replayability

Termin odnoszący się do wartości gry wideo, mającej ponownie przyciągnąć gracza do ekranu po ukończeniu rozgrywki.

Tetris to przykład jednej z pierwszych gier wideo, cechujących się wysokim wskaźnikiem replayability.

O wartości wskaźnika replayability decydują zróżnicowane czynniki (uzależnione od specyfiki danego tytułu), sprawiające, że nowa rozgrywka będzie się czymś różnić od poprzedniej. Mogą to być dodatkowe ścieżki fabularne, opcjonalne zakończenia, sekrety czekające na odkrycie, zróżnicowane klasy postaci, bonusowi bohaterowie czy też wyzwania pozwalające odblokować nowe achievementy.

Don’t Starve, czyli współczesny roguelike, w którym ginie się często… tylko po to, by rozpocząć zabawę od nowa.

Powszechnie uważa się, że najwyższym wskaźnikiem replayability mogą pochwalić się produkcje nastawione na rywalizację. Niemniej, pod tym względem dorównują im także gry reprezentujące gatunek roguelike, z uwagi na fakt, że zawartość tego typu tytułów generowana jest proceduralnie – od konstrukcji poziomów, przez rozmieszczenie przeciwników, aż po kolekcjonowane w trakcie rozgrywki przedmioty.