Szynszyloszczurowate
Abrocomidae | |||
G.S. Miller & Gidley, 1918[1] | |||
Okres istnienia: pliocen–holocen | |||
Przedstawiciel rodziny – szynszyloszczur stokowy (Abrocoma bennettii) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina |
szynszyloszczurowate | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Abrocoma Waterhouse, 1837 | |||
Rodzaje | |||
|
Szynszyloszczurowate[2] (Abrocomidae) – rodzina ssaków[3] infrarzędu jeżozwierzokształtnych w rzędzie gryzoni (Rodentia).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzina obejmuje gatunki zamieszkujące tereny Ameryki Południowej od południowego Peru do północnych rejonów Chile[4][5].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Szynszyloszczurowate są z wyglądu nieco podobne do szynszyli. Podobieństwo znalazło odzwierciedlenie również w używanych nazwach (ang.) Chinchilla rats, oraz (hiszp.) chinchillones. Mimo podobnej do szynszyli srebrzysto-szarej sierści, korpus ciała wykazuje kształt zbliżony do szczura. Prace genetyków wskazują na prawdopodobieństwo pokrewieństwa raczej z rodziną Octodontoidea niż do szynszyli czy wiskacza[6]. Wzór zębowy: I C P M = 20[7]. Abrocomidae są prawdopodobnie roślinożercami[8].
Do rodziny szynszyloszczurowatych należą następujące występujące współcześnie rodzaje[9][4][7][2]:
- Cuscomys Emmons, 1999 – kuskoszczur
- Abrocoma Waterhouse, 1837 – szynszyloszczur
Opisano również gatunki wymarłe[10]:
- Protabrocoma Kraglievich, 1927[11]
- Protacaremys Ameghino, 1902[12]
- Spaniomys Ameghino, 1887[13]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ G.S. Miller & J.W. Gidley. Synopsis of the supergenerie groups of rodents. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 8 (13), s. 447, 1918. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 293. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Kazimierz Kowalski: Ssaki. Zarys teriologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 642.
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 558. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Abrocomidae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2019-10-06].
- ↑ D. Huchon, E.J.P. Douzery. From the Old World to the New World: a molecular chronicle of the phylogeny and biogeography of hystricognath rodents. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 20 (2), s. 238–251, 2001. Elsevier. DOI: 10.1006/mpev.2001.0961.
- ↑ a b L. Emmons: Family Abrocomidae (Inca Rats and Chinchilla Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 488–497. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ Phil Myers: Abrocomidae - chinchilla rats. Animal Diversity Web, 2001. [dostęp 2014-06-20]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-17]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra , Abrocomidae Miller & Gidley, 1918, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-17] (ang.).
- ↑ L.J. Kraglievich. Nota preliminar sobre nuevos géneros y especies de roedores de la fauna Argentina. „Physis”. 8, s. 596, 1927. (hiszp.).
- ↑ F. Ameghino. Première contribution à la connaissance de la faune mammalogique des couches à Colpodon. „Boletin de la Academia Nacional de Ciencias en Córdoba, República Argentina”. 17, s. 111, 1902. (fr.).
- ↑ F. Ameghino: Enumeración sistemática de las especies de mamíferos fósiles coleccionados por Cárlos Ameghino en los terrenos eocenos de la Patagonia austral y depositados en el Museo La Plata. Buenos Aires: Museo de La Plata, 1887, s. 10. (hiszp.).