, 4:6, 6:3
Zwycięzca	14.	26 lutego 1995	Stuttgart	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Cyril Suk Daniel Vacek	6:2, 6:2
Zwycięzca	15.	23 kwietnia 1995	Bermudy	Ceglana	Todd Martin	Brett Steven Jason Stoltenberg	7:6, 2:6, 7:5
Finalista	23.	8 października 1995	Kuala Lumpur	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Patrick McEnroe Mark Philippoussis	5:7, 4:6
Zwycięzca	16.	5 listopada 1995	Paryż	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Jim Grabb Todd Martin	6:2, 6:2
Finalista	24.	12 listopada 1995	Sztokholm	Twarda (hala)	Patrick Galbraith	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:3, 2:6, 6:7
Zwycięzca	17.	26 listopada 1995	World Doubles Championship, Eindhoven	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 7:6, 3:6, 7:6
Zwycięzca	18.	18 lutego 1996	Dubaj (2)	Twarda	Byron Black	Karel Nováček Jiří Novák	6:0, 6:1
Finalista	25.	3 marca 1996	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Byron Black	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:7, 2:6
Zwycięzca	19.	19 maja 1996	Rzym	Ceglana	Byron Black	Libor Pimek Byron Talbot	6:2, 6:3
Zwycięzca	20.	23 czerwca 1996	Halle	Trawiasta	Byron Black	Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek	6:1, 7:5
Finalista	26.	7 lipca 1996	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Byron Black	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:4, 1:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca	21.	21 lipca 1996	Waszyngton (3)	Twarda	Scott Davis	Doug Flach Chris Woodruff	7:6, 3:6, 6:3
Zwycięzca	22.	18 sierpnia 1996	New Haven (2)	Twarda	Byron Black	Jonas Björkman Nicklas Kulti	6:4, 6:4

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 grudnia 2008)]. (ang.).